کشف مکانیسم مغزی که به سرکوب ترس غریزی کمک می‌کند

به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه که بر روی موش‌ها انجام شده است، چشم انداز‌هایی را برای توسعه درمان‌های موثر برای اختلالات اضطرابی مانند فوبیا و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) باز می‌کند.

تیم تحقیقاتی به رهبری دکتر سارا مدروس و پروفسور سونگا هوور، مطالعه‌ای را برای نقشه برداری از مکانیسم یادگیری مغز برای سرکوب پاسخ‌های خودکار به تهدیداتی که در طول زمان خطرناک نیستند، انجام دادند.

انسان‌ها با پاسخ‌های ترس غریزی متولد می‌شوند، مانند واکنش به صدا‌های بلند یا اشیایی که به سرعت نزدیک می‌شوند. اما با گذشت زمان، ما می‌توانیم از طریق تجربه بر این پاسخ‌ها غلبه کنیم، همانطور که کودکان یاد می‌گیرند به جای ترس از صدا‌های بلند خود، از آتش بازی لذت ببرند. هدف ما درک مکانیسم‌های مغزی حاکم بر این نوع یادگیری است.

برای تجزیه و تحلیل چگونگی سازگاری مغز با ترس‌های غریزی، محققان از یک رویکرد آزمایشی نوآورانه استفاده کردند و موش‌ها را در معرض سایه‌ای متحرک از بالا قرار دادند که نزدیک شدن یک شکارچی را شبیه سازی می‌کرد. در ابتدا، موش‌ها با فرار در جستجوی پناهگاه پاسخ دادند، اما با تکرار آزمایش و هیچ خطر واقعی رخ نداد، آنها یاد گرفتند که به جای فرار آرام بمانند و مدلی برای مطالعه چگونگی سرکوب پاسخ‌های ترس توسط مغز ارائه دهند.

نتایج نشان داد که فرآیند غلبه بر ترس به دو مسیر اصلی در مغز بستگی دارد:

نواحی خاصی از قشر بینایی نقش اساسی در یادگیری سرکوب ترس دارند.

هسته جانبی شکمی زانو (vLGN) خاطرات مربوط به این یادگیری را ذخیره می‌کند - بخشی از تالاموس در مغز، مرکز اصلی انتقال و پردازش اطلاعات حسی، به ویژه بصری.

ما دریافتیم که این هسته جانبی شکمی زانو (vLGN) است، نه قشر بینایی، که خاطرات مرتبط با یادگیری نترسیدن را ذخیره می‌کند. این یک ارتباط عصبی بین فرآیند‌های شناختی مدرن و رفتار‌های غریزی را نشان می‌دهد و به حیوانات کمک می‌کند تا با محیط خود سازگار شوند.

این مطالعه همچنین مکانیسم‌های سلولی و مولکولی را نشان داد که به سرکوب پاسخ‌های ترس کمک می‌کنند. یادگیری از طریق افزایش فعالیت عصبی در سلول‌های خاص در vLGN اتفاق می‌افتد و با ترشح اندوکانابینوئید‌ها - مولکول‌های داخلی در مغز که مسئول تنظیم خلق و خو و حافظه هستند - تحریک می‌شود.

این واکنش سیگنالینگ مهاری سلول‌های vLGN را کاهش می‌دهد و فعالیت آنها را در مواجهه با تهدید بینایی افزایش می‌دهد و در نتیجه به سرکوب ترس کمک می‌کند.

هوور توضیح می‌دهد: در حالی که ترس غریزی از شکارچیان ممکن است امروزه برای انسان اهمیت چندانی نداشته باشد، مسیر مغزی که ما شناسایی کرده‌ایم در انسان نیز وجود دارد. "این می‌تواند به ما کمک کند تا درمان‌های جدیدی را توسعه دهیم که مدار‌های vLGN یا سیستم‌های اندوکانابینوئید را هدف قرار می‌دهد و در را برای استراتژی‌های درمانی موثرتر باز می‌کند. "

این تیم قصد دارد با محققان بالینی برای مطالعه این مدار‌های عصبی در انسان همکاری کند، به این امید که در آینده درمان‌های جدیدی برای پاسخ‌های ترس غیر انطباقی و اختلالات اضطرابی پیدا کند.

این مطالعه در مجله Science منتشر شد.

منبع: مدیکال اکسپرس