کشف موجودات «دیوانه» در دهان و روده انسان!

به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان این موجودات را ابلیسک می‌نامیدند، قطعات دایره‌ای از مواد ژنتیکی حاوی یک یا دو ژن و خود را مانند یک چوب سازماندهی می‌کنند.

"ابلیسک" در دهان نیمی از جمعیت جهان ظاهر می‌شود، در حالی که تنها ۷ درصد آنها را در روده خود حمل می‌کنند، اما تنها زمانی کشف شدند که دانشمندان به دنبال الگو‌هایی بودند که با ارگانیسم‌های شناخته شده در کتابخانه‌های ژنتیکی مطابقت نداشته باشد.

دانشمندان شکل زندگی جدید "دیوانه کننده" را پیدا می‌کنند که در بدن انسان پنهان شده 

— دیلی میل آنلاین (MailOnline) دسامبر ۱۹، ۲۰۲۴

"ابلیسک" باکتری‌های داخل دهان و روده انسان را مستعمره می‌کنند و تا یک سال در داخل میزبان خود زندگی می‌کنند، اما دانشمندان نمی‌دانند که چگونه گسترش می‌یابند.

"ابلیسک ها" حاوی ژنوم حلقه‌های RNA ویروس مانند هستند که پاتوژن‌های گیاهی هستند و کارشناسان را در مورد دلیل یافت شدن آنها در باکتری‌های مرتبط با انسان سردرگم می‌کند.

مارک پیفر، زیست شناس سلولی و تکاملی که در این تحقیق شرکت نداشت، به ساینس گفت: "این دیوانه کننده است. هر چه بیشتر نگاه کنیم، چیز‌های دیوانه کننده تری می‌بینیم.»

هنوز مشخص نیست که آیا "ابلیسک ها" مضر هستند یا مفید، اما تیم خاطرنشان کرد که آنها ممکن است "به عنوان سوارکاران تکاملی مزاحم زندگی کنند. "

دانشمندان همچنین گفتند که این موجودات کوچک و بدوی ممکن است نقشی حیاتی در شکل دادن به تنوع زیستی موجود در زمین داشته باشند، زیرا ممکن است بتوانند موجودات گونه‌های مختلف را در طول تکامل خود آلوده کنند.

دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که آیا این موجودات تازه کشف شده می‌توانند انسان را بیمار کنند یا خیر، اما تنها یک نوع ویروس گیاهی وجود دارد که می‌تواند از بین برود: هپاتیت D.

دانشمندان خاطرنشان می‌کنند که ابلیسک ها، ویروس‌های گیاهی و ویروس‌ها از نظر فنی موجوداتی بی جان هستند و برای زنده ماندن به میزبان وابسته هستند. آنها غذا نمی‌خورند، بازسازی نمی‌شوند و تکثیر نمی‌شوند.

با این حال، برخی از دانشمندان بر این باورند که ویروس‌های گیاهی و بستگان آنها و شاید "ابلیسک ها" نیز قدیمی‌ترین "موجودات زنده" روی کره زمین را نشان می‌دهند.

ایوان زلودف، بیوشیمیدان در دانشگاه استنفورد، تیم را برای کشف "ابلیسک" با تجزیه و تحلیل داده‌های یک پایگاه داده RNA حاوی هزاران توالی جمع آوری شده از دهان و روده انسان و سایر منابع هدایت کرد.

تجزیه و تحلیل آنها ۳۰۰۰۰ نوع مختلف "ابلیسک" را نشان داد. ژنوم آن قبلا نادیده گرفته شده بود، زیرا با هر ارگانیسم شناخته شده قبلی بسیار متفاوت بود.

اما یافته‌هایی که اخیرا در مجله Cell منتشر شده است، نشان می‌دهد که "ابلیسک ها" نادر نیستند. پژوهش‌های آینده باید شیوع آن را به طور کامل درک کنند.

نوع "ابلیسک ها" بسته به قسمتی از بدن که در آن یافت می‌شد و نمونه انسانی که از آن آمده بود متفاوت بود.

تجزیه و تحلیل‌های طولانی مدت نشان داد که یک نوع "ابلیسک" می‌تواند حدود یک سال در داخل میزبان انسانی زندگی کند. دانشمندان بر این باورند که این موجودات سلول‌های باکتریایی را برای تکثیر مستعمره می‌کنند، شبیه به نحوه آلوده کردن ویروس‌ها به میزبان و سپس تکثیر در آن.

آنها شواهدی از این رابطه ویروس میزبان را در استرپتوکوک سانگوینیس، یک جزء باکتریایی رایج در پلاک دندانی یافتند. این میکروب‌ها میزبان نوع خاصی از "ابلیسک" هستند.

این مهم است، زیرا این نوع باکتری‌ها را می‌توان به راحتی در آزمایشگاه رشد داد و به مطالعات آینده اجازه می‌دهد تا بفهمند چگونه "ابلیسک ها" در سلول‌های میکروبی زنده می‌مانند و تکثیر می‌شوند.

تمام "ابلیسک ها" کشف شده تاکنون یک پروتئین کلیدی به نام اوپولین را رمزگذاری می‌کنند و بسیاری از آنها نیز شکل کوچکتری از این پروتئین را رمزگذاری می‌کنند.

اوپولین با سایر پروتئین‌های شناخته شده بسیار متفاوت است و دانشمندان هنوز از هدف یا نحوه عملکرد آن مطمئن نیستند.

در حال حاضر، فقط دانشمندان می‌توانند در مورد نقش‌های تکاملی و محیطی که "ابلیسک ها" ایفا می‌کنند، حدس بزنند.

این موجودات به طور بالقوه انگلی هستند و به سلول‌های میزبان خود آسیب می‌رسانند، اما می‌توانند مفید یا بی ضرر نیز باشند.

اگر مطالعات آینده نشان دهد که "ابلیسک ها" تأثیر قابل توجهی بر سلامت یا عملکرد میکروبیوم انسان دارند، این یک کشف مهم برای سلامت انسان خواهد بود.

منبع: دیلی میل