به گزارش مجله خبری نگار، روانشناس تاتیانا شاخونوا خاطرنشان میکند که این مشکل با ویژگیهای اجتماعی و فرهنگی که نگرش نسبت به احساسات را از اوایل کودکی شکل میدهد، تشدید میشود.
به گفته وی، بسیاری از ابراز نظر خود، بلند صحبت نکردن، حفظ آرامش، دویدن، پریدن، گریه نکردن و سایر مکانیسمها برای مهار احساسات منع میشوند.
او اشاره میکند که بزرگسالان از سنین پایین به ما میآموزند که نقاط ضعف خود را پنهان کنیم. آنها میگویند: شما باید از نظر جسمی و اخلاقی قوی باشید، زیرا هیچ به افراد ضعیف نیاز ندارد. اگر در خود احساس ضعف میکنید، باید بلافاصله بر آن غلبه کنید و لازم است آن را از دیگران پنهان کنید، زیرا احساس ضعف شرم آور است و فرد را در صورت نیاز بدون حمایت و همدلی در انزوای شدید قرار میدهد.
احساساتی که در بدن فرد ناپدید نمیشوند، ناخودآگاه باقی میمانند. مهار و کمرویی میتواند منجر به مشکلات روانی از جمله افسردگی و اضطراب شود. یک مطالعه نشان داده است که سرکوب احساسات بر زندگی اجتماعی و روابط شخصی تأثیر منفی میگذارد.
به گفته وی، مشکل کمرویی و احساسات فروخورده نه تنها نیاز به توجه روانشناسان، بلکه از کل جامعه دارد. ایجاد محیطی که همه بتوانند نظر و احساسات خود را بیان کنند و حمایت کنند، به جای پنهان شدن در پشت نقاب یک "فرد قوی" مهم است.
رویدادها و شرایط زندگی همیشه در حال تغییر به وضوح نشان میدهد که توسعه فرهنگ گشودگی عاطفی و حمایت ضروری است، زیرا به افراد و جامعه به طور کلی کمک میکند تا بر مشکلات غلبه کنند و برای غلبه بر کمرویی و تنهایی قدرت پیدا کنند.
برای این منظور، همه باید ابتدا از خود شروع کنند و مهم است که سناریوهای تحمیلی و محدودیتهای اجتماعی را بشناسید و یاد بگیرید که از نیازهای شخصی دوری کنید. این اولین قدمی است که به برداشتن گام بزرگتری به سوی یک جامعه حمایتی و باز کمک میکند.
منبع: gazeta