به گزارش مجله خبری نگار،آنزیمهای کبد شما بیشتر نیکوتین را به کوتینین تجزیه میکنند. مقدار کوتینین با مقدار نیکوتینی که مصرف میکنید افزایش مییابد. این مواد در نهایت از طریق کلیهها به عنوان ادرار دفع میشوند.
کوتینین – محصول تجزیه اصلی نیکوتین – ممکن است برای تعیین اینکه آیا فردی در معرض نیکوتین قرار گرفته است یا خیر، استفاده شود.
بر اساس یک بررسی در سال ۲۰۱۶، کوتینین در مقایسه با سایر محصولات تجزیه نیکوتین حساسیت بالا و نیمه عمر بیشتری دارد.
آزمایش کوتینین معمولا میتواند افرادی که سیگار میکشند را از افرادی که ممکن است در معرض غیر مستقیم دود سیگار قرار گرفته باشند متمایز کند.
مدت زمان ماندگاری کوتینین در بدن شما بستگی به نحوه مصرف نیکوتین و دفعات مصرف آن دارد.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، نیمه عمر کوتینین حدود ۱۶ ساعت است. با این حال طبق بررسی تحقیقاتی در سال ۲۰۱۶ ممکن است تا ۴۰ ساعت هم طول بکشد.
نیمه عمر به تعداد ساعاتی اشاره دارد که نیمی از کوتینین از بدن شما خارج شود.
با این حال آزمایشهای تعیین سطح کوتینین میتوانند سطح این متابولیت را حتی پس از رسیدن به این نقطه هم تشخیص دهند.
غلظت کوتینین در ادرار حدود ۴ تا ۶ برابر بیشتر از پلاسمای خون یا بزاق است.
یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ از آزمایش ادرار برای تعیین کوتینین روی افرادی که برای جراحی چاقی آماده میشوند برای تعیین پایبندی به دستورالعملهای قبل از جراحی استفاده کرد. به گفته نویسندگان این مطالعه آزمایش ادرار کوتینین حساسیت و ویژگی بالایی را برای سیگار کشیدن حداقل در ۷۲ ساعت گذشته ارائه کرد.
مطالعه دیگری در سال ۲۰۲۰ نشان داد که کوتینین ممکن است حداقل به مدت ۸ هفته در ادرار قابل تشخیص باشد.
با این حال روشی که بدن هر فرد نیکوتین را برای تولید کوتینین متابولیزه میکند متفاوت است. تفاوتهای ژنتیکی همچنین میتواند بر میزان زمانی که کوتینین در بدن شما قابل تشخیص است تاثیر بگذارد.
بر اساس تحقیقات سیاهپوستان غیر اسپانیایی آمریکایی ممکن است کوتینین را کندتر از آمریکاییهای سفید پوست غیر اسپانیایی متابولیزه کنند.
مثبت بودن آزمایش ادرار میتواند به زمان ارائه نمونه ادرار نسبت به آخرین باری که نیکوتین مصرف کرده اید بستگی داشته باشد. اگر در حال حاضر سیگاری هستید آزمایش میزان کوتینین ادرار را ۱۰۰۰ تا ۸۰۰۰ نانوگرم در میلی لیتر نشان میدهد.
افرادی که سیگار میکشند، اما ۲ هفته قبل از آزمایش در معرض نیکوتین قرار نگرفته اند ممکن است سطح کوتینین ادرار کمتر از ۵۰ نانوگرم در میلی لیتر را نشان دهند.
هر آزمایشگاه ممکن است محدوده مرجع متفاوتی برای مثبت بودن داشته باشد، بنابراین مهم است که نتایج را با یک پزشک در میان بگذارید.
افرادی که به شدت در معرض دود سیگار هستند ممکن است در سطوح بین ۱ تا ۱۰ نانوگرم در میلی لیتر کوتینین داشته باشند.
نیکوتین را میتوان در خون و بزاق شما اندازه گیری کرد، اما، چون کوتینین نیمه عمر طولانی تری دارد، معمولا آزمایش کوتینین ترجیح داده میشود.
بر اساس تحقیقات سال ۲۰۱۶ نیمه عمر کوتینین در پلاسمای خون، ادرار یا بزاق شما یکسان است. با این حال همه این مولکولها نقاط برش متفاوتی برای تشخیص دارند.
یک بررسی در سال ۲۰۱۲ که روشهای ارزیابی قرار گرفتن در معرض محیط با دود سیگار را بررسی کرد، نشان داد که سطح کوتینین خون ممکن است در کمتر از ۱ روز به نیمه عمر خود برسد.
بزاق و خون غلظت کوتینین کمتری نسبت به ادرار دارند. مقدار کوتینین در بزاق یا خون شما ممکن است زودتر از آزمایش با استفاده از نمونه ادرار به سطوح قطعی برای تشخیص برسد.
مدت زمان دقیقی که کوتینین در خون شما قابل تشخیص است ممکن است بسته به ترکیب ژنتیکی و میزان نیکوتینی که در معرض آن قرار گرفته اید متفاوت باشد. آزمایش خون نیز ممکن است حساسیت کمتری نسبت به آزمایش ادرار داشته باشد. این میتواند منجر به نتیجه منفی یا مثبت کاذب شود.
نیکوتین موجود در خون شما با استفاده از آزمایشهای کیفی (وجود نیکوتین یا عدم وجود نیکوتین) و کمی (میزان نیکوتین موجود است) تشخیص داده میشود. این آزمایشها میتوانند نیکوتین، کوتینین و یک محصول تجزیه دیگر به نام آناباسین را شناسایی کنند.
بر اساس بررسی منابع معتبر در سال ۲۰۲۱، آثار نیکوتین معمولا تا هفته ها، ماهها یا حتی سالها پس از آخرین تماس در فولیکولهای مو یافت میشوند. این میتواند به آزمایش موی انجام شده و همچنین عوامل ژنتیکی بستگی داشته باشد.
اما نویسندگان این بررسی پیشنهاد میکنند که نتایج آزمایش مو ممکن است با آزمایش خون مرتبط نباشد. آزمایش مو ممکن است قرار گرفتن غیرفعال یا محیطی در معرض دود تنباکو را نشان دهد.
اگرچه آزمایش مو امکان پذیر است، اما به اندازه آزمایش ادرار، بزاق یا خون از آن استفاده نمیشود.
مدت زمان ماندگاری نیکوتین در بدن شما میتواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. بسته به شرایط فردی، نیکوتین ممکن است زودتر از بدن شما خارج شود یا طولانیتر بماند.
طبق تحقیقات سال ۲۰۱۰ عوامل زیر ممکن است بر مدت زمانی که نیکوتین و متابولیتهای آن در بدن شما قابل تشخیص هستند تاثیر بگذارد:
چقدر سیگار میکشید: مقدار کوتینین در ادرار با قرار گرفتن در معرض نیکوتین شما در ارتباط است
ژنتیک: هر فردی کوتینین را متفاوت متابولیزه میکند. گفته میشود سیاهپوستان غیر اسپانیایی ممکن است کوتینین را کندتر از سفیدپوستان غیر اسپانیایی متابولیزه کنند
عملکرد کبد: کوتینین توسط کبد اکسید میشود. بسته به عملکرد کبدتان، ممکن است کوتینین را با سرعت متفاوتی متابولیزه کنید
سن: اگر بالای ۶۵ سال سن دارید، ممکن است بدن شما مدت بیشتری طول بکشد تا نیکوتین را پاک کند
رژیم غذایی و دارو: از آنجایی که پاکسازی نیکوتین به کبد شما بستگی دارد، محققان پیش بینی میکنند که وعدههای غذایی و داروها ممکن است بر نحوه پردازش نیکوتین توسط بدن شما تاثیر بگذارند
تفاوتهای جنسی و هورمونی: طبق تحقیقات سال ۲۰۱۰ که افراد را به عنوان مردان و زنان طبقه بندی کرد، پاکسازی نیکوتین و کوتینین در زنان بالاتر بود. آنها همچنین دریافتند که استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی باعث افزایش سم زدایی میشود
عملکرد کلیه: نارسایی کلیه میتواند سرعت پاکسازی نیکوتین و کوتینین را در بدن کاهش دهد
بهترین راه برای پاکسازی نیکوتین از بدن، پرهیز از محصولات تنباکو است. اگر سیگار میکشید به ترک آن فکر کنید. به این ترتیب سلولهای بدن شما میتوانند بر تجزیه نیکوتین و حذف آن تمرکز کنند.
چندین کار وجود دارد که میتوانید برای سرعت بخشیدن به این روند انجام دهید:
آب بنوشید: وقتی آب بیشتری مینوشید، نیکوتین بیشتری از طریق ادرار از بدن شما دفع میشود
ورزش کنید: این باعث افزایش سرعت متابولیسم بدن شما میشود که ممکن است باعث شود نیکوتین سریعتر از بدن شما خارج شود. عرق آزاد شده از طریق ورزش، نیکوتین و محصولات جانبی آن را همراه خود میبرد
غذاهای غنی از آنتی اکسیدان بخورید: آنتی اکسیدانها میتوانند به افزایش سرعت متابولیسم بدن شما کمک کنند. بهترین میوهها و سبزیجات برای سم زدایی پرتقال و هویج میباشند. این غذاها همچنین حاوی ترکیباتی مانند فیبر هستند
نیکوتین جزء اعتیادآور اولیه سیگار است.
در دوزهای کم، نیکوتین میتواند به عنوان یک محرک مشابه قهوه یا کوکائین عمل کند. هنگامی که نیکوتین در مقادیر بیشتر مصرف شود به یک آرامش بخش تبدیل میشود که ممکن است تنش و اضطراب را کاهش دهد.
مصرف مقادیر کمتر نیکوتین یا پرهیز کامل از نیکوتین میتواند باعث علائم ترک شود.
علائم ترک میتواند شامل موارد زیر باشد:
میل شدید به تنباکو
افزایش گرسنگی
خستگی
عدم تمرکز
سردرد
یبوست
حالت تهوع
اسهال
تحریک پذیری
اضطراب
افسردگی
بی خوابی
علائم شما ممکن است در چند ساعت اول پس از کشیدن آخرین سیگارتان شدیدتر باشد. شدت این علائم اغلب پس از ۳ روز اول کاهش مییابد.
علائم فردی شما و مدت آنها به عوامل مختلفی بستگی دارد از جمله:
چه مدت سیگار میکشید
نوع محصولات تنباکوی مورد استفاده شما
چقدر در روز سیگار میکشید
اگر میخواهید سیگار را ترک کنید، داروهای بدون نسخه و نسخهای ممکن است کمک کنند.
درمانهای جایگزین نیکوتین (NRTs) مانند چسبهای نیکوتینی میتوانند به کاهش علائم ترک کمک کنند، چون با مصرف آنها میزان نیکوتین مصرفی را در طول زمان کاهش میدهید.
گفته میشود که استفاده از درمانهای جایگزین نیکوتین شانس شما را برای ترک کامل دو برابر میکند. اگر استفاده از درمانهای جایگزین نیکوتین را انتخاب کنید، تا زمانی که قرار گرفتن در معرض نیکوتین را متوقف کنید، همچنان مقادیر قابل تشخیص نیکوتین در بدن خود خواهید داشت.
ترکیب درمانهای جایگزین نیکوتین با پچ نیکوتین ممکن است موثرتر از هر یک از محصولات به تنهایی باشد.
اگر سیگار میکشید، آثار نیکوتین در مو، خون، ادرار و بزاق شما یافت میشود. نیکوتین حداقل ۳ روز پس از قرار گرفتن در معرض آن در ادرار و هفتهها یا بیشتر در موهای شما قابل تشخیص است.
منبع:سومیتا