عکاس نمایشگاه «بازگشت»: مصیبت‌های اتفاق افتاده در سوریه را به تصویر کشیدم

به گزارش مجله خبری نگار، وی افزود: موضوع این عکس‌ها مناظر شهری پس از جنگ است؛ و در برخی عکس‌ها هم فضا‌های خالی بدون آدم یا به صورت تک پیکره است و برای بار سوم که آنجا رفتم تمرکزم را روی پرتره افراد در فضا‌های غیرعمومی و خانه‌ها گذاشتم.

سوداچی تصریح کرد: در منطقه سیده زینب و حجیره، خانه‌ها کاملا سوخته بود و مردم در حال بازسازی و رنگ کردن بودند. جالب اینکه پنجره‌ها و چهارچوب خانه‌های این‌ها را کنده و برده بودند.

وی ادامه داد: موضوع دیگر، عکاسی در شب بود. در منطقه یرموک در شهرک فلسطین نشین که فضا‌های داخلی خانه‌ها را عکاسی کردم بعضی وقت‌ها یک پرتره‌هایی در فضای شهری کار شده و خیلی مواقع، دوربین را به سمت اشیا گرفتم و نگاهی به اشیا که در ارتباط با آدم‌ها هستند داشتم؛ هر کدامشان شخصیت‌ها و کاراکتر‌های یک آدم هستند. مثل توپ بازی یک کودک و یا اسباب بازی یک دختربچه.

این عکاس تصریح کرد: یک بخش دیگر از این مجموعه عکس، یک فضای کاملا انتزاعی و آبستره از فضای داخلی خانه‌ها است و پرده‌هایی است که برای جلوگیری از ورود غریبه‌ها به داخل خانه‌هایی که نه در دارد، نه پنجره، آویخته شده است. خانه‌هایی که ما همیشه با چند قفل پشت سرهم می‌بندیم.

سوداچی تاکید کرد: ما می‌توانیم بدون حضور آدم‌ها در عکس‌های خود و با به تصویر کشیدن شهرها، محله ها، منازل شهری و حتی مناظر طبیعی که آسیب خورده اند و فضای داخلی خانه‌ها و اشیائی که آنجا وجود دارند، مصیبت‌هایی که اتفاق افتاده را انعکاس دهیم.

وی در پاسخ به سوالی درباره علت عکاسی از سوریه گفت: برای این سراغ سوریه رفتم که به عکاسی بحران و عکاسی جنگ علاقمندم. عکس‌هایی که وابسته به اجتماع، اتفاقات در حال وقوع و شهر‌ها هستند و تغییرات حاصل از آن در مردم دیده می‌شود.

این عکاس افزود: در عکاسی تجربه گرا، شما در شهر قدم می‌زنید، یک فضایی را برای خودتان می‌کنید، دوربین را در می‌آورید و در عین حالی که دارید فضا و آدم‌ها را تجربه می‌کنید، شروع به عکاسی می‌کنید، اما سوال‌هایی برایتان مطرح می‌شود و شما نیز با عکس‌هایتان سوالاتی را برای دیگران مطرح می‌کنید.

وی تصریح کرد: وقتی عکاس با حس و حال هنرمندانه و ظریف و لطیف وارد این محیط می‌شود، چیز‌هایی را می‌بیند که آدم‌های دیگر نمی‌توانند ببینند؛ این خیلی فرق دارد با کسی که این حس و حال را نداشته باشد و لطایف را نمی‌بیند.

سوداچی اظهار داشت: به نظر من اولین چیزی که در آن محیط می‌بینید، عدم توازون قدرت و عدالت است. دومین چیزی که در درون شما به وجود می‌آید خشم حاصل از عدم وجود عدالت است. اما بعد با خودتان کنار می‌آیید که یکسری آدم‌های منفعت طلب برای به دست آوردن منفعتشان و بردن نفت ارزان از کشور‌هایی مثل عراق و سوریه و ایجاد موقعیت‌های خیلی بهتر برای خودشان، می‌آیند و می‌زنند و می‌برند و همه چیز را ویران می‌کنند.

وی افزود: حالا مهمترین مساله‌ای که مطرح می‌شود، جریان دفاع است و اینکه چطور شهر‌هایی مثل نبل و الزهرا ایستادند و دفاع کردند و کم‌تر خراب شده اند و شهر‌های دیگر چندین بار دست به دست شده است
این عکاس ایرانی خاطرنشان کرد: در سوریه ویرانی خیلی زیاد است. در برخی شهر‌ها ساکنینشان نیستند و آنقدر حجم خرابی‌ها زیاد است که بازسازی سالیان سال طول می‌کشد.

گفتنی است خانه عکاسان ایران همزمان با هفته هنر انقلاب اسلامی در نمایشگاه «بازگشت»، از زندگی پس از جنگ در سوریه، عکس‌هایی امیر رستمی، حامد سوداچی، سعید فرجی، صابرفرجی و میثم ملکی قزوینی را به نمایش در آورده است.

این نمایشگاه تا ۲۷ اردیبهشت در گالری «خانه» واقع در حوزه هنری انقلاب اسلامی برپا خواهد بود.