به گزارش مجله خبری نگار،اولویت دادن به دیگران و گذشتن از خود، اغلب بزرگمنشی و فداکاری تلقی میشود. گرچه در نظر گرفتن نیازهای دیگران کار مهربانانهای است، اما بسیار مهم است که در این راه از نیازهای خودتان غافل نشوید. نادیده گرفتن نیازهای خود میتواند اثراتی منفی، نه فقط بر سلامت روان، بلکه هم بر روی رشد و پیشرفت فردی داشته باشد. مسأله فقط بر سر رعایت تعادل است. وقتی همیشه دیگران را در اولویت خود قرار دهید، این تعادل بر هم خواهد میخورد.
در ادامه میخواهیم ببینیم همیشه اولویت دادن به دیگران چه تبعاتی منفیای میتواند بر زندگی فرد داشته باشد.
بخشش بدون چشمداشت به طور حتم رفتاری مهربانانه است. اما وقتی بیشتر از آنچه که واقعاً مایل هستیم، به دیگران ببخشیم، رفته رفته بیشتر حسی مانند دزدی پیدا خواهد کرد؛ و وقتی این اتفاق رخ دهد، کم کم اوقات تان تلخ خواهد شد؛ و پس از مدتی خویشتن داری و بروز ندادن آن ناخوشنودی بسیار دشوار میشود.
در حقیقت، بخشش بیش از اندازه با همیشه اولویت دادن به دیگران، این ریسک را دارد که در نقش شهید از خود گذشته قرار گیرید.
شما در خفا میلی به این کار ندارید، اما قدرت دست کشیدن از آن را هم ندارید.
مراقبت از نیازهای خود میتواند گاهی دشوار به نظر برسد، اما ما خود یک نفر بیشتر نیستیم؛ بنابراین طبیعی است که مراقبت از نیازهای همهی اطرافیان خود، ما را به سرعت دچار فرسودگی کند.
این فرسودگی هم میتواند به شکل عملی باشد و هم به شکل عاطفی.
ممکن است مسئولیتهای زیادی را به عهده گرفته باشید و رفت رفته احساس درماندگی کنید.
معمولاً دلیلش این است که قدرت نه گفتن به کارها یا خواستههای اضافهای که از سوی دیگران مطرح میشود را ندارید.
هر زمان که مجبور به انجام همزمان کارها و وظایف متعددی شویم، خطر فرسودگی ما را تهدید میکند.
به علاوه، این شرایط بدان معنی است که تعهدات و ملاحظات شخصی خودتان از فهرست اولویت هایتان خارج شده است؛ بنابراین در چنین شرایطی، شما وقت یا انرژی کافی برای مراقبت از خود و انجام کاریهایی را ندارید که به شما زندگیای شاد، سالم و رضایتبخش میدهند.
در میان همهی مشکلاتی که ذهنیت قربانی بودن به دنبال دارد، بدترین آنها حس ناامیدی است.
هر اتفاقی هم که رخ دهد، ممکن است احساس کنید هیچ چاره و گزینهای پیش روی خود ندارید.
به جایش، به دنبال بهانهای میگردید که با آن ناتوانی خود و شرایط پیش آمده را توجیه کنید، رفتاری که شما را گیر خواهد انداخت.
ممکن است احساس کنید به خاطر ذات خوب تان مورد سوء استفاده قرار میگیرید، اما این فکر را رها کنید و به خاطر داشته باشید که مقصر آدمهای بدی هستند که با شما اینگونه رفتار میکنند.
ممکن است از اینکه دیگران مثل خودتان شما را در اولویت خود قرار نمیدهند، عمیقاً برنجید.
اگر همیشه دیگران را در اولویت خود قرار میدهید، معنایش این است که شما در آخر قرار دارید.
این بدان معنی است که شما گاهی دست به کارهایی میزنید که ترجیح خودتان بر انجام ندادنش بود.
این شرایط در بهترین حالت باعث ناراحتی و اذیت شدن شما میشود و در بدترین مرزبندی هایتان را به شکلی سمی از میان میبرد.
ممکن است زمانی که باید دیگران را از رو به راه نبودن شرایط آگاه کنید، به اندازهی کافی مصمم نباشید، یا از حق خودتان برای داشتن احترامی که شایسته اش هستید، دفاع نکنید. همهی اینها شما را مستعد مورد سوء استفاده قرار گرفتن میکند.
اگر نه گفتن برایتان دشوار باشد، دیگران از روی شما عبور خواهند کرد.
اگر نیازها و خواستههای خودتان همیشه در آخر قرار داشته باشد، به طور ناخودآگاه این پیام را به خود میدهید که ارزش تان از اطرافیان تان کمتر است.
درست است که این پیامی نیست که قصد دادنش به خود را داشته باشید، اما حتی اگر صرفاً قصد مهربان بودن داشته باشید، به مرور هم مهربانی با خودتان را از دست خواهید داد، هم عزت نفس تان را.
در نهایت این احساس را پیدا خواهید کرد که تنها زمانی ارزش دوست داشته شدن دارید که به کسی چیزی دهید.
شما شایستهی آن هستید که از خودتان عشق و توجه ببینید و وقتی از دادن این عشق و توجه به خود دست بکشید، ناخواسته شروع میکنید به گشتن به دنبال این عشق و توجه در قالب تأییدهای دیگران.
منبع:روزیاتو