حضور فیلم‌اولی‌ها در کنار باتجربه‌ها معنا دارد؛ چرا جشنواره فیلم فجر به کارگردانان قدیمی نیاز دارد؟

به گزارش مجله خبری نگار/همشهری: جشنواره‌های معتبر سینمایی صرفا محل نمایش و تماشای فیلم نیستند. حتی برخلاف اینجا که میزان موفقیت جشنواره فیلم فجر با طول صف‌های مردم در جلوی سینما‌های نشان‌دهنده فیلم‌های جشنواره اندازه‌گیری می‌شود، جشنواره‌های بین‌المللی سینمایی رده اول صرفا محل گردهمایی تماشاگران یا کارگردانان و بازیگران و سایر عوامل سینما نیستند. جشنواره‌های معتبری مثل کن یا ونیز به گردش اقتصادی سینما کمک می‌کنند. کارگزاران کمپانی‌های سینمایی، تهیه‌کنندگان، پخش‌کنندگان، کارگردانان و کسانی که به هر ترتیبی به تجارت سینما مربوط هستند، از حضور در جشنواره‌های سینمایی برای پیدا کردن محصولات مورد نظرشان یا سرمایه‌گذار و پخش‌کننده استفاده می‌کنند و جشنواره برایشان کارکردی فراتر از فیلم دیدن و سینما رفتن دارد.

رونق اقتصادی جشنواره‌های بزرگ به آن‌ها امکان می‌دهد که جسارت و تهور بیشتری در شناسایی و معرفی استعداد‌های نوظهور داشته باشند. جشنواره‌ای مثل کن با شهرت و اعتباری که دارد فرصت بسیار خوبی برای کسانی که در صنعت سینما هستند فراهم می‌سازد تا با استعداد‌های جدید سینما آشنا شوند. همین استعداد‌های نوظهور با حمایت این جشنواره به سینماگرانی معتبر بدل می‌شوند که در سال‌های آتی با حضور در هیأت داوری یا نخستین نمایش فیلم‌شان در این جشنواره به رونق و اعتبار آن کمک می‌کنند.

جشنواره فیلم فجر در ۳ -۲ سال اخیر تمام تمرکز خود را روی استعداد‌های جوان گذاشته و تلاش دارد نسل جدیدی از سینماگران را به سینمای ایران معرفی کند. توجهی که نهاد‌های مختلف دولتی برای معرفی کارگردانان فیلم‌اولی به این جشنواره دارند، ممکن است در سال‌های آتی به پاشنه آشیل این جشنواره تبدیل شود، چراکه بخشی از اعتبار و اهمیت جشنواره فجر حاصل حضور فیلمسازان نامدار و سینماگران کهنه‌کار و نمایش فیلم‌های‌شان در این جشنواره بوده است. بسیاری از کارگردانان جوان فعلی با دیدن آثار فیلمسازان نسل‌های پیشین و تحسین و تجلیل از آن‌ها در جشنواره فجر به‌کار در سینما مشتاق شده‌اند. حالا همان جوانان باید در جشنواره‌ای حاضر شوند که کمتر فیلمساز قدیمی و استخوان‌خردکر‌ه‌ای در آن حضور دارند.

جشنواره فیلم فجر در کنار معرفی استعداد‌های جوان‌که البته کیفیت آثارشان باید دلیل ورودشان به جشنواره باشد نه جوانی‌شان، باید برای حضور کارگردانان باتجربه هم دارای جاذبه باشد. حضور کارگردانان برجسته قدیمی به جشنواره وزن و اعتبار می‌دهد و به تداوم سنت‌های سبکی هریک از آن‌ها کمک می‌رساند.

فیلم‌اولی‌ها معمولا ادامه‌دهنده سنت‌های سبکی سینمایی هستند و حتی زمانی که فیلمی خلاف این سنت‌ها می‌سازند و به‌اصطلاح خرق عادت می‌کنند، فیلم‌شان در پس‌زمینه آن سنت سینمایی موجود مورد داوری قرار می‌گیرد و تباین و تفاوتش با جریان کلی سینما جلب‌نظر می‌کند. وقتی سنتی نیست، کارگردان باتجربه‌ای نیست، پس‌زمینه و جریانی نیست، کار نو چه معنایی دارد؟ جشنواره فیلم فجر برای اعتبار خودش به فیلمسازان باتجربه نیازمند است و باید بتواند عرصه را به‌گونه‌ای مهیا کند که فیلمسازان باتجربه و نامدار هم به حضور درجشنواره در کنار فیلم‌اولی‌ها تمایل داشته باشند.