سرکوب تولید اسید معده منجر به زوال عقل میشود!

به گزارش مجله خبری نگار،در مقاله‌ای با عنوان “مهارکننده‌های پمپ پروتون و زوال عقل: یک مطالعه مبتنی بر جمعیت در سراسر کشور” که در Alzheimer’s & Dementia منتشر شده است، محققان ارتباط قابل توجهی بین استفاده از PPI، مدت زمان استفاده و افزایش خطر زوال عقل پیدا کردند.

این مطالعه در یک گروه دانمارکی متشکل از ۱۹۸۳۷۸۵ فرد ۶۰ تا ۷۵ ساله بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ انجام شد و فقط افرادی را که قبلاً تشخیص زوال عقل یا درمان با دارو‌های خاص زوال عقل نداشتند، انجام شد.

در طول این مطالعه، ۹۹۳۸۴ نفر دچار زوال عقل شدند و ۴۶۹۹۲۰ نفر به عنوان گروه کنترل مورد استفاده قرار گرفتند. استفاده از PPI با افزایش خطر ابتلا به زوال عقل به هر علت، به ویژه برای افراد ۶۰ تا ۶۹ ساله در هنگام تشخیص همراه بود. گروه افراد ۶۰ تا ۶۹ ساله دارای نسبت بروز ۱.۲۵ تا ۱.۵۹ بسته به مدت زمان استفاده و ۱.۳۶ به طور کلی برای کسانی که تا به حال از PPI استفاده کرده اند.

خطر ناچیزتری در گروه‌های ۷۰ تا ۷۹ و ۸۰ تا ۸۹ ساله مشاهده شد که به ترتیب ۱.۱۲ و ۱.۰۶ برای همیشه استفاده می‌شد. هیچ ارتباط معنی داری بین استفاده از PPI و زوال عقل برای افراد بالای ۸۹ سال در زمان تشخیص مشاهده نشد.

قرار گرفتن در معرض PPI با افزایش نرخ زوال عقل با هر علتی که قبل از ۹۰ سالگی اتفاق می‌افتد، بدون توجه به زمان شروع درمان PPI مرتبط بود. مدت زمان تجمعی طولانی‌تر استفاده از PPI تخمین ریسک بالاتری را به همراه داشت.

PPI‌ها معمولا برای درمان بیماری‌های مرتبط با اسید معده استفاده می‌شوند. مطالعات قبلی نتایج متناقضی را در مورد ارتباط بین استفاده از PPI و زوال عقل نشان داده اند. PPI‌ها با واکنش‌های نامطلوب عصبی بالقوه، از جمله تأثیرات بر انتقال‌دهنده‌های عصبی مغز مرتبط هستند، اگرچه مکانیسم‌ها و علت و معلولی آن مشخص نیست.

یافته‌ها نشان می‌دهد که استفاده از PPI با افزایش خطر زوال عقل، به ویژه در افراد جوان تر، مرتبط است. این بدان معنا نیست که استفاده از PPI باعث زوال عقل می‌شود، زیرا پتانسیل یک علیت معکوس وجود دارد، جایی که تولید اسید در معده در اوایل ایجاد زوال عقل افزایش می‌یابد و درمان‌های PPI برای درمان علائم بیماری در حال پیشرفت استفاده می‌شود. همچنین ممکن است که درمان‌های PPI اختلالی ایجاد کند که منجر به زوال عقل شود.

سیستم عصبی روده، سلول‌های عصبی تعبیه‌شده در دیواره‌های دستگاه گوارش، بخش مهمی از ارتباط روده-مغز با پتانسیل ایجاد اختلال در یکی برای تأثیرگذاری بر دیگری است. همچنین ارتباط بین بیماری آلزایمر و جمعیت میکروبیوتای روده‌ای خاص دیده شده است که می‌تواند بیشتر روابط علی را مخدوش کند.

نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که تحقیقات بیشتری برای کشف مکانیسم‌های زیربنایی این ارتباط و اینکه آیا آن در بین زیرگروه‌های زوال عقل متفاوت است، مورد نیاز است.