ارتباط نگران‌کننده بین یک ماده پلاستیکی رایج و اختلالات رشد عصبی

تیمی از پژوهشگران دانشگاه روآن (Rowan University) در مطالعات جدید خود، ارتباط نگران‌کننده‌ای بین یک ماده پلاستیکی رایج و اختلالات رشد عصبی مانند اختلال طیف اوتیسم و اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی کشف کرده‌اند.

به گزارش مجله خبری نگار،یافته‌های جدید محققان نشان می‌دهد ورود ماده موسوم به بیسفنول A (BPA) که در بیشتر اسباب بازی‌های پلاستیکی استفاده می‌شود می‌تواند خطر ابتلا به اوتیسم را در کودکان و به ویژه آن‌هایی که در پاکسازی این ماده از بدن خود مشکل داشته باشند، افزایش دهد.

بیسفنول یک ماده شیمیایی است که در بسیاری از محصولات پلاستیکی یافت شده در حالی که با خطرات سلامتی مرتبط است، بدن معمولاً آن را از طریق مکانیسمی در کبد پردازش و حذف می‌کند. این فرآیند که به نام «گلوکورونیداسیون» شناخته می‌شود، اساساً این ماده شیمیایی مضر را به عنوان یک مولکول قند شناسایی و آن را محلول در آب می‌کند. هنگامی که بیسفنول محلول در آب شد، بدن به راحتی می‌تواند از طریق ادرار آن را دفع کند.

مطالعات مشترک جدید پژوهشگران نشان می‌دهد که تعداد قابل توجهی از کودکان مبتلا به اوتیسم یا اختلال بیش فعالی و کمبود توجه، توانایی انجام این فرآیند سم زدایی را ندارند.

در این تحقیقات مشخص شد کودکان مبتلا به اوتیسم در حذف بیسفنول حدود ۱۰ درصد کاهش کارایی داشته و کودکان مبتلا به بیش فعالی و اختلال عدم توجه در مقایسه با کودکان عادی، ۱۷درصد کمتر قادر به دفع بیسفنول بودند.

پروفسور «تی. پیتر استین» (T. Peter Stein)، سرپرست این تیم تحقیقاتی در رابطه با موضوع فوق می‌گوید: ما زمانی که دریافتیم بین اوتیسم و دفع ماده موسوم به بیسفنول ارتباط مستقیمی وجود دارد، واقعا شگفت زده شدیم.

با این حال، هنوز مشخص نشده است که آیا این افزایش قرار گرفتن در معرض بیسفنول در زمانی که کودک هنوز در رحم مادر است منجر به اوتیسم می‌شود یا این موضوع پس از تولد اتفاق می‌افتد؟ از سوی دیگر باید توجه داشت که همه کودکان مبتلا به اوتیسم یا و بیش فعالی (ADHD) این مشکل پاکسازی بیسفنول را ندارند. با این حال، همانطور که پرفسور استین می‌گوید، ارتباط قوی یافت شده در این مطالعه نشان می‌دهد که بیسفنول یک عامل مهم و تهدید کننده در ایجاد این اختلالات است.

این تحقیق شامل اندازه گیری کارایی سم زدایی سه گروه از کودکان از کلینیک‌های دانشکده پزشکی راتگرز-نیوجرسی بود. در این مطالعات ۶۶ کودک مبتلا به اوتیسم، ۴۶ کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه و یک گروه کنترل شامل ۳۷ کودک سالم حضور داشتند.

شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی PLoS ONE منتشر شده است.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری