به گزارش مجله خبری نگار،محققان در حال حاضر با استفاده از چیزی که به عنوان “زنگار هوشمند” شناخته میشود روش جدیدی برای حذف این هورمون از آب ایجاد کرده اند.
زنگار هوشمند که توسط دانشمندان دانشگاه ارلانگن-نورنبرگ آلمان ابداع شد، به شکل نانوذرات کروی اکسید آهن (معروف به زنگ) است که توسط مولکولهای اسید فسفونیک پوشانده شده است. مولکولها مانند مو از سطح کرهها بیرون زده اند. با چسباندن ترکیبات مختلف به انتهای این موها، میتوان آنها را وادار کرد تا انواع مختلفی از آلایندههای موجود در آب را جذب کنند.
ذرات اکسید آهن خود فوق پارامغناطیس هستند، به این معنی که آنها جذب آهنربا میشوند، اما به یکدیگر جذب نمیشوند. این کیفیت آنها را از جمع شدن به هم دور نگه میدارد؛ بنابراین میتوان آنها را به طور کامل در آب آلوده مخلوط کرد، در حالی که این امکان را نیز فراهم میکند که متعاقباً آنها را از آن آب به سادگی با چرخاندن آهنربا در مایع خارج کنید.
همانطور که نانوذرات زنگار هوشمند از آب خارج میشوند، آلایندههای جذب شده را با خود میبرند. حتی میتوان بعداً آلایندهها را از ذرات رها کرد تا بتوان آلایندهها را با خیال راحت از بین برد و زنگار را دوباره مورد استفاده قرار داد.
در آزمایشهای قبلی، زنگار هوشمند برای حذف نفت خام، ذرات میکروپلاستیک و علفکش گلایفوسیت از نمونههای آب استفاده شده بود. اخیراً، لوکاس مولر، دانشجوی فارغ التحصیل ارلانگن-نورنبرگ، از خود پرسید که آیا میتوان از این فناوری برای حذف استروژن طبیعی و مصنوعی نیز استفاده کرد.
با توجه به این واقعیت که مولکولهای استروژن از یک جسم بزرگ استروئیدی با بار منفی خفیف تشکیل شده است، او ذرات زنگار هوشمند را با دو نوع مولکول پوشش داد. یکی از آنها موهای بلندی دارد، در حالی که دیگری دارای بار مثبت است. وقتی این مولکولها روی سطح کرههای اکسید آهن ترکیب میشوند، انبوهی از محفظههای به دام انداختن استروژن را تشکیل میدهند.
هنگامی که روی آب حاوی استرادیول، که قویترین نوع استروژن است، آزمایش شد، شکل جدید زنگار هوشمند با موفقیت این هورمون را از آن آب حذف کرد. اکنون تحقیقات بیشتر نشان میدهد که چگونه این فناوری در شرایط واقعی کار میکند و چند بار میتوان از ذرات استفاده کرد.
یافتههای کامل این مطالعه که توسط دکتر مارکوس هالیک رهبری شد، این هفته در نشست پاییز انجمن شیمی آمریکا ارائه میشود.