اقیانوس‌هایی در زیر پوسته‌های یخی قمر‌های اطراف اورانوس

به گزارش مجله خبری نگار،یکی از اکتشافات هیجان انگیزتر از ارسال کاوشگر‌های رباتیک به سیارات بیرونی منظومه شمسی این است که تعدادی از قمر‌های بزرگتر نه تنها پوسته‌هایی از یخ داشتند، بلکه ممکن است در زیر سطوح یخی آن‌ها اقیانوس‌های غول پیکری وجود داشته باشد که تمام هسته را در بر می‌گیرد.

داده‌های وویجر همچنین نشان می‌دهد:قمر‌های اورانوس، آریل، آمبریل، تیتانیا و اوبرون می‌توانند نه تنها آب، بلکه اقیانوس‌های کامل داشته باشند. مطالعه جدید ناسا بخشی از تلاش برای کشف بیشتر در مورد منظومه شمسی و ارائه معیار‌هایی برای برنامه ریزی ماموریت‌های سیاره‌ای آینده است.

در این مورد، دانشمندان از داده‌های وویجر ۲ همراه با مشاهدات زمینی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ساختار قمر‌های بزرگ‌تر اورانی استفاده کردند. به گفته ناسا، قبلاً گمان می‌رفت که بزرگترین قمر، تیتانیا، با قطر ۱۵۸۰ کیلومتر آنقدر بزرگ باشد که بتواند گرمای کافی تولید شده توسط فروپاشی عناصر رادیواکتیو برای آب مایع را حفظ کند، اما تصور می‌شد که سه قمر دیگر خیلی کوچک هستند.

برای انجام این آزمایش، تیم تحقیقاتی مدل‌های رایانه‌ای ساختند که شامل یافته‌های مأموریت‌های گالیله، کاسینی، طلوع و افق‌های نو ناسا بود که داده‌هایی را درباره شیمی و زمین‌شناسی قمر زحل، انسلادوس، پلوتو و قمر آن شارون و سرس بررسی می‌کرد.

با بررسی میزان متخلخل بودن پوسته‌های خارجی قمر‌های اورانی، این مطالعه نشان داد که آن‌ها عایق کافی برای حفظ گرمای داخلی آزاد شده از گوشته‌های صخره‌ای قمر‌ها شرایط لازم را به اندازه کافی برای حمایت از اقیانوس‌ها فراهم می‌کنند. در واقع، اقیانوس‌های تیتانیا و اوبرون ممکن است به اندازه‌ای گرم باشند که دربرگیرنده حیات باشند. از بین پنج قمر بزرگ، تنها میراندا به نظر می‌رسید که برای حفظ گرمای مورد نیاز برای جلوگیری از یخ زدن یک بدنه آبی بسیار کوچک است.

علاوه بر معادله گرما، این اقیانوس‌ها ممکن است وجود خود را مدیون وجود آمونیاک و سایر کلرید‌ها باشند که به عنوان ضد یخ عمل می‌کنند. این دانش همچنین به برنامه ریزان مأموریت کمک می‌کند تا طیف سنج‌هایی را برای مطالعه قمر‌ها و همچنین ابزار‌هایی که می‌توانند جریان‌های الکتریکی را که در میدان مغناطیسی ماه شناسایی کنند را توسعه دهند.

جولی کاستیلو-روگز (Julie Castillo-Rogez) از آزمایشگاه رانش جت ناسا گفت: وقتی صحبت از اجرام کوچک به میان می‌آید، دانشمندان سیاره شناس قبلاً شواهدی از اقیانوس‌ها در چندین مکان غیرمحتمل از جمله سیارات کوتوله سرس و پلوتون و قمر زحل میماس پیدا کرده اند. این تحقیق بررسی می‌کند که آن‌ها در واقع چه چیزی می‌توانند باشند و چگونه با بسیاری از اجسام در منظومه شمسی که می‌توانند سرشار از آب باشند، اما گرمای داخلی محدودی دارند، مرتبط هستند.