به گزارش مجله خبری نگار، سال ۱۳۸۶ اولین خودروی ال ۹۰ که بعدها به «رنو تندر ۹۰» تغییر نام یافت، در ایران عرضه شد. از همان ابتدا قرار بود ال ۹۰ یک خودروی اقتصادی باشد تا جایگزین خودروهای غیراستانداردی شود که بازار را به تسخیر خود درآورده بودند. هدفی که خیلی زود شکست خورد و این خودرو به یک خودروی میانرده تبدیل شد. البته با قابلیتهای فراوان که از اولین عرضه توانست چشم ماشینبازها را به سمت خود خیره کند. در سال ۱۳۹۸ پس از اجرای تحریمها علیه کشورمان و با خروج رنو از کشور، پروژه ال۹۰ هم به دلیل این که موتور و بخش زیادی از قطعات آن داخلیسازی نشده بود، متوقف شد. پس از توقف تولید آن خودروسازها تصمیم گرفتند ال ۹۰ را ایرانی کنند و سرانجام دیروز از نمونه ایرانی آن یعنی سایپا کادیلا یا پی ۹۰ رونمایی شد. در این گزارش به نکات خواندنی این خودروی محبوب میپردازیم.
تندر ۹۰ شاید یکی از محبوبترین و البته بدقیافهترین خودروهای ایرانی است که هرکسی آن را دارد، از کارکردش راضی، ولی از قیافهاش ناراضی است! خودروی ال ۹۰ یا رنو تندر ۹۰ ابتدا در کشور رومانی به عنوان یک خودروی اقتصادی و مقرون بهصرفه تولید میشد. «داچیا لوگان» خانوادهای از خودروهایی است که به طور مشترک توسط شرکت فرانسوی رنو و زیرمجموعه رومانیایی آن داچیا از سال ۲۰۰۴ تولید و به بازار عرضه شد.
این خودرو در سال ۱۳۸۶ به طور رسمی وارد بازار ایران شد و تولیدکنندگان ایرانی مطابق با سلایق ایرانی به فکر اعمال تغییرات چشمگیری در آن افتادند؛ از جمله قراردادن یک موتور قوی، برقی کردن شیشههای جلو و عقب، قراردادن ۲ ایربگ برای سرنشینان جلو و استفاده از ترمزهای ABS. به دلیل جادار بودن صندوق عقب ال ۹۰ که حدود ۵۱۰ لیتر گنجایش دارد، این خودرو را ماشین خانوادگی نامیدند که در بین همردههای خود بزرگترین صندوق عقب را داشت. از آنجا که هدف از طراحی ال ۹۰ جادار بودن و کیفیت ساخت آن بود و خیلی روی ظاهر داخلی و خارجی آن تمرکز نشده بود، به همین دلیل از نظر قیافه حرفی برای گفتن نداشت. از لحاظ مصرف سوخت سیستم این خودرو جزو بهترینها در هم ردههای خود محسوب میشد. طبق گزارش Euroncap میزان ایمنی این خودرو از ۵ ستاره ۳ ستاره را گرفته بود. اما از دید داخلی میتوان گفت خودروی ال ۹۰ در بین همردههای خود در ایران جزو ایمنترین خودروها محسوب شده و هنوز آمار کمترین تصادفات را دارد.
پروژه داخلیسازی ال۹۰ در گروه سایپا پس از مدت نسبتا طولانی، سرانجام در قالب پروژهای به نام پی ۹۰ یا سایپا کادیلا، معرفی شد. این پروژه یک تفاوت بزرگ با دیگر تغییرات ایجادشده روی خودروها در ایران دارد و آن هم تغییر برند محصول مادر یعنی رنو و تبدیل آن به سایپاست. طبق گفته مدیرکل صنایع خودرویی وزارت صمت، چنانچه خودروی ال۹۰ الان هم تولید میشد، نمیتوانست استانداردهای ۸۵ گانه را پاس کند. اما گروه خودروسازی سایپا پروژهای برای زنده کردن پلتفرم این محصول تعریف کرد که نسبت به خودروی ال۹۰ یک فیس لیفت کامل محسوب میشود. به دلیل این که شرکت رنو اجازه نداده بود قطعات مهم ال۹۰ داخلیسازی شود، برای ساخت تمام قطعات زمان زیادی صرف شده، بعضی از قطعات مهندسی معکوس شدند و بسیاری از قطعات آن هم جدید هستند. موتور، گیربکس و اکسل به طور کامل تغییر کرده و قوای محرکه پی۹۰ شباهتی به ال۹۰ ندارد. نسخه اولیه پی ۹۰ با گیربکس دستی است و براساس گفته مدیران تا پایان سال ۱۴۰۲ این محصول به بازار عرضه خواهد شد. قرار است بعد از تولید، دیگر خودروسازها هم وارد بازار تولید پی ۹۰ شوند و در واریانتهای هاچبک، سدان، وانت و... تولید آن ادامه یابد.
محمدعلی تیموری، مدیرعامل سایپا میگوید: با پلتفرم ال۹۰ (لوگان) سه خودروی تندر ۹۰، ساندرو و ساندرو استپوی ساخته شده است و پروژه پی ۹۰ در حقیقت نسخهای بومیسازی شده از این محصولات است. موتوری که روی این خودرو عرضه میشود بر پایه همان موتور K۴M ال ۹۰ ساخته شده، ولی بازده تولیدی آن کمی بیشتر خواهد بود. کار روی پروژه پی ۹۰ اتوماتیک هم به صورت موازی در جریان است و در فاز دوم بعد از معرفی نهایی نسخه دستی، نسخه اتوماتیک این محصول با گیربکس DAE که هماکنون روی شاهین اتوماتیک نصب میشود معرفی خواهد شد. سایپا کادیلا به پیشرانه ME۱۶ مجهز شده است.
این موتور محصول جدید مگاموتور است و در واقع همان موتور تیوفایو پلاس است که در برخی بخشها، تفاوتهایی در قطعات دارد و همین باعث شده ME۱۶ بیشتر از تیوفایو پلاس به نمونه فرانسوی، نزدیک باشد. در این موتور ۶/۱ لیتری، چهار سیلندر ۱۶ سوپاپ میتواند حداکثر ۱۱۰ اسببخار قدرت و ۱۴۷ نیوتنمتر گشتاور تولید کند. این موتور سیستم زمان بندی متغیر سوپاپها را نیز دارد و قدرتش از طریق جعبه دنده ۵ سرعته دستی به چرخهای جلو منتقل میشود. قبلا اعلام شده بود که تندر ۹۰ ایرانی با موتور شاهین به بازار میآید، اما اطلاعات جدید نشان میدهند که این محصول بهروزتر خواهد بود.
در این خودرو همانند هر فیس لیفت (بازسازی) دیگری، دماغه یا پوزه آن شامل مجموعه سپر، جلوپنجره، چراغها، در موتور و گلگیرها به طور کامل بازطراحی شده است، اما نیمه میانی بدنه خودرو یعنی کابین، درها، خط سقف و شیشههای جلو و عقب و جانبی، مشابه ال۹۰ هستند. ضمن این که سپر و چراغهای عقب و در صندوق عقب هم تغییرات کاملی داشته و به طور کامل بازطراحی شدهاند. از دیدگاه زیباییشناسی در نمای جلو، با یک طراحی متفاوت و شلوغ و فاقد یک هویت مشخص روبهرو هستیم. به عبارت دیگر طراحان خیلی سعی کردهاند چهرهای مدرن و بهروز به این پیرمرد بدهند و تا حد امکان حس و حال «ال نودی» را به «پی نودی» تغییر دهند.
طراحان سایپا در نمای جلوی آن عناصر کرومی براق را بهعنوان خط متصلکننده چراغهای جلو در نظر گرفتهاند. همچنین به جای کاسه چراغهای نسبتا کوچک ال ۹۰ از چراغهای بزرگ با نوار LED روشنایی روز استفاده کردهاند. در نگاه اول از روبهرو پی ۹۰ را یک کپی از دنا میبینیم.
در بخش عقب چراغهای بزرگ با سبک طراحی این خودرو هماهنگ نیستند. از نکات منفی این بخش میتوان به کشیدگی چراغها به دو طرف بدنه، نصب نشان تجاری سایپا در وسط صندوق و پلاستیک سیاه در سپر اشاره کرد. در نمای داخلی نسخه ایرانی ال۹۰ تغییرات جزئی در نظر گرفته شده که داشبوردش همان داشبورد ساده رنو است، ولی مجموعه آمپر، سیستم صوت و تصویر و غربیلک فرمان آن جدید طراحی شده است. به طور خلاصه طراحی نمای جلویی کادیلا یا همان پی ۹۰ محافظهکارانه و مدرن به نظر میرسد و از آن طراحی کسلکننده و حوصله سر بر ال۹۰ خارج شده است. نمای پشتی خودرو هم مدرن طراحی شده و شکل و فرم آن ما را به یاد محصولات فعلی رنو میاندازد.
منبع: خراسان