زندانبانی از اسرای ایرانی در فیلم تحسین‌شده فجر

به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: یکی از آثار دفاع مقدسی حاضر در چهل‌ویکمین جشنواره فجر که بر اساس واقعیت ساخته شده، فیلم «شماره ۱۰» به کارگردانی حمید زرگرنژاد است. این فیلم که در روز اول جشنواره فجر به نمایش درآمد، تنها فرار موفقیت‌آمیز یک اسیر ایرانی از زندان رژیم بعث را به تصویر کشیده است و نقش اصلی آن را مجید صالحی برعهده دارد. حسام منظور، سیامک صفری و احمد کاوری دیگر بازیگران این فیلم هستند. احمد کاوری که در زمینه کارگردانی نیز فعالیت می‌کند، در فیلم «شماره ۱۰» بازی کرده و پس از فیلم «ماهورا» بار دیگر همکاری با حمید زرگرنژاد را تجربه کرده است.

چه نقشی در فیلم «شماره ۱۰» بازی کردید؟

من نقش یک زندانبان را بازی کردم که از زندانیان نگهداری می‌کند و چالش‌هایی با آن‌ها دارد.

پیشتر مشابه این نقش را تجربه کرده بودید، درست است؟

تقریبا از نظر تیپیک بله، اما از لحاظ کاراکتر نه.

یعنی هر نقش تجربه متفاوتی بوده و هر شخصیت ویژگی‌های خاص خودش را دارد؟

در این کار وظیفه بازیگردانی و انتخاب بازیگر هم برعهده من بود. در برهه‌ای که ما کار می‌کردیم شرایط انتخاب بازیگر سخت بود، همه بازیگران سرکار بودند و بازیگر به سختی پیدا می‌شد. من برای این نقش گزینه‌های دیگری هم به کارگردان پیشنهاد داده بودم، منتها نشد و حس کردیم بهترین گزینه برای این نقش خود من هستم؛ بنابراین شرایطی چیدیم که این نقش را بازی کنم، اما آقای زرگرنژاد تغییرات زیادی در کاراکتر ایجاد کرد تا با نقش‌های مشابه‌اش متفاوت باشد و کار‌های دیگر را در ذهن مخاطب تداعی نکند. به همین دلیل برخی تغییرات در شخصیت‌پردازی، رفتار و فیزیکش ایجاد شد، یک نقص عضو شاخص برایش ایجاد کردند و این اتفاق افتاد که نقش متفاوتی بشود. فکر می‌کنم نسبت به کار‌های قبل، حتی از نظر ظاهر و گریمش نیز متفاوت باشد، چون آقای خلج و بچه‌ها تغییراتی در آن به وجود آوردند. من این تفاوت را در فیلم می‌بینم و حس می‌کنم.

پس ایجاد این تفاوت و تکراری نبودن برای خود شما هم نوعی چالش بوده است.

هر بازیگری حتی در یک نقش کوچک، همان ابتدا وقتی می‌خواهد کاری را انجام بدهد، چالش در ذهنش به وجود می‌آید. کم کردن وزن و مشابه آن، چالش نیست، در واقع این یک رفتار فیزیکی برای رسیدن به کاراکتر است. چالش معمولا در ذهن اتفاق می‌افتد و بازیگری هم در ذهن، فهمیدن لحظه و موقعیت کاراکتر رخ می‌دهد. به هر حال وقتی نقشی را قبول می‌کنی قطعا تا لحظه‌ای که آن نقش تمام می‌شود، با شما زندگی می‌کند.

چه جذابیت‌ها و ویژگی‌هایی در نقش‌تان پیدا کردید؟

هر نقشی ویژگی‌ها و جذابیت‌های خاص خودش را دارد و هر بازیگری هم با توجه به شناختی که از نقش پیدا می‌کند، سعی می‌کند برخی از وجوه شخصیتی خودش را به آن نقش بدهد و روی وجوه شخصیتی نقش کار کند، بفهمد یا تقلیدش کند. کلا بازیگری مقوله جذابی است، وقتی نقشی را بازی می‌کنی، شرایطی را تجربه می‌کنی که در بیرون از تو و در زندگی، امکان تجربه آن شرایط وجود ندارد. اگر قرار بود این مسیر را در زندگی بیرونی‌ات طی کنی، عواقب زیادی برای خودت، جامعه و دیگران داشت، اما بازیگری همین است، در این شرایط قرار می‌گیری و یک پالایشی در خودت صورت می‌گیرد.

به نظر شما ویژگی‌های قصه و فیلم نامه که می‌تواند مخاطب را ترغیب به تماشای فیلم کند، چیست؟

بهتر است این سوال را نویسنده جواب بدهد، اما یک بخش‌هایی از تاریخ یا بخش‌هایی از زندگی افرادی که تا به حال نمایش داده نشده و مغفول مانده است، به واسطه این فیلم نشان داده شده و مخاطب می‌تواند با این لحظات همراه بشود.

پیش از این هم با آقای زرگرنژاد همکاری داشتید، این تجربه چطور است؟

خوب است. سخت هست، اما تجربه بسیار تازه‌ای است.

این سختی ناشی از وسواس ایشان است؟

وسواس نمی‌شود گفت، به دلیل دقت نظر ایشان است.