کاهش میزان و شدت استرس روزانه با افزایش سن

به گزارش مجله خبری نگار/تکناک: این تحقیق به رهبری دیوید آلمیدا، استاد توسعه فردی و مطالعات خانواده در ایالت پن انجام و این یافته‌ها در مجله روان‌شناسی منتشر شد.

آلمیدا گفت: عاملی در مورد پیری وجود دارد که منجر به استرس‌های کمتری می‌شود. این عامل می‌تواند انواع نقش‌های اجتماعی باشد که با بالا رفتن سن دیگر آن‌ها را نخواهیم داشت. ما وقتی جوان‌تر هستیم، ممکن است بیشتر درگیر شغل، خانواده و مسائل مربوط به خانه باشیم، که همه این‌ها مواردی از استرس روزانه را ایجاد می‌کنند. اما با افزایش سن، نقش‌ها و انگیزه‌های اجتماعی ما تغییر می‌کند. افراد مسن دائما در مورد تمایل به حداکثر کردن و لذت بردن از زمانی که برایشان باقی مانده است صحبت می‌کنند.

تیم تحقیقاتی از داده‌های مطالعه ملی تجربیات روزانه (NSDE) که یک مطالعه ملی به رهبری آلمیدا در ایالت پن است، استفاده کرد که اطلاعات جامعی را در مورد ۴۰ هزار روز از زندگی بیش از ۳۰۰۰ بزرگسال در طول ۲۰ سال جمع‌آوری کرده است. بازه زمانی این تحقیق از سال ۱۹۹۵ شروع شد. پاسخ دهندگان در زمان شروع مطالعه ۲۵ تا ۷۴ ساله بودند و برای شرکت در NSDE دعوت شدند.

پاسخ دهندگان برای این کار در مصاحبه‌های تلفنی شرکت کردند که سطوح استرس روزانه را به مدت هشت روز متوالی ارزیابی می‌کرد. این ارزیابی‌های روزانه در فواصل زمانی تقریباً نه ساله تکرار شد و در نهایت منجر به پدید آمدن یک دفترچه خاطرات ۲۰ ساله شد.

محققان به کاهش اثرات استرس روزانه هم در تعداد عوامل استرس زای روزانه گزارش شده توسط افراد و هم در واکنش عاطفی آن‌ها به این عوامل، اشاره کردند. به عنوان مثال، افراد ۲۵ ساله در روز تقریباً ۵۰درصد عوامل استرس زا را گزارش کردند، در حالی که افراد ۷۰ ساله در روز فقط ۳۰ درصد استرس را گزارش کردند.

علاوه بر کاهش تعداد عوامل استرس زای روزانه گزارش شده، آلمیدا و تیم تحقیقاتی متوجه شدند که با افزایش سن افراد، آن‌ها واکنش عاطفی کمتری نسبت به استرس‌های روزانه نشان می‌دهند.

آلمیدا گفت که استرس روزانه به طور پیوسته تا اواسط دهه ۵۰ یعنی زمانی که افراد کمترین تأثیر را از استرس می‌گیرند، جولان بیشتری می‌دهد و افزود: یک جوان ۲۵ ساله در روز‌هایی که یک عامل استرس زا را تجربه می‌کند بسیار بدخلق می‌شود، اما با افزایش سن، ما واقعاً متوجه می‌شویم که چگونه ابراز بیش از حد احساسات نسبت به عوامل استرس زا را کاهش دهیم.

در حالی که این یافته‌ها کاهش گزارش‌ها و واکنش‌پذیری به عوامل استرس‌زای روزانه را تا اواسط دهه ۵۰ نشان می‌دهد، آلمیدا خاطرنشان می‌کند که شاخص‌های اولیه نشان می‌دهند که بالا رفتن سن یعنی در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰، ممکن است چالش‌های بیشتری را به همراه داشته باشد و موارد استرس روزانه را کمی افزایش دهد.

با وجود این یافته ها، آلمیدا مشتاقانه منتظر دور بعدی جمع‌آوری اطلاعات برای MIDUS است، که اولین دور برگزاری آن از زمان شروع همه‌گیری کووید-۱۹ در واکنش به استرس روزانه در اوایل سال ۲۰۲۰ شروع شد. این دور جدید جمع‌آوری اطلاعات، به آلمیدا و تیمش اجازه می‌دهد تا تأثیرات مهم را ارزیابی کنند.

همچنین دور بعدی جمع‌آوری اطلاعات به تیم اجازه می‌دهد تا چگونگی رشد و تغییر افراد در دوران بزرگسالی را بیشتر مطالعه کند.

آلمیدا گفت: افزایش سن از ۳۵ تا ۶۵ سالگی با افزایش سن از ۶۵ تا ۹۵ بسیار متفاوت است. ما قبلاً این موضوع را در اطلاعات قبلی مشاهده کرده بودیم، اما دور بعدی جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها به ما درک و بینش بهتری نسبت به این موضوع ارائه داد.

او ادامه داد: در پایان جمع‌آوری اطلاعات بعدی پس از همه‌گیری کرونا در چند سال آینده، من در اوایل دهه ۶۰ زندگی‌ام خواهم بود و زمانی که این پروژه را شروع کردم، در اواخر دهه ۲۰ زندگی‌ام بودم. رشد خود من در طول این مطالعه در مورد میانسالی رخ داده است، و تماشای این اطلاعات در زندگی خود من بسیار جذاب خواهد بود.

به گفته آلمیدا، همه ما به طرق مختلف در حال پیر شدن و افزایش سن هستیم. افزایش سن ما نه تنها به چالش‌هایی که با آن روبرو هستیم، بلکه به نحوه مدیریت آن چالش‌ها نیز بستگی دارد.

آلمیدا درنهایت گفت: بسیاری از آزمایش‌های قبلی من این عوامل استرس زای کوچک و روزانه را بررسی کردند مثل دیر رسیدن به جلسه، مشاجره با شریک زندگی، مراقبت از یک کودک بیمار و … و متوجه شدند که واکنش‌های عاطفی ما به این رویدادها، مثل یک پیشگو برای حال خوش و میزان سلامت ما از جمله بیماری‌های مزمن، سلامت روان، و حتی مرگ و میر، عمل می‌کند.

به لطف این تحقیقات جدید، دیدن این که با افزایش سن، ما انسان‌ها بهتر با این عوامل استرس زا مقابله می‌کنیم، دلگرم کننده است. در واقع استرس‌ها هیچگاه از بین نمی‌روند. این ما هستیم که یاد می‌گیریم روز به روز چگونه با آن‌ها بهتر دست و پنجه نرم کنیم.