به گزارش مجله خبری نگار، مریم اردبیلی در پاسخ به این پرسش که آیا وضعیت فضاهای شهری مناسب حضور زنان است یا خیر؟ اظهار کرد: همه زنان شهر با دشواریهایی در فضاهای شهری مواجه هستند. فضاهای شهری خرده مسألههایی دارند که به ویژه برای زنان مسائل جدی به وجود میآورد و رویکرد ما به این مساله مستلزم تعریف نسبت شهر با زنان و خانوادهها است.
وی با بیان اینکه هر چه اشراف نگاه زنانه همه جانبه گر که اقتضای همه خانواده را در نظر میگیرد، در فضای مدیریت شهری اتفاق بیفتد، این فضا برای خانواده ها، زیستپذیرتر، مقرون به صرفه تر، تسهیل شده تر، روانتر و انسانیتر خواهد بود، افزود: یک رویکرد در این مسأله این است که مدیریت شهری با کمک نخبگان و مدیران تصمیماتی بگیرد که به صرف و صلاح زنان و خانوادهها باشد که البته نگاه مرسوم نیز همین است، اما این نگاه از بالا به پایین است.
اردبیلی ادامه داد: اگر قدر و شان جایگاه زن تکریم شود و نظر و نگاه او به اقتضائات شهری اشراق و تایید شود، اشراق نگاه مادرانه زن به شهر میتواند فضای شهر ما را زیست پذیرتر و انسانیتر برای همه کند؛ کما اینکه نمونههایی داریم که ایدههای فوق العاده زن، تهدید محله را به یک فرصت برای زیست بانشاط در آن محله تبدیل کرده است.
مدیرکل امور بانوان شهرداری تهران با تاکید بر اینکه باید به زنان در قامت حلال مسائل شهری نگاه کنیم، اضافه کرد: این زنان که هوای معطر در فضای خانواده و شهر هستند، ایدههایی دارند که اگر از این ایدهها بهره برداری شود حتما منجر به تغییرات مثبتی خواهد شد. در این رابطه مجموعه کارهایی را شروع کردهایم که نیاز به مشارکت همه زنان جامعه داریم و ما باید به عنوان مدیریت شهری کاملا استقبال کننده این ایدهها باشیم.
وی با اشاره به اینکه دبیرخانه ریحان شهر در تهران شروع به کار کرد و قرار نیست این دبیرخانه تعطیل شود و چند ۱۰ طرح در تهران در حال اجرا است، یادآور شد: وقتی یک مدیر در یک فضای بسته به صورت کلان تصمیم میگیرد، خرده مسألهها در محله از نظر دور میمانند.
اردبیلی اضافه کرد: اگر تمام اجزای زندگی زنانه و نقش آفرینیهای متعدد را در نظر بگیریم و اگر کمی فضاهای اجتماعی ما برای بانویی که میخواهد در کنار نقشهای خانوادگی، استعدادهایش را شکوفا کند و کنش گری انجام دهد، روانتر و منعطفتر باشد، خانمها برای خودشان فضای بهتری خلق میکنند.
مدیرکل امور بانوان شهرداری تهران که در یک برنامه تلویزیونی سخن میگفت، گفت: زنان باید بتوانند زندگی خودشان را خلق کنند و در این صورت است که نقش مادری و اجتماعی و کنش خیرخواهانه شان با یکدیگر هم افزا میشود. همچنین باید توجه کنیم که هر انسان یک خلق منحصر به فرد است و وقتی به صورت قالبی فرزندان را تربیت میکنیم نمیتوانیم توقع خلاقیت و نقشهای هم افزا از آنها را در آینده داشته باشیم. باید مسیر رشد و خلاقیت برای آنان گشوده باشد.