به گزارش مجله خبری نگار، احتمالا تاکنون با این واقعیت مواجه شده اید که افراد مسن کمتر هیجان زده شده و به نسبت جوانان بسیار خونسردتر با مشکلات مواجه میشوند. محققان طی مطالعات جدید خود دریافتند: این موضوع ارتباط مستقیمی با کاهش سطح استرس در پی افزایش سن دارد.
نتایج یک مطالعه ۲۰ ساله نشان داد: رویدادهای استرس زا و واکنش پذیری در سنین جوانی در بالاترین میزان خود است. از سوی دیگر به نظر میرسد استرس با افزایش سن بهبود مییابد.
مدت هاست که میدانیم استرس، از جمله اضطرابهای معمولی و روزانه ناشی از ضرب الاجلهای کاری یا مشاجره با همسر، میتواند بر سلامت روانی و جسمی تأثیر منفی بگذارد. استرس در بسیاری از شرایط، از بی خوابی گرفته تا بیماریهای قلبی عروقی، دخیل است و بیشتر بزرگسالان سطوح بالایی از استرس را در زندگی خود گزارش میدهند. گروهی از محققان بر آن شدند تا کشف کنند که آیا افراد در سنین و مراحل مختلف زندگی درجات مختلفی از استرس را تجربه میکنند یا خیر.
در طول یک دوره ۲۰ ساله، تیمی مشترک از محققان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، دانشگاه آریزونا شمالی و دانشگاه کالیفرنیا نمونه بسیار بزرگی از ۳ هزار فرد ۲۰ تا ۹۰ ساله را مطالعه کرده و سطح استرسهای معمولی روزانه و واکنشهای عاطفی آنها را مورد بررسی قرار دادند.
تعجب آور نیست که بدانیم افراد زیر ۳۰ سال بیشترین میزان استرس را گزارش کردند. به گزارش سیناپرس، این دوره سنی بیشترین تعداد عوامل استرس زا و هم شدیدترین واکنشهای استرس را با خود به همراه دارد. به گفته محققان، جوانی معمولاً زمان تغییرات زیادی در زندگی است که با آشفتگی همراه است.
خوشبختانه، سطح استرس با افزایش سن بهبود مییابد و تجزیه تحلیلهای فوق نشان داد با گذشت زمان هم تعداد عوامل استرس زای روزانه گزارش شده کاهش مییابد و هم نوع رفتار افراد در واکنش به استرس تغییر میکند. به نظر میرسد که با افزایش سن، افراد نظم عاطفی بهتری را آموخته و با مشکلات به گونه دیگری مواجه میشوند.
نکته جالب توجه این است که بهبود سطح استرس تا دوره پیری ادامه دارد. به گفته محققین، نسبت روزهای استرس زای گزارش شده توسط افراد مسن ۲۵ درصد کمتر از بزرگسالان میانسال و ۳۸ درصد کمتر از جوانان است. برخی از این تغییرات ممکن است منعکس کننده مزایای بازنشستگی و مرحله بعد از تربیت فرزند و آرامش زندگی خانوادگی باشد. با این وجود، توجه به این نکته مهم است که سطح کاهش یافته واکنش استرس در میانسالی (اواسط دهه ۵۰) تا سنین بالا ادامه دارد.