خارش مزمن پوست یک مشکل بالینی جدی ناشی از بیماریهای زمینهای پوست، کبد یا کلیه است. بین ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد کشورهای پیشرفته از درماتیت رنج میبرند اما به دلیل درک محدود مکانیسمهای خارش، هیچ درمان موثری برای اکثر بیماران وجود ندارد.
به گزارش مجله خبری نگار، و به نقل از تی ای، تا پیش از این تصور میشد که مکانیسمهای خارش پوست در تمام نواحی پوست به یک صورت است اما در یک مطالعه جدید محققان دانشکده علوم زیستی موسسه فناوری "جورجیا" تفاوت خارش در مناطق مو دار و بی مو پوست را کشف کردند.
این کشف میتواند راه را برای توسعه درمانهای موثر برای بیمارانی که از خارش مداوم پوست رنج میبرند هموار کند.
دو محرک متفاوت شیمیایی و مکانیکی سیستم عصبی، باعث ایجاد احساس خارش از طریق اعصاب حسی در پوست میشوند. دانشمندان جمعیت خاصی از نورونها را شناسایی کردند که خارش را در پوست بی مو(پوست صافی که در کف دست و پا وجود دارد) کنترل میکنند.
در این مطالعه دانشمندان آزمایشاتی را روی موشها انجام دادند و در آن به بررسی حالات پوست موشها هنگام فعال یا مسدود کردن این سلولهای عصبی پرداختند.
آنها دریافتند نورونهای اصلی بسته به نوع و جمعیتشان سبب خارش در نواحی مختلف میشوند. سلولهای عصبی در پوست مودار که احساس خارش در پوست بیمو ایجاد نمیکنند یک جمعیت خاص و سلولهای عصبی که سبب خارش در نواحی بی مو پوست میشوند نیز یک جمعیت خاصی از سلولها هستند. تاکنون محققان تصور میکردند سلولهایی که سبب خارش پوست میشوند از یک جمعیت هستند.
طی این مطالعه دانشمندان بر روی پوست صاف و براق دست و پای موشهای کوچک تمرکز کردند. استفاده از موشهایی که به روش ژنتیکی اصلاح شده بودند همچنین به محققان در شناسایی نورونهای حسی مناسب مسئول خارشهای پوستی بی مو کمک کرد.
در یک آزمایش، دانشمندان ماده شیمیایی به موشها دادند تا به طور خاص یک خط کامل از سلولهای عصبی را غیرفعال کنند. با تمرکز بر روی سه مکانیسم عصبی که قبلاً شناخته شده بودند و مربوط به احساس خارش در پوست مو دار بودند، محققان دریافتند که دو نورون MrgprA۳ + و MrgprD + نقش اساسی در خارش پوست بی مو ندارند و نورون سوم MrgprC۱۱ + این نقش را بر عهده دارد که از بین بردن آن باعث کاهش خارش حاد و مزمن در کف دست و پای موشهای آزمایشگاهی میشود. انتظار میرود این مطالعه به توسعه درمانهایی که باعث خاموش شدن این سلولهای عصبی ایجاد کننده خارش شده و احتمالاً باعث مسدود شدن آنها در پوست انسان شود، بیانجامد. محققان در انتها گفتند قصد دارند در آینده دریابند که چگونه این نورونها اطلاعات را به نخاع و مغز منتقل میکنند.
منبع: ایسنا