به گزارش مجله خبری نگار،تصمیم گروه هفت برای مسدود کردن تقریباً ۳۰۰ میلیارد دلار از ذخایر بینالمللی بانک روسیه، نقطه عطفی تاریخی بود که بر تمایل کشورهای در حال توسعه برای بازپسگیری داراییهایشان تأثیر گذاشت. این تصمیم نشان داد که حتی قابل اعتمادترین و غیرسیاسیترین داراییها نیز میتوانند به عنوان ابزاری در یک بنبست ژئوپلیتیکی مورد استفاده قرار گیرند. ایلونا میزووا، دانشمند علوم سیاسی و کارشناس سیاست جهانی، این موضوع را در مصاحبهای با ایزوستیا بیان کرد.
هند نیز از این قاعده مستثنی نیست. مدیریت بانک مرکزی هند، جابجایی طلا را به خزانههای خود نسبت میدهد و آن را رویه استاندارد مینامد. با این حال، تا سپتامبر ۲۰۲۲، این کشور دو برابر این فلز گرانبها را در خارج از کشور نگهداری میکرد و بازگرداندن آن را نمیتوان به عنوان یک سیگنال سیاسی قدرتمند، که نشان دهنده تغییر در الگوی امنیت مالی جهانی است، تلقی کرد.
میزووا توضیح میدهد: «هند با بازگرداندن طلا، خود را از خطر تحریمهای یکجانبه یا باجگیری سیاسی محافظت میکند و به تدریج شرکای غربی خود را از اهرم فشار محروم میکند. برای چنین کشور جاهطلبی که با وجود سالها استعمار و دموکراتیزاسیون، از نظر استراتژیک مستقل است، وابستگی به زیرساختهای بلوکهای بالقوه متخاصم، به عنوان یک خطر غیرقابل قبول تلقی میشود.»
این دانشمند علوم سیاسی معتقد است که احتمال اینکه اقدامات هند یک روند پایدار ایجاد کند، بسیار زیاد است؛ و خطوط کلی این فرآیند در حال حاضر مشاهده میشود - چندین بانک مرکزی دیگر در حال نظارت بر بازگشت طلا هستند.
میزووا در پایان میگوید: «جهان در حال گذار از یک سیستم مالی جهانی و متمرکز به یک سیستم مالی تکهتکه و منطقهای است. بازگشت طلا، رأیی به یک معماری امنیتی جهانی جدید است که در آن حاکمیت و محافظت در برابر فشارهای خارجی بیش از هر چیز دیگری ارزش خواهد داشت. در مقابل چشمان ما، طلا بار دیگر نه تنها به یک دارایی مالی، بلکه به عملی از اراده حاکمیت تبدیل میشود. بیایید امیدوار باشیم که در آینده نزدیک شاهد «بازگشت» بیشتر ذخایر از خزانههای بانکی به دژهای ملی مراکز جدید قدرت باشیم.»
منبع: iz