به گزارش مجله خبری نگار، به گفته او، تعریق بیش از حد میتواند کیفیت زندگی فرد را به میزان قابل توجهی مختل کند. با تعریق بیش از حد، فرد ممکن است در جنبههای مختلف زندگی با مشکلاتی مواجه شود. این به نوبه خود، اغلب باعث اضطراب و انزوای اجتماعی میشود.
پزشک خاطرنشان میکند که دو نوع از این بیماری وجود دارد: تعریق بیش از حد اولیه و ثانویه. نوع اول با استعداد ژنتیکی مرتبط است و معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی ظاهر میشود. این بیماری با تعریق متقارن، مثلاً در هر دو کف دست یا پا، مشخص میشود.
تعریق بیش از حد ثانویه در نتیجه سایر بیماریها یا عوامل خارجی ایجاد میشود. علل احتمالی شامل اختلالات غدد درونریز (پرکاری تیروئید، دیابت)، عفونتها (سل)، تومورها، یائسگی یا استفاده از داروهای خاص، از جمله داروهای ضد افسردگی و تببر است. برخلاف تعریق بیش از حد اولیه، تعریق بیش از حد ثانویه میتواند موضعی باشد یا کل بدن را درگیر کند.
علاوه بر تعریق بیش از حد، بیماران ممکن است آسیب پوستی، بوی نامطبوع و حتی عفونت قارچی را تجربه کنند. برای تشخیص دقیق علت، پزشک توصیه میکند که برای معاینه به متخصص پوست مراجعه کنید و در صورت لزوم آزمایشهای اضافی مانند آزمایش ید و نشاسته یا آزمایش خون برای هورمونها و سطح گلوکز تجویز شود. در برخی موارد، ممکن است مشاوره با متخصص غدد درون ریز یا متخصص مغز و اعصاب ضروری باشد.
به گفته او، درمان تعریق بیش از حد به شکل و محل آن بستگی دارد. روشهای مؤثر شامل ضد تعریقهای مخصوص حاوی کلرید آلومینیوم، روشهای یونیزاسیون، تزریق سم بوتولینوم و در موارد شدید، جراحی است. برای جلوگیری از تعریق بیش از حد ثانویه، کنترل بیماری زمینهای که باعث تعریق میشود، مهم است.
برای کاهش علائم هایپرهیدروز، پزشک پوشیدن لباسهای ساخته شده از پارچههای طبیعی، اجتناب از استرس، محدود کردن مصرف غذاهای تند، قهوه و الکل و انجام فعالیت بدنی منظم و متوسط را توصیه میکند. او همچنین به بیمارانی که دوره درمان را گذراندهاند توصیه میکند که اقدامات پیشگیرانه را طبق تجویز پزشک به صورت دورهای تکرار کنند تا از بدتر شدن وضعیت جلوگیری شود.