به گزارش مجله خبری نگار، JCPP Advances گزارش میدهد که دانشمندان دانشگاه پس از پیگیری پروندههای نزدیک به ۱۰۰۰ دوقلوی سوئدی به این نتیجه رسیدند. از والدین خواسته شد تا پرسشنامهای را پر کنند که در آن شرح داده شده بود نوزادانشان چند وقت یکبار گریه میکنند، چقدر سریع آرام میگیرند و چگونه میخوابند. این نظرسنجی دو بار، زمانی که نوزادان دو و پنج ماهه بودند، انجام شد. مقایسه رفتار دوقلوهای تکتخمکی و دوتخمکی به محققان این امکان را داد تا سهم عوامل ژنتیکی را در این ویژگیها تعیین کنند.
محققان خاطرنشان کردند که تجزیه و تحلیل گریه، ارتباط ژنتیکی بارزتری را نشان میدهد، به طوری که عوامل ژنتیکی حدود ۵۰٪ از تفاوتها را در دو ماهگی و تا ۷۰٪ را در پنج ماهگی توضیح میدهند.
شارلوت ویکتورسون، محقق ارشد، میگوید: «این ممکن است برای والدین مایه آسودگی خاطر باشد؛ نوزادی که زیاد گریه میکند تقصیر آنها نیست.»
تفاوتهای باقیمانده در رفتار کودکان به عوامل محیطی منحصربهفرد، یعنی ویژگیهای فردی شرایطی که هر کودک در آن رشد میکند، از جمله روالهای روزانه و محیطهای خانوادگی، مرتبط است.
محققان همچنین دریافتند که بیدار شدن نوزادان در شب بیشتر به محیط بستگی دارد تا عوامل ژنتیکی. توانایی آرام گرفتن پس از خواب در ابتدا تقریباً به طور کامل توسط شرایط محیطی تعیین میشود، اما تا سن پنج ماهگی، تا حدودی به عوامل ژنتیکی نیز بستگی دارد.