به گزارش مجله خبری نگار، مجله علمی Current Biology گزارش میدهد که یک تیم بینالمللی از دیرینهشناسان، محتویات روده دایناسورهای ساروپود گردنبلند باستانی را که بقایای آنها برای اولین بار در سال ۲۰۱۷ در استرالیا پیدا شد، مطالعه کردند و به آنها اجازه دادند تا نشان دهند که این مارمولکها به سختی غذای خود را میجویدند و قادر به تغذیه از انواع گیاهان بودند.
استفن پوروپات، محققی از دانشگاه کرتین استرالیا، میگوید: «نتایج ما نشان میدهد که حداقل برخی از ساروپادها هر گیاهی را که پیدا میکردند میخوردند، نه اینکه خود را به گونههای گیاهی خاصی محدود کنند. وجود گیاهان گلدار در رژیم غذایی آنها نشان میدهد که آنها حدود ۴۰ میلیون سال پس از ظهور اولین بقایای فسیلی خود، با موفقیت با تغذیه از آنها سازگار شدهاند.»
به لطف شرایط منحصربهفرد شکلگیری، استخوانها و آثاری از برخی بافتهای نرم این دایناسور غولپیکر که ۱۶ متر طول و ۲۵ تن وزن داشت، در لایههای سنگ حفظ شده است. محتویات بخش بزرگی از روده آن نیز حفظ شده است که به دانشمندان این امکان را میدهد تا برای اولین بار رژیم غذایی آن را مطالعه کرده و چندین نظریه مربوط به رژیم غذایی و نحوه به دست آوردن غذا را آزمایش کنند.
دیرینهشناسان توانستهاند این فرضیه رایج را تأیید کنند که ساروپادها به ندرت غذای خود را میجویدند، بلکه مواد مغذی را از آن استخراج میکردند، همانطور که مواد گیاهی در شکمبه نشخوارکنندگان امروزی تخمیر میشوند. آنها همچنین کشف کردند که رژیم غذایی آنها بسیار متنوع بوده است، نه تنها شامل میوهها، برگها و جوانههای سرخسها و مخروطیان، بلکه شامل گیاهان گلدار نیز میشد.
ساروپودها خانواده بزرگی از مارمولکهای گیاهخوار و چهارپا هستند که با اندازه بسیار بزرگ، باروری بالا و رشد سریع نوزادانشان مشخص میشوند. این مارمولکهای معروف شامل دیپلودوکوس، براکیوسوروس و آرژانتینوسوروس، بزرگترین دایناسورهای روی زمین هستند که طول آنها تا ۳۵ متر و وزن آنها تقریباً ۹۰ تن میرسد. به طور سنتی، تصور میشد که همه دایناسورها گیاهخوار بودهاند، اما ساختار دقیق رژیم غذایی آنها تاکنون ناشناخته بود.