کشف بقایای جمجمه انسان اولیه در اعماق آب‌های اندونزی!

به گزارش مجله خبری نگار/رکنا، باستان شناسان در منطقه‌ای زیرآبی واقع در تنگه مادورا اندونزی، شواهدی خیره‌کننده از تاریخ نیاکان بشر یافته‌اند که به دوران ماقبل تاریخ بازمی‌گردد. این شواهد شامل بقایای انسانی، آثار حیوانی و زیست‌بومی از یک دشت پهناور گرمسیری است که اکنون زیر آب فرو رفته است. کشف جمجمه‌ای که به گونه هومو ارکتوس تعلق دارد، بار دیگر نظریه‌های تکامل انسانی را مورد بازنگری قرار داده است.

جمجمه‌ای که تاریخ ۱۴۰ هزار ساله دارد

در یکی از کشفیات خیره‌کننده سال‌های اخیر، گروهی از دانشمندان موفق شدند بقایای جمجمه انسان اولیه‌ای را که به گونه هومو ارکتوس تعلق دارد، در میان لایه‌های رسوبی تنگه مادورا کشف کنند. این منطقه در اندونزی امروز جزئی از آسیای جنوب‌شرقی بوده و در گذشته به‌عنوان یک دشت پهناور شناخته شده است. یافته‌های این دانشمندان نشانگر حضور انسان‌های اولیه در منطقه‌ای به نام ساندالند است؛ سرزمینی که اکنون کاملاً زیر آب رفته است.

نشانه‌هایی از زندگی انسان‌های نخستین

بر اساس بررسی‌های انجام شده، بقایای کشف‌شده شامل جمجمه‌ای با قدمتی بیش از ۱۴۰ هزار سال است که اثباتی دیگر بر حضور انسان‌های اولیه در آسیای جنوب‌شرقی ارائه می‌دهد. همچنین بیش از شش هزار فسیل حیوانی کشف شد که نشان می‌دهد این منطقه میزبان زیست‌بومی غنی و متنوع بوده است. اژد‌های کومودو، گاومیش، گوزن و فیل برخی از گونه‌های جانوری کشف‌شده در این منطقه هستند. برخی از این فسیل‌ها دارای آثار بریدگی عمدی بوده‌اند و بیانگر استفاده انسان‌های اولیه از ابزار شکار است.

در کنار بقایای انسانی و حیوانی، فسیل‌هایی از جاندار عظیم‌الجثه‌ای نیز کشف شد که به جنس استگودون تعلق داشت. این حیوان گیاه‌خوار شباهت‌هایی به فیل‌های امروزی دارد و ارتفاع آن به چهار متر و وزنش به بیش از ۱۰ تن می‌رسید.

تأثیر تغییرات اقلیمی و بالا آمدن سطح آب دریا

شواهدی از تحولات اقلیمی که بین ۱۴ هزار تا ۷ هزار سال پیش رخ داده، نشان می‌دهد که سطح آب دریا‌ها بیش از ۱۲۰ متر بالا آمده و باعث غرق شدن دشت‌های ساندالند شده است. این تغییرات اقلیمی جوامع انسانی را مجبور به مهاجرت به ارتفاعات یا جزایر مرتفع کرده است. کشف فسیل‌ها در منطقه نشان‌دهنده تعاملات پیچیده انسان‌های نخستین با محیط اطرافشان است.

فسیل‌های کشف‌شده؛ پنجره‌ای به تاریخ تکامل بشر

برگویس، باستان‌شناس ارشد این پژوهش، فرآیند کشف این بقایا را نقطه عطفی در علم انسان‌شناسی دانسته است. تحلیل‌های دقیق دانشمندان نشان داد که این جمجمه متعلق به گونه‌ای انسانی است که شباهت‌های فیزیکی زیادی با انسان امروزی دارد. استفاده از روش‌های علمی از جمله لومینسانس تحریک‌شده نوری (OSL) برای تعیین قدمت، زمان شکل‌گیری این فسیل‌ها را به ۱۶۲ هزار تا ۱۱۹ هزار سال پیش مرتبط کرده است.

نقش حیوانات در زندگی انسان‌های نخستین

علاوه بر این، آثار کشف‌شده نشان‌دهنده حضور گونه‌های مختلفی از گوزن‌ها در این منطقه است. این حیوانات در گذشته نه تنها نقش مهمی در زیست‌بوم منطقه داشته‌اند بلکه منبع غذایی حیاتی برای انسان‌های اولیه بوده‌اند. همچنین فسیل‌هایی از حیواناتی شبیه به آنتلوپ و گاومیش کوهی نیز یافته شد که نشان‌دهنده وجود دشت‌های وسیع در ساندالند است.

تحقیقات زیر آب؛ گامی به سوی درک تاریخ غرق‌شده

این کشف بزرگ به دانشمندان دیدگاهی تازه درباره مرز‌های جغرافیایی انسان‌های اولیه بخشیده و فرضیات پیشین را به چالش کشیده است. با پیشرفت فناوری‌های زیرآبی، دانشمندان امیدوارند اطلاعات بیشتری درباره زندگی انسان‌های ماقبل تاریخ در این منطقه جمع‌آوری کنند. بقایای کشف‌شده در تنگه مادورا، تنها بخشی از پازلی بزرگ‌تر هستند که ابعاد آن شامل قاره‌ها و هزاران سال تاریخ می‌شود.