قرار گرفتن در معرض هوای خشک با التهاب دستگاه تنفسی انسان همراه است

به گزارش مجله خبری نگار، در یک مطالعه بین سازمانی اخیر، دانشمندان دریافتند که دستگاه تنفسی سالم فرد در معرض خطر بیشتری برای کم آبی بدن و التهاب در هنگام قرار گرفتن در معرض هوای خشک است که انتظار می‌رود به دلیل گرم شدن کره زمین افزایش یابد. التهاب راه‌های هوایی انسان با شرایطی مانند آسم، رینیت آلرژیک و سرفه مزمن همراه است.

محققان می‌گویند که با گرم شدن جو زمین، با رطوبت نسبی که تا حد زیادی بدون تغییر باقی می‌ماند، خاصیتی از جو به نام کمبود فشار بخار (VPD) با سرعتی سریع افزایش می‌یابد. DPD معیاری است که نشان می‌دهد هوا چقدر می‌تواند "تشنه" باشد. هرچه DPD بالاتر شود، سرعت تبخیر آب بیشتر می‌شود و در نتیجه اکوسیستم‌های سیاره‌ای را کم آب می‌کند.

بر اساس پیش بینی‌ها و آزمایش‌های ریاضی، محققان اکنون توضیح می‌دهند که VPD بالاتر می‌تواند دستگاه تنفسی فوقانی را کم آب کند و پاسخ التهابی و ایمنی را در بدن ایجاد کند. در گزارش کامل که در ارتباطات زمین و محیط زیست منتشر شده است، آنها همچنین می‌گویند که چنین کم آبی و التهابی می‌تواند با تنفس از طریق دهان (که همچنین افزایش می‌یابد) و قرار گرفتن مکرر در معرض هوای تهویه مطبوع و گرم داخل خانه تشدید شود.

"هوای خشک به اندازه آلودگی هوا برای کیفیت هوا مهم است و مدیریت هیدراتاسیون مجاری تنفسی ما به اندازه مدیریت تمیزی آنها مهم است. نتایج ما نشان می‌دهد که تمام غشا‌های مخاطی در معرض جو، از جمله دیواره چشم ها، در یک جو کم آبی در معرض خطر هستند، دیوید ادواردز نویسنده اصلی مطالعه از دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز می‌گوید

ادواردز و تیمش ابتدا بررسی کردند که آیا تعرق، فرآیند از دست دادن آب که در گیاهان رخ می‌دهد، در مخاط دستگاه تنفسی فوقانی در معرض هوای خشک رخ می‌دهد یا خیر. نشان داده شده است که سرعت بالای تعرق باعث فشرده سازی مخرب سلول‌ها در برگ‌های گیاه می‌شود و بقای گیاه را تهدید می‌کند. این تیم همچنین سعی کرد دریابد که آیا چنین فشرده سازی در سلول‌های دستگاه تنفسی فوقانی رخ می‌دهد یا خیر.

محققان کشت سلول‌های انسانی را که دستگاه تنفسی فوقانی را پوشانده‌اند، معروف به اپیتلیوم برونش انسان، در معرض هوای خشک قرار دادند. پس از مواجهه، سلول‌ها از نظر ضخامت مخاط و پاسخ‌های التهابی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سلول‌هایی که در معرض دوره‌های هوای خشک (با VPD بالا) قرار گرفتند، مخاط نازک‌تر و غلظت بالاتری از سیتوکین‌ها یا پروتئین‌ها را نشان دادند که نشان دهنده التهاب سلولی است. این نتایج با پیش بینی‌های نظری مبنی بر اینکه مایع سازی مخاطی در شرایط هوای خشک رخ می‌دهد و می‌تواند باعث فشرده سازی سلولی کافی برای ایجاد التهاب شود، سازگار است.

این تیم همچنین تأیید کرد که تعرق مخاط التهابی در طول تنفس طبیعی و آرام (که تنفس جزر و مدی نیز نامیده می‌شود) در یک مدل حیوانی رخ می‌دهد. محققان موش‌ها و موش‌های سالم با راه‌های هوایی خشک از قبل موجود، که در بیماری‌های مزمن تنفسی شایع است، به مدت یک هفته در معرض هوای خشک متناوب قرار دادند. موش‌های مبتلا به این کم آبی از قبل موجود دارای سلول‌های ایمنی در ریه‌های خود بودند که نشان دهنده پاسخ التهابی قوی است، در حالی که همه موش‌هایی که فقط در معرض هوای مرطوب قرار گرفتند، این کار را نکردند.

بر اساس یک مطالعه مدل آب و هوایی که این تیم نیز انجام داد، آنها پیش بینی می‌کنند که تا نیمه دوم قرن، بیشتر آمریکا به دلیل دمای گرمتر و هوای خشک تر، در معرض خطر ابتلا به التهاب تنفسی قرار خواهد گرفت.

محققان کار خود را با بیان اینکه این یافته‌ها پیامد‌هایی برای سایر مکانیسم‌های فیزیولوژیکی در بدن، یعنی سندرم خشکی چشم و حرکت آب در غشا‌های مخاطی چشم دارد، به پایان رساندند.

جاستین هینز، یکی از نویسندگان این مطالعه، همچنین از دانشگاه پزشکی جانز هاپکینز، می‌گوید: «این نسخه خطی یک تغییر دهنده بازی برای پزشکی است، زیرا کم آبی مخاط انسان اکنون یک تهدید حیاتی برای سلامت انسان است که با ادامه گرم شدن کره زمین افزایش می‌یابد.» بدون راه حل، مخاط انسان در طول سال‌ها خشک‌تر می‌شود و منجر به افزایش التهاب مزمن و بیماری‌های مرتبط می‌شود.»

ادواردز می‌گوید: درک اینکه چگونه مجاری تنفسی ما در اثر قرار گرفتن در معرض هوای خشک کم آب می‌شوند، می‌تواند به ما کمک کند تا از طریق تغییرات رفتاری موثر و مداخلات پیشگیرانه یا درمانی، از اثرات التهابی کم آبی بدن جلوگیری کنیم یا آن را معکوس کنیم.