به گزارش مجله خبری نگار، اگرچه ناحیه مرکزی کهکشان که شامل سیاهچاله ابرپرجرم قوس A* است، به دلیل فعالیت زیاد و پر شدن از گاز و گرد و غبار چرخان شناخته شده است، اما مکانیسم این پدیده تاکنون یک راز باقی مانده است.
با استفاده از آرایه بزرگ رصدخانههای میلیمتری/زیر میلی متری آتاکاما، معروف به ALMA، مجموعهای از دهها تلسکوپ رادیویی در صحرای شیلی و بزرگترین پروژه نجومی فعلی، ستاره شناسان توانستند ابهام زدایی و دید خود را از منطقه بهبود بخشند و به آنها اجازه دادند تا این "طوفان ها" را شناسایی کنند.
زینگ لو، استاد پژوهشی رصدخانه نجوم شانگهای، این پدیده را چنین توصیف کرد: «ما میتوانیم آن را به عنوان طوفانهای فضایی تصور کنیم: جریانهای شدید گاز، که به سرعت پراکنده میشوند و مواد را در محیط اطراف بسیار کارآمد توزیع میکنند.»
این تیم از قابلیتهای آرایه تلسکوپی با وضوح بالا برای نقشه برداری از نوارهای باریک نور در مناطق سرد و متراکم مرکز کهکشان استفاده کرد.
کای یانگ از دانشگاه جیائو تونگ شانگهای، که این تحقیق را رهبری میکرد، توضیح داد: "هنگامی که ما تصاویر آلما را بررسی کردیم که جریانهای خارجی را نشان میداد، این رشتههای بلند و باریک را مشاهده کردیم که از نظر فضایی از مناطق ستاره ساز جدا شده بودند. برخلاف هر شی شناخته شده، این رشتهها کاملا ما را شگفت زده کردهاند. از آن زمان، ما تعجب میکردیم، "این چیست؟ "
آنچه آنها پیدا کردند با هیچ یک از انواع رشتههای گازی متراکم که قبلا کشف شده بود مطابقت ندارد و نحوه تشکیل آنها هنوز مشخص نیست. اما آنها این فرضیه را دارند که ممکن است ناشی از امواج شوک فعال باشد. بر اساس وجود انتشار خطوط روشن و سایر مشاهدات.
این یافتهها نمای دقیق تری از آنچه در مرکز کهکشان راه شیری اتفاق میافتد ارائه میدهد و نشان میدهد که "یک فرآیند چرخهای بازیافت مواد در آنجا" وجود دارد.
طبق این فرضیه، شوکها توسط این طوفانها ایجاد میشود و در نتیجه گاز آزاد میشود. سپس طوفانها پراکنده میشوند تا مواد آزاد شده را دوباره تغذیه کنند، در حالی که ذرات آزاد شده توسط شوکها منجمد میشوند. نویسندگان این مطالعه امیدوارند که مشاهدات آینده با استفاده از رصدخانه ALMA نحوه شکل گیری این طوفانهای فضایی مرموز را تأیید کند.
این یافتهها در مجله Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.
منبع: ایندیپندنت