به گزارش مجله خبری نگار، این یافتهها با فرضیات رایج مبنی بر اینکه استفاده از فناوریهای پزشکی مدرن و پیچیده برای افراد مسن دشوار است، در تضاد است.
سیستمهای AID از حسگرهای "بازو یا شکم" برای نظارت مداوم بر سطح قند خون استفاده میکنند و دادهها را به یک پمپ انسولین پوشیدنی ارسال میکنند، که به طور خودکار دوز انسولین را بدون نیاز به مداخله دستی تنظیم میکند.
برخی از مدلها نیز به صورت بی سیم به گوشیهای هوشمند متصل میشوند و دادههای دقیق و بلادرنگ در مورد کنترل قند خون را در اختیار کاربران قرار میدهند.
در آزمایش جدید، تمرکز بر عوامل منحصربهفرد مورد علاقه افراد مسن بود، مانند سهولت استفاده از فناوری و پیشگیری از هیپوگلیسمی، که به ویژه برای آنها نگران کننده است، زیرا خطر زوال شناختی و عوارضی مانند زمین خوردن را افزایش میدهد.
این مطالعه اثربخشی دو سیستم خودکار را آزمایش کرد: سیستم حلقه بسته هیبریدی (یک سیستم خودکار که حسگرهای گلوکز را با پمپ انسولین ادغام میکند تا به طور خودکار سطح قند خون را کنترل کند) و سیستم تعلیق گلوکز پیش بینی کننده در صورت کاهش (که پمپاژ انسولین را زمانی که پیش بینی میکند سطح گلوکز ممکن است به سطح بسیار پایین کاهش یابد، به حالت تعلیق در میآورد).
این سیستمها با یک پمپ غیر-موتوری با یک حسگر در یک کارآزمایی تصادفی سازی شده شامل ۷۸ شرکت کننده مسن مقایسه شدند، که در آن هر شرکت کننده به مدت ۱۲ هفته تحت پیگیری منظم از دستگاهها استفاده کرد.
نتایج نشان داد که سیستمهای خودکار در مقایسه با سیستمهای غیر-خودکار، در کاهش زمانی که شرکت کنندگان با قند خون به طور خطرناکی مواجه شدند، موثرتر بودند. سیستم حلقه بسته هیبریدی کارآمدترین بود و قند خون را در محدوده هدف ۷۴ درصد در مقایسه با ۶۷ درصد برای سوسپانسیون گلوکز پیش بینی کننده و ۶۶ درصد برای پمپ غیر موتوری نگه داشت.
اگرچه در ابتدای استفاده از سیستمهای خودکار به پشتیبانی فنی اضافی نیاز بود، اما پرسشنامهها نشان دادند که شرکت کنندگان به سرعت با دستگاهها سازگار شدند و دریافتند که استفاده از آنها به آسانی دستگاههای غیر رباتیک است.
این مطالعه تأیید کرد که شرکت کنندگان با اختلال شناختی خفیف میتوانند به اندازه سایر شرکت کنندگان از این دستگاهها استفاده کنند.
پس از آزمایش، سیستمهای تعلیق گلوکز پیش بینی کننده در ایالات متحده به نفع سیستمهای حلقه بسته هیبریدی پیشرفتهتر متوقف شدند، پیشرفتی که با موفقیت یافتههای مطالعه فعلی پشتیبانی میشود.
پروفسور نائومی چایتور، نویسنده اصلی این مطالعه و رئیس گروه سلامت جامعه و رفتاری در دانشکده پزشکی دانشگاه ایالتی واشنگتن، خاطرنشان کرد که استفاده افراد مسن از فناوری دیگر آنطور که قبلا تصور میشد پیچیده نیست.
"استفاده مردم از این فناوری برای مدیریت دیابت یک تغییر بزرگ است، به ویژه پس از اینکه آنها برای چندین دهه به تزریق روزانه عادت کردهاند. کلیشهای وجود دارد که میگوید فناوری برای افراد مسن دشوار است، اما آنها توانایی خوبی برای استفاده از آن نشان دادهاند.»
اکنون، تحویل خودکار انسولین گزینه درمانی ترجیحی برای مدیریت دیابت نوع I، بهبود کنترل سطح گلوکز و کاهش بار مدیریت بیماری برای کودکان و بزرگسالان است.
این مطالعه در مجله NEJM Evidence منتشر شد.
منبع: Medical Express