کد مطلب: ۷۷۷۷۸۵
|
|
۰۵ اسفند ۱۴۰۳ - ۰۶:۲۶

در انتظار "غول پنهان"!

در انتظار
پلوتو که در فوریه ۱۹۳۰ کشف شد، پس از اینکه طبق معیار‌های جدید در سال ۲۰۰۶ توسط اتحادیه بین المللی نجوم به عنوان "سیاره کوتوله" طبقه بندی شد، دیگر نهمین سیاره منظومه شمسی نیست.

به گزارش مجله خبری نگار، بنابراین، با گذشت زمان، پلوتون وضعیت رسمی خود را به عنوان یک سیاره در منظومه شمسی پس از اینکه مشخص شد جرم آن ۵۰۰ برابر کمتر از جرم زمین است، از دست داد.

پلوتون که قبلا نهمین سیاره منظومه شمسی بود، دارای پنج قمر است که به دور آن می‌چرخند که بزرگترین آنها، شارون، تقریباً نصف جرم خود پلوتون است.

این جرم آسمانی که در حال حاضر به عنوان "سیاره کوتوله" طبقه بندی می‌شود، دارای سردترین سطح در منظومه شمسی است و دمای آن به حدود -۲۲۹ درجه سانتیگراد می‌رسد.

در انتظار

با این حال، برخی از دانشمندان بر وجود نهمین سیاره در منظومه شمسی اصرار دارند و معتقدند که اندازه آن بسیار زیاد است، اما فرضی است و هنوز امکان دیدن آن وجود ندارد.

ایده نهمین سیاره در منظومه شمسی پس از مطالعه حرکت چندین جرم کشف شده قبلی در کمربند کویپر، منطقه‌ای در حومه منظومه شمسی، پدیدار شد.

به گفته دانشمندان، مدار‌های نامنظم این اجرام نشان می‌دهد که چیزی از نظر گرانشی بر آنها تأثیر می‌گذارد. دانشمندان این فرضیه را مطرح می‌کنند که سیاره مرموز نهم در مداری بیضوی بسیار دورتر از آن قرار دارد که به طور مستقیم قابل مشاهده نیست.

ستاره شناسان کنستانتین باتیگین و مایک براون بر این باورند که جرم سیاره نهم در منظومه شمسی ۱۰ برابر زمین، شعاع آن ۴ برابر زمین و مدار آن ۲۰ برابر نپتون است.

در انتظار

یک نظریه وجود دارد که این جرم اصلا یک سیاره نیست، بلکه یک سیاهچاله است که ممکن است در اوایل کیهان شکل گرفته باشد و سپس اسیر گرانش خورشید شده باشد. اگر این فرضیه درست باشد، به گفته دانشمندان، یک سوراخ بسیار کوچک است.

تاکنون هیچ مدرک علمی رسمی وجود ندارد که وجود سیاره نهم غول پیکر را که گاهی اوقات «نیبیرو» نامیده می‌شود، تأیید کند، با این حال، آنچه که شگفت انگیز است این است که دانشمندان نظریه خود را در مورد وجود آن بر اساس اسطوره‌های تمدن‌های باستانی استوار می‌کنند.

به عنوان مثال، کتیبه‌های سومری منظومه شمسی سیاره «نیبیرو» را دوازدهمین سیاره نشان می‌دهد که بر اساس این افسانه‌ها سیاره خدایان به حساب می‌آید که گاهی به زمین فرود می‌آیند.

اولین تلاش برای جستجوی این سیاره مرموز در سال ۱۸۴۶ توسط ستاره شناس آلمانی یوهان گال آغاز شد. این دانشمند در تحقیقات خود از محاسبات ریاضیدان فرانسوی واربین لووریر و قوانین مکانیک نیوتن استفاده کرد و پس از تجزیه و تحلیل اختلالات عجیب در مدار اورانوس به نتیجه وجود این سیاره رسید.

سیاره نیبیرو یا سیاره ایکس هنوز از چشم انسان دور است، اما دانشمندان بر این باورند که با در دسترس قرار گرفتن تجهیزات تلسکوپ حساس و قدرتمندتر، این امر می‌تواند تغییر کند، با این فرض که دستیابی به هدف و رصد سیاره نه به زمان زیادی نیاز دارد.

ارسال نظرات
قوانین ارسال نظر