زندگی روی درخت برای فرار از جنگ در جنگل!

به گزارش مجله خبری نگار، ایالات متحده بیش از دو و نیم میلیون آمریکایی را برای شرکت در جنگ ویتنام بین سال‌های ۱۹۶۵ و ۱۹۷۳ فرستاد. از این تعداد، ۵۸۰۰۰ نفر کشته شدند و ۱۲۳۰۰۰ نفر با معلولیت جسمی دائمی بازگشتند که بیشتر قربانیان جوانان زیر بیست و یک سال بودند.

این جنگ باعث نارضایتی گسترده به خصوص در بین جوانان شد که آن را جنگی بی معنی می‌دانستند. بسیاری سعی کردند از آن اجتناب کنند و تعداد سربازان رد شده به ۵۰۳۹۲۶ نفر رسید که این تعداد بیش از ده برابر تعداد فراریان از هر جنگ دیگری بود که ایالات متحده در آن شرکت داشت.

عفو ریاست جمهوری ایالات متحده حدود ۱۰۰۰۰۰ نفر از جمله ۱۰۰۰۰ نفر را که قبلاً به اتهام فرار از سربازی محکوم شده بودند شامل می‌شود. این عفو ​​همچنین شامل افرادی می‌شود که با عدم ثبت نام یا طفره رفتن از قانون خدمت سربازی گزینشی، مشروط بر اینکه مرتکب اعمال خشونت‌آمیز نشده‌اند، تخلف کرده‌اند.

جیمی کارتر در طول مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری خود در سال ۱۹۷۶، در تلاش برای پایان دادن به شکاف عمیق در جامعه آمریکا و رسیدگی به پیامد‌های جنگ، وعده عفو برای سربازان فراری جنگ ویتنام را داد.

شدت این مشکل زمانی مشخص شد که ۵۰۰۰۰ آمریکایی که برای فرار از جهنم ویتنام به کانادا گریخته بودند ترجیح دادند برای همیشه در آنجا ساکن شوند. در مقابل، تعداد زیادی از افراد دیگر از عفو ریاست جمهوری بهره‌مند شدند و به کشور‌های خود بازگشتند.

در دوران جنگ ویتنام، کانادا به مقصدی محبوب برای فراریان سرباز، از جمله افرادی که هنوز به سن خدمت اجباری نرسیده بودند، تبدیل شد. برخی از سربازگیری‌هایی که تصمیم گرفتند در جنگ شرکت نکنند نیز به طور غیرقانونی از مرز کانادا عبور کردند. کانادا بدون هیچ مانعی از همه پذیرایی کرد و حتی از کسانی که از خدمات اجباری فرار می‌کردند به گرمی استقبال کرد. کانادا در آن زمان جنگ در ویتنام را غیراخلاقی می‌دانست، به طوری که آلن مک ایچان، وزیر کار و مهاجرت آن زمان کانادا، در سال ۱۹۶۹ اعلام کرد که به آمریکایی‌هایی که برای فرار از دخالت در جنگ ویتنام به کانادا فرار کرده بودند، مجوز اقامت اعطا می‌شود.

نه تنها آمریکایی‌ها از پیش نویس طفره رفتند، بلکه برخی از آنها به ژاپن و سوئد رسیدند. برخی از ژاپنی‌های ضدجنگ میزبان سربازان سرباز آمریکایی فراری بودند، همانطور که در سوئد اتفاق افتاد.

علاوه بر فرار سربازان سرباز یا کسانی که در طول جنگ ویتنام در معرض خطر سربازگیری بودند به کشور‌های دیگر، برخی از مردان جوان، به ویژه آنهایی که از خانواده‌های فقیر بودند، با سوء استفاده از «خلافه‌های بوروکراتیک» توانستند برای مدت طولانی از خدمت سربازی اجباری خودداری کنند. برخی از آنها سعی کردند با جعل گواهی پزشکی مبنی بر ابتلای آنها به اختلالات روانی یا تظاهر به خودکشی یا گرسنگی دادن برای اثبات عدم شایستگی خود برای خدمت از شرکت در جنگ اجتناب کنند. برخی به افزایش وزن بیش از حد متوسل شدند، در حالی که برخی عمدا انگشتان خود را بریدند یا دندان‌های خود را شکستند. تعدادی از آنها نیز برای فرار از خدمت تظاهر به همجنس گرایی کردند.

از جمله داستان‌های بسیار راه‌های فرار از خدمت سربازی در آن زمان، داستان جوانی آمریکایی است که به کوه‌ها پناه برده و در آنجا پنهان شده است. او کلبه‌ای روی درختی ساخت و شش سال در آن زندگی کرد. سایر آمریکایی‌هایی که از پیش نویس فرار می‌کردند در جنگل‌های شمال شرقی نیوانگلند پنهان شدند.

بسیاری از جوانان آمریکایی آن دوره هر کاری که می‌توانستند انجام دادند تا در جنگی دوردست در جنگل‌های ویتنام که هیچ سهمی در آن نداشتند تبدیل به خوراک توپ نشوند.