حلقه‌های درختان شواهدی از طوفان عظیم خورشیدی را نشان می‌دهد که توسط آشوری‌ها ۲۶۰۰ سال پیش ثبت شده است

به گزارش مجله خبری نگار، در طول طوفان‌های خورشیدی، یک شراره خورشیدی یا موج شوک انتشار جرم تاجی (CME)، پروتون‌ها را به سرعت بسیار بالا شتاب می‌دهد، در به اصطلاح رویداد‌های ذرات خورشیدی یا رویداد‌های پروتون خورشیدی (SPEs).

حدود ۲,۶۰۰ سال پیش، آشوری‌های باستان شاهد درخشش قرمز آتشین در آسمان شب بودند. هفته گذشته، دانشمندان گفتند که معتقدند شواهدی از این رویداد - یک طوفان خورشیدی قدرتمند - در حلقه‌های درختان پیدا کرده‌اند.

- EarthSky (earthskyscience) نوامبر ۲۷، ۲۰۲۴

تعیین زمان دقیق این رویداد‌ها دشوار است، اما یک مطالعه جدید توانسته است یکی از قدرتمندترین رویداد‌های طوفان خورشیدی را که در دوران به اصطلاح پس از یخ به زمین برخورد کرده است، تاریخ گذاری کند.

خوشبختانه برای ما، درختان باستانی کپسول‌های زمانی هستند که در سکوت تاریخ زمین را ثبت می‌کنند. تیمی با دانشمندان دانشگاه آریزونا، به سرپرستی ایرینا پانیشکا و تیموتی گل، این اسرار گیاه شناسی را با تجزیه و تحلیل دقیق حلقه‌های درختان برای کشف شواهدی از طوفان‌های عظیم خورشیدی معروف به "رویداد‌های میاکه" کشف کردند.

این رویداد‌های آب و هوایی فضایی به قدری نادر هستند که تنها ۶ مورد در ۱۴,۵۰۰ سال گذشته، اخیرا بین ۶۶۴ تا ۶۶۳ سال قبل از میلاد کشف شده است.

حدود ۲۶۰۰ سال پیش، آشوری‌های باستان شاهد درخشش قرمز آتشین در آسمان شب بودند و این رویداد مهم را روی لوح سنگی ثبت کردند. اکنون می‌دانیم که آنها نور‌های بسیار درخشانی را دیدند که ناشی از یک طوفان خورشیدی قدرتمند بود. در ۲۰ نوامبر ۲۰۲۴، دانشمندان اعلام کردند که معتقدند شواهدی از این رویداد را در حلقه‌های درختی کشف کرده‌اند. علاوه بر این، آنها تشخیص دادند که این واقعه در ۶۶۴ قبل از میلاد، یعنی ۲۶۸۸ سال پیش رخ داده است.

دانشمندان می‌گویند ما خوش شانس هستیم که آخرین رویداد میاکی مدت‌ها پیش رخ داده است. پانیشکا در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: «اگر این طوفان‌ها امروز اتفاق می‌افتادند، تأثیرات فاجعه باری بر فناوری ارتباطات خواهند داشت.

رویداد‌های میاکی نشان دهنده نوع شدید فعالیت خورشیدی است که برای اولین بار در سال ۲۰۱۲ توسط فیزیکدان ژاپنی فوسا میاکی شناسایی شد.

میاکه که با تیم پانیشکا همکاری می‌کرد، تحقیقاتی را منتشر کرد که امضای این رویداد‌ها را نشان می‌دهد: افزایش شدید ایزوتوپ‌های رادیوکربن، به ویژه کربن-۱۴، که در حلقه‌های رشد درختان یافت می‌شود.

کربن-۱۴ یک ایزوتوپ رادیواکتیو طبیعی کربن است که در اثر برهمکنش تابش کیهانی با نیتروژن در جو تشکیل می‌شود.

در نهایت، این کربن ۱۴ با اکسیژن واکنش داده و دی اکسید کربن را تشکیل می‌دهد که از طریق فتوسنتز وارد درختان می‌شود.

پانیشکا در بیانیه مطبوعاتی گفت: «پس از چند ماه، کربن ۱۴ از استراتوسفر به اتمسفر پایینی منتقل می‌شود، جایی که درختان آن را می‌گیرند و در حین رشد به بخشی از چوب تبدیل می‌شوند.»

تیم پانیشکا در دانشگاه آریزونا حلقه‌های درختی را از نمونه‌های چوب باستانی جمع آوری شده از درختان مرده مدفون در سواحل رودخانه و همچنین از چوب‌های حفاری شده در کاوش‌های باستان شناسی به طور کامل تجزیه و تحلیل کردند. سپس جزء اصلی چوب، سلولز، برای تعیین محتوای رادیوکربن سوزانده می‌شود.

هنگامی که تشخیص افزایش شدید رادیوکربن تشخیص داده می‌شود، دانشمندان داده‌های حلقه درختان را با افزایش ایزوتوپ‌های دیگر مانند بریلیم-۱۰ به دام افتاده در هسته‌های یخی استخراج شده از یخچال‌های طبیعی و کلاهک‌های یخی مقایسه می‌کنند، که کپسول‌های زمان طبیعی جذابی نیز هستند.

مانند کربن ۱۴، بریلیم-۱۰ در نتیجه بمباران ذرات خورشیدی در جو شکل می‌گیرد و رسوبات مانند باران یا برف ایزوتوپ را می‌گیرد و آنها را در لایه‌های یخی به دام می‌اندازد.

پانیشکا در بیانیه مطبوعاتی گفت: "اگر هسته‌های یخی از قطب شمال و قطب جنوب افزایش ایزوتوپ بریلیوم-۱۰ را در یک سال معین نشان دهند که مربوط به افزایش رادیوکربن در حلقه‌های درختان است، آنگاه می‌دانیم که یک طوفان خورشیدی رخ داده است. "

داده‌های حلقه‌های درختان و نمونه‌های یخ توانستند طوفان خورشیدی عظیمی را که مدت‌ها بین سال‌های ۶۶۴ تا ۶۶۳ قبل از میلاد از دانشمندان فرار کرده بود، تاریخ گذاری کنند.

این مطالعه در مجله Communications Earth & Environment منتشر شده است.

منبع: اسپیس