به گزارش مجله خبری نگار، این سیارک به اندازه اتوبوس که با نام ۲۰۲۴ PT۵ شناخته میشود، در حال حاضر در فاصله ۳.۲ میلیون کیلومتری (۲ میلیون مایل) از زمین قرار دارد و به دلیل گرانش شدید خورشید شروع به دور شدن از سیاره ما کرده است.
این سنگ فضایی در ۷ آگوست توسط سیستم هشدار نهایی برخورد سیارک، معروف به ATLAS، مشاهده شد و در ۲۹ سپتامبر قبل از اینکه توسط خورشید ربوده شود، در تله گرانشی زمین سقوط کرد.
اجسامی که به طور موقت به دور زمین میچرخند به عنوان "قمرهای کوچک" شناخته میشوند و بر اساس یک مطالعه اخیر، دانشمندان دریافتند که PT۵، ۲۰۲۴ در واقع بخشی از ماه طبیعی زمین است که احتمالا قرنها پیش در اثر برخورد یک سیارک به بیرون پرتاب شده است.
جاش هندال، تحلیلگر نرم افزار در دفتر هماهنگی دفاع سیارهای ناسا، در یک وبلاگ نوشت: «با توجه به شباهت بین حرکت سیارک ۲۰۲۴ PT۵ و حرکت سیاره ما، دانشمندان مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین ناسا گمان میکنند که این جسم ممکن است یک قطعه سنگ بزرگ باشد که پس از برخورد یک سیارک با آن مدتها پیش از سطح ماه به بیرون پرتاب شده است.»
اگرچه او اکنون مجذوب جاذبه خورشید شده است، اما این آخرین باری نیست که این همراه موقت را میبینیم. این سنگ فضایی در ژانویه به مدار زمین باز خواهد گشت و قبل از پرتاب به منظومه شمسی در حالی که به دور خورشید میچرخد، از فاصله بسیار نزدیکتر ۱.۷۸ میلیون کیلومتر (۱.۱ میلیون مایل) و دو برابر سریعتر از سرعت فعلی خود عبور خواهد کرد.
ناسا قصد دارد پرواز یک هفتهای ژانویه را با استفاده از آنتن رادار گلدستون منظومه شمسی در صحرای موهاوی کالیفرنیا، بخشی از شبکه فضایی عمیق آژانس، ردیابی کند.
پس از خروج "ماه کوچک"، ناظران سیارک باید تا سال ۲۰۵۵ صبر کنند تا دوباره سنگ فضایی را بگیرند، زمانی که انتظار میرود دوباره تا حدی به دور زمین بچرخد.
با این حال، قمرهای کوچکی مانند این فقط کنجکاوی برای دوستداران فضا نیستند. تحقیقات نشان میدهد که سنگها حاوی مواد معدنی و آب ارزشمندی هستند که میتوانند به عنوان سوخت موشک استفاده شوند و آنها را به "سنگ پایه" مناسبی برای شرکتهایی تبدیل میکند که برای استخراج سیارکها آماده میشوند.
منبع: لایف ساینس