به گزارش مجله خبری نگار،رحمان ۲۱ساله به دنبال تحقق یک رویاست و میخواهد به اولین موجسوار حرفهای پاکستان تبدیل شود. این در حالی است که پاکستان یکی از ۱۱۶ کشور عضو انجمن بینالمللی موجسواری نیست. خیلیها او را دیوانه میخوانند، اما رحمان مصمم است.
در جنوب پاکستان دیدن گروهی از افراد که با تخته موجسواری به سمت ساحل میروند، غیر عادی است. اغلب موج سواران با تماشای ویدیو در رسانههای اجتماعی موجسواری را یاد میگیرند. خانوادهها تمایل دارند از هر حرفی در مورد موجسواری به عنوان یک حرفه جلوگیری کنند و از جوانان میخواهند که چنین رویاهایی را کنار بگذارند. با این حال هیچ چیز نمیتواند رحمان را متوقف کند.
رحمان از یک خانواده ماهیگیر است. برای خانواده او ماهیگیری بهترین راه امرار معاش است. پدرش از راه ماهیگیری و کار به عنوان نجات غریق برای ساکنان ثروتمندتر، از خانواده حمایت میکند. پدر رحمان گفت: «هزار بار به او گفتهام که بس کند، اما او گوش نمیدهد.»
رحمان در ۹سالگی موجسواری را آغاز و بعدا یک انجمن موجسواری را تاسیس کرد. در کشوری که کودکان معمولا کریکت یا هاکی بازی میکنند چیزی به عنوان یک ایده دور از ذهن شروع شد، اما اکنون تعداد اعضای آن به حدود ۵۰ عضو رسیده است. ساکنان روستاهای ساحلی مجاور نیز به آن ملحق شدهاند که برخی از آنها هشت سال سن دارند.
دسترسی به تختههای موجسواری و تجهیزات در پاکستان یک چالش است و همه چیز بهسختی به دست میآید. موجسواری بدون تجهیزات مناسب به اندازه کافی سخت است؛ بنابراین وقتی تختهها شکسته میشوند، موجسواران هر چه را دارند با هم به اشتراک میگذارند یا از هر چیزی که مییابند استفاده میکنند.