به گزارش مجله خبری نگار، محققان توضیح دادند که این موضوع مربوط به مشکلات شنوایی یا فقدان حس ریتم نیست، بلکه پدیدهای است که آنها آن را «فقدان لذت خاص موسیقی» مینامند، وضعیتی که در آن موسیقی هیچ احساس مثبتی در افراد مبتلا ایجاد نمیکند، علیرغم اینکه آنها به سایر محرکهای پاداشدهنده مانند برنده شدن پول پاسخ کاملاً طبیعی میدهند.
پروفسور جوزپ مارکو-بالرس از دانشگاه بارسلونا، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت که مشکل، نقص عملکرد مغز نیست، بلکه ناتوانی موسیقی در رسیدن به مراکز لذت است، به طوری که سیگنالها به اندازه کافی و به طور مؤثر از قشر شنوایی به مناطق پاداش منتقل نمیشوند.
برای شناسایی افراد مبتلا به این بیماری، تیم تحقیقاتی پرسشنامهای تهیه کرد که پنج شیوهی تعامل موسیقی با آنها را اندازهگیری میکرد: واکنش عاطفی، خلق و خو، پیوند اجتماعی، میل به حرکت و علاقه به چیزهای جدید. افراد مبتلا به فقدان لذت اغلب همه این جنبهها را در سطوح پایین ارزیابی میکنند، به ندرت هنگام گوش دادن به ملودیها "مو به تن" میکنند و هیچ ترجیحی برای ژانر خاصی از موسیقی ندارند. با این حال، واکنش آنها به سایر منابع لذت، مانند کسب درآمد، کاملاً طبیعی باقی میماند.
اسکنهای MRI این یافتهها را تأیید کردند. هنگام گوش دادن به موسیقی لذتبخش، علاقهمندان به موسیقی فعالیت بیشتری را در مناطق خاصی از مغز، از جمله هسته آکومبنس، یک جزء محوری سیستم پاداش، نشان دادند. در مقابل، این فعالیت در افراد مبتلا به فقدان لذت به طور قابل توجهی ضعیفتر بود، حتی با اینکه مغز آنها به سایر محرکهای لذتبخش به همان اندازه دیگران پاسخ میداد.
دانشمندان معتقدند که مکانیسم مشابهی ممکن است در پسِ سایر اشکال فقدان لذت انتخابی، مانند بیتفاوتی غذایی، وجود داشته باشد که در آن احتمالاً کمبود ارتباط بین نواحی مسئول پردازش طعم و مراکز پاداش در مغز رخ میدهد. علت دقیق این پدیده هنوز ناشناخته است، اما اعتقاد بر این است که عوامل ژنتیکی و محیطی ممکن است نقش مهمی داشته باشند و موارد مشابه گاهی اوقات پس از آسیبهای مغزی مشاهده شده است.