به گزارش مجله خبری نگار/رسالت: این همکاریهای اقتصادی در حالی شکل میگیرد که برخی کشورهای عضو منطقه یورو مدتهاست روند جدایی از اقتصاد آمریکا را کلید زده و تحرکاتی نیز در این خصوص صورت داده اند. انعقاد این پیمان اقتصادی در آستانه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۴ آمریکا نشان میدهد که بازیگران اروپایی تا چه اندازه نسبت به حمایت گرایی و یک جانبه گرایی مخرب آمریکا در جهان (که حتی شرکای اروپایی واشنگتن را تحت تاثیر قرار میدهد) نگران هستند.
در چنین شرایطی فرانسه، آلمان، ایتالیا و کشورهای اروپایی دیگر ترجیح میدهند به دنبال شرکای اقتصادی تازهای در نظام بین الملل باشند که یکی از آنها چین است. این روند از ابتدای دهه ۲۰۲۰ میلادی آغاز شده و با سپری شدن زمان، به مصادیق آن نیز افزوده میشود. در مراسم پایانی جلسه شورای تجاری مهم در پاریس، رئیس جمهور چین قول داد که ابعاد اقتصادی و تجاری مشارکت استراتژیک جامع چین و فرانسه را غنی کند و بازار چین را برای ایجاد فرصتهای بیشتر برای شرکتهای فرانسوی باز کند.
گسترش همکاریهای اقتصادی چین و اروپا، آن هم در برهه زمانی کنونی که تنشها میان واشنگتن و پکن در تایوان به نقطه اوج خود رسیده، بسیار معنادار است. رئیس جمهور چین تاکید کرده است که کشورش بخش خدمات از جمله خدمات مخابراتی و پزشکی را (در قبال سرمایه گذاری خارجی) بازتر خواهد کرد و بازار خود را برای ایجاد فرصتهای بیشتر برای شرکتهایی از فرانسه، اروپا و دیگر نقاط جهان جذابتر میکند.
ژانگ جیان، معاون مؤسسه روابط بینالملل معاصر چین به گلوبال تایمز گفت: سخنرانی شی سیگنال واضحی را ارسال کرد که بازار چین باز و فراگیر بوده و چین به دنبال دستاوردهای متقابل و همکاری برد-برد با فرانسه و اتحادیه اروپا است. ژانگ گفته است که این اظهارات نقش مهمی در ترویج همکاری پایدار و بلندمدت بین چین و فرانسه و همچنین چین و اروپا در برابر فشارهای جدایی داشت. از این رو پکن نسبت به ارتقای همکاریهای
اقتصادی خود و پاریس (و متعاقبا اتحادیه اروپا) صرفا از منظر اقتصادی و اعتباری نمینگرد.
برخی از نکات برجسته همکاری اقتصادی و تجاری شامل همکاری در کشاورزی، هوش مصنوعی (AI) و توسعه سبز است. بر اساس بیانیه مشترک، چین و فرانسه در زمینه همکاری با هوش مصنوعی توافق کردهاند. با این حال مسجل است که آمریکا نسبت به چنین توافقی گارد بسته و رویکردی سلبی و بازدارنده دارد. مقامات کاخ سفید اکنون شاهد شکل گیری ائتلافهایی در نظام بین الملل هستند که پیش فرضهای آنها در قبال معادلات قدرت درجهان را ابطال ساخته است.