سال ۲۰۲۴ یک سال شلوغ برای فرود آمریکا روی ماه!

به گزارش مجله خبری نگار،اولین تلاش تحت برنامه «خدمات تجاری باربری به ماه» (CLPS) در ماه گذشته با شکست ناامیدکننده‌ای به پایان رسید، اما تلاش دوم به سرپرستی شرکت «اینتوئتیو مشینز» (Intuitive Machines) مستقر در هیوستون، روز پنجشنبه تلاش خواهد کرد تا آمریکا را برای اولین بار در پنج دهه گذشته به ماه بازگرداند.

هدف ناسا از برنامه خدمات تجاری باربری به ماه این است که رساندن سخت‌افزار‌های علمی خود به فضا را به بخش خصوصی واگذار کند و هزینه‌ها را کاهش دهد، زیرا این آژانس اکنون برای بازگرداندن فضانوردان به سطح ماه تحت برنامه شاخص «آرتمیس» (Artemis) در اواخر دهه جاری آماده می‌شود.

برنامه خدمات تجاری باربری به ماه که در سال ۲۰۱۸ آغاز شد، براساس اصل خرید خدمات از شرکای تجاری به جای خرید سخت‌افزار آن‌ها عمل می‌کند. «جوئل کرنز» (Joel Kearns) یکی از مقامات ارشد ناسا که در برنامه خدمات تجاری باربری به ماه همکاری می‌کند، گفت: این کار به ناسا امکان می‌دهد تا مقرون‌به‌صرفه‌تر باشد و سفر‌های مکرر بیشتری را انجام دهد؛ حتی اگر ندانیم که چه تعداد از تلاش‌های اولیه موفقیت‌آمیز خواهد بود.

در هر حال، ناسا به واسطه عقد قرارداد با شرکت‌های متعددی که راه‌حل‌های فنی گوناگون را ارائه می‌دهند، این خطر را جبران خواهد کرد. همچنین، ناسا امیدوار است که این شرکت‌ها بتوانند مشتریان خود را داشته باشند. به عنوان مثال، مؤسسات پژوهشی و سایرین که می‌خواهند تجهیزات را به ماه بفرستند، اقتصاد قمری گسترده‌تری را ایجاد می‌کنند که ناسا تنها یکی از مشتریان بسیار آن است.

این روش کاملا متفاوت از روش مورد استفاده در دوره ماموریت‌های «آپولو» (Apollo) است که ناسا در آنها، قرارداد‌های صنعتی خود را تا آخرین پیچ مورد استفاده دیکته می‌کرد. «ترنت مارتین» (Trent Martin) از شرکت اینتوئتیو مشینز گفت: وقتی مانند روز‌های آپولو سرمایه نامحدود داشته باشید، می‌توانید کار‌های باورنکردنی را انجام دهید، اما آیا اکنون می‌توانیم یک راه کم‌هزینه‌تر را برای انجام دادن آن پیدا کنیم؟ آیا با وجود بازاری که صرفا توسط بودجه دولتی هدایت نمی‌شود، می‌توانیم راهی را برای انجام دادن آن پیدا کنیم؟

۱۴ شرکت از پیش انتخاب شده‌اند تا برای قرارداد‌ها رقابت کنند و تاکنون هشت ماموریت برنامه‌ریزی شده است. بسیاری از این شرکت‌ها در مقایسه با غول‌های قدیمی هوافضا، نوپا در نظر گرفته می‌شوند که ماهیت آزمایشی این برنامه را نشان می‌دهد.

اولین تلاش به سرپرستی شرکت «استروبوتیک» (Astrobotic) انجام گرفت که در ماه ژانویه پس از نشت سوخت هنگام پرواز نتوانست به ماه برسد. ممکن است این شرکت در اواخر سال جاری یک شانس دیگر داشته باشد تا یک ماه‌نورد مهم ناسا را برای جستجوی آب به قطب جنوب ماه ببرد، اما گرفتن چراغ سبز، به نتیجه بررسی دقیق اولین ماموریت آن بستگی دارد.

شرکت اینتوئتیو مشینز، منطقه‌ای را در نزدیکی قطب جنوب ماه نیز هدف قرار داده و دو ماموریت دیگر را برای امسال تعیین کرده است. یکی دیگر از شرکت‌ها، «فایرفلای ارواسپیس» (Firefly Aerospace) است که فرودگر «بلو گوست» (Blue Ghost) را ارائه داده و دو مأموریت دیگر را در نظر دارد که یکی از آن‌ها در سال ۲۰۲۴ خواهد بود.

شرکت «دریپر» (Draper) که یک رایانه را برای هدایت فضاپیما‌های آپولو ساخت، تلاش خواهد کرد تا در سال ۲۰۲۵ در سمت دور ماه فرود بیاید. ناسا به هر دو شرکت استروبوتیک و اینتوئتیو مشینز، حدود ۱۰۰ میلیون دلار را برای اولین ماموریت‌های آن‌ها پرداخت کرده است.

برنامه خدمات تجاری باربری به ماه، هدف بزرگ‌تری را در پیش دارد. هدف بزرگ‌تر این برنامه، درک بهتر خطرات زیست‌محیطی از تشعشع گرفته تا غبار ماه است که فضانوردان هنگام فرود آمدن روی سطح ماه با آن‌ها روبرو خواهند شد. برخلاف دوران آپولو، ناسا اکنون وقت خود را صرف ایجاد حضور پایدار شامل ساخت زیستگاه‌های قمری در قطب جنوب ماه خواهد کرد. این آژانس فضایی امیدوار است که بتواند یخ را برای فراهم کردن آب آشامیدنی و سوخت موشک جمع‌آوری کند تا نهایتا برای ماموریت‌های سرنشین‌دار به مریخ آماده شود.