افزودن عسل به ماست می‌تواند خواص پروبیوتیک را افزایش دهد

به گزارش مجله خبری نگار، طبق دو مطالعه جدید*، یک قاشق غذاخوری شکر ممکن است به شما در بلعیدن دارو کمک کند، اما یک قاشق غذاخوری عسل ممکن است تأثیر مثبت‌تری داشته باشد. این مطالعات در مجله تغذیه منتشر شده است.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که اضافه کردن یک تا دو قاشق غذاخوری عسل به یک وعده ماست بدون شکر می‌تواند خواص پروبیوتیک آن را تقویت کند و به باکتری‌های مفید موجود در ماست کمک کند تا در سفر خود به سیستم گوارش ما زنده بمانند.

هانا هولشر، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه ایلینوی در اوربانا-شمپین، می‌گوید: «ما به ترکیب آشپزی ماست و عسل که در رژیم غذایی مدیترانه‌ای رایج است و چگونگی تأثیر آن بر میکروبیوم دستگاه گوارش علاقه‌مند بودیم.»

رژیم غذایی مدیترانه‌ای با تعدادی از فواید سلامتی مرتبط است که عموماً به چربی‌های سالم ماهی، روغن زیتون و آجیل و همچنین سطوح پایین‌تر گوشت قرمز نسبت داده می‌شود.

محصولات لبنی در کل نقش بزرگی ایفا نمی‌کنند، اما استثنائاتی وجود دارد - یعنی پنیر و ماست. و، با قدمت حداقل به محصول لبنی یونان باستان، اوکسیگالا، بسیاری از سنت‌های مدیترانه‌ای از عسل به عنوان شیرین‌کننده ماست استفاده می‌کنند.

هولشر و همکارانش بر اساس دانش موجود در مورد ماست و عسل، می‌خواستند دریابند که آیا عسل در این نقش چیزی بیش از یک شیرین‌کننده عمل می‌کند یا خیر.

برخی از انواع ماست با گونه‌های پروبیوتیک باکتری‌هایی مانند بیفیدوباکتریوم انیمالیس، که ساکن طبیعی دستگاه گوارش بسیاری از حیوانات، از جمله خود ما هستند، غنی می‌شوند که مطالعات قبلی نشان داده‌اند سلامت دستگاه گوارش و عملکرد سیستم ایمنی را در انسان بهبود می‌بخشند.

عسل به دلیل خواص ضد باکتریایی خود مشهور است، اما همچنین یک پری‌بیوتیک است - ماده‌ای که رشد یا فعالیت میکروب‌های مفید را در بدن انسان تقویت می‌کند.

با توجه به پتانسیل عسل در تحریک رشد باکتری‌های مفید، محققان امیدوار بودند دریابند که آیا عسل می‌تواند به این باکتری‌ها کمک کند تا از خطراتی که در سیستم گوارش انسان با آن مواجه هستند، جان سالم به در ببرند یا خیر.

هولشر می‌گوید: «آنزیم‌های موجود در دهان، معده و روده به هضم غذا کمک می‌کنند و جذب مواد مغذی را تسهیل می‌کنند، اما همچنین باعث کاهش بقای میکروب‌ها می‌شوند.»

او توضیح می‌دهد: «این موضوع در مورد عوامل بیماری‌زا عالی است، اما لزوماً در مورد باکتری‌های مفید اینطور نیست. ما می‌خواستیم ببینیم که آیا عسل می‌تواند به زنده ماندن باکتری‌های پروبیوتیک در روده کمک کند یا خیر.»

در اولین مطالعه از دو مطالعه جدید، محققان آزمایش‌های آزمایشگاهی را برای بررسی چگونگی تأثیر چهار نوع عسل - یونجه، گندم سیاه، شبدر و پرتقال - بر زنده‌مانی B. animalis در ماست تحت شرایط هضم شبیه‌سازی شده انجام دادند.

آنها ماست آلوده به باکتری را با یکی از چهار نوع عسل مخلوط کردند، سپس به باکتری‌ها اجازه دادند تا روی ظروف پتری رشد کنند و آنها را در معرض محلول‌هایی قرار دادند که یکی از چندین مایعی را که ممکن است در روده ما با آنها مواجه شوند، تقلید می‌کرد: بزاق، اسید معده، صفرای روده و آنزیم‌ها.

محققان گزارش می‌دهند که هیچ یک از چهار نوع عسل تأثیر قابل توجهی بر بقای باکتری‌ها در بزاق یا اسید معده نداشتند، و نتایج مشابه با نتایج گروه‌های کنترل بود که ماست مخلوط با شکر یا آب به آنها داده شده بود.

با این حال، در محلول‌هایی که مایعات روده را تقلید می‌کردند، ماست مخلوط با عسل به نظر می‌رسید که از بقای باکتری‌های مفید حمایت می‌کند. این مطالعه نشان داد که این اثر در مورد گونه شبدر بیشترین میزان را داشت.

محققان یافته‌های اولیه خود را در یک مطالعه تصادفی، کنترل‌شده و متقاطع روی ۶۲ بزرگسال سالم به دست آوردند. آنها از شرکت‌کنندگان خواستند که به مدت دو هفته دو غذای مختلف بخورند: برای یک هفته ماست عسل شبدر و برای هفته دیگر ماست پخته‌شده.

در یک مطالعه‌ی تکمیلی، ۳۶ نفر از این شرکت‌کنندگان به دور سوم رفتند که در آن ماست مخلوط با شکر خوردند.

شرکت‌کنندگان نمونه‌های مدفوع و اطلاعاتی در مورد حرکات روده خود ارائه دادند و پرسشنامه‌ها و وظایفی را برای ارزیابی خلق و خو، عملکرد شناختی و رفاه کلی خود تکمیل کردند.

هولشر می‌گوید: «نتایج ما نشان داد که ترکیب عسل با ماست، بقای باکتری‌های پروبیوتیک ماست را در روده افزایش می‌دهد، بنابراین این یافته‌های آزمایشگاهی پتانسیل تبدیل شدن به مطالعات انسانی در دنیای واقعی را دارند.»

این مطالعه هیچ تغییری در زمان دفع مدفوع، تعداد دفعات اجابت مزاج، خلق و خو یا توانایی شناختی نشان نداد. هولشر خاطرنشان می‌کند که، اما این ممکن است صرفاً نشان‌دهنده سلامت کلی شرکت‌کنندگان باشد و به سختی نیاز به تحقیقات بیشتر را منتفی می‌کند.

شایان ذکر است که عسل همچنان یک قند است که با خطرات سلامتی همراه است و نویسندگان این مطالعه رویکردی شبیه به وینی پو را پیشنهاد نمی‌کنند.

هولشر می‌گوید: «ما دریافتیم که یک قاشق غذاخوری عسل در یک وعده ماست به بقای پروبیوتیک‌ها کمک می‌کند. با این حال، باید به خاطر داشته باشیم که عسل یک قند افزوده است و اکثر آمریکایی‌ها برای حفظ وزن سالم بدن باید از میزان قند موجود در رژیم غذایی خود آگاه باشند.»

اگرچه تحقیقات قابل توجهی به فواید بالقوه پروبیوتیک‌ها اشاره دارد، اما شایان ذکر است که مکمل‌های پروبیوتیک برای همه مناسب نیستند و ممکن است به خودی خود خطراتی را ایجاد کنند.

با این حال، هولشر در مجموع استدلال می‌کند که این مطالعه به حکمت پنهان پشت سنت باستانی مخلوط کردن عسل و ماست اشاره دارد.

او می‌گوید: «اضافه کردن کمی عسل به ماست بدون شکر، یک ترکیب آشپزی عالی برای گنجاندن در منوی غذایی شماست.»

* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها عمل نمی‌کند.