چشم پزشک مخکامووا دلایل ضعف بینایی در افراد پس از ۴۰ سالگی را توضیح داد

به گزارش مجله خبری نگار، با افزایش سن، چشمان ما دچار تغییرات مختلفی می‌شوند که می‌تواند منجر به مشکلات جدی بینایی شود. پس از ۴۰ سالگی، بسیاری از افراد با بیماری‌هایی مانند گلوکوم، آب مروارید، دوربینی مرتبط با سن، دژنراسیون ماکولا و رتینوپاتی دیابتی مواجه می‌شوند. این آسیب‌ها نه تنها می‌توانند بینایی را بدتر کنند، بلکه منجر به از دست دادن کامل آن نیز می‌شوند.

در مصاحبه‌ای با Gazeta، رئیس بخش چشم‌پزشکی مرکز جراحی شماره ۲ KDC مرکز علمی جراحی روسیه به نام آکادمیسین B.V. Petrovsky و کاندیدای علوم پزشکی، شاخلو مخکامووا، در مورد علل این بیماری‌ها، علائم و روش‌های درمانی آنها صحبت کرد.

تغییرات در چشم‌ها خیلی زودتر از آنچه بسیاری از مردم فکر می‌کنند - از حدود ۲۲ سالگی - شروع می‌شود. در بدو تولد، چشم انسان کوتاه است، حدود ۱۶ میلی‌متر، اما تا ۷ تا ۱۰ سالگی به اندازه چشم یک بزرگسال - ۲۴ میلی‌متر - می‌رسد. از ۲۲ سالگی، عدسی شروع به ضخیم شدن در مرکز می‌کند و یک هسته تشکیل می‌دهد که با افزایش سن افزایش می‌یابد. تا ۴۰ سالگی، عدسی می‌تواند شروع به از دست دادن عملکرد‌های خود کند.

عدسی چهار عملکرد مهم را انجام می‌دهد: انتقال نور، شکست نور، تطابق و محافظت از شبکیه در برابر اشعه ماوراء بنفش. با افزایش سن، این عملکرد‌ها به تدریج مختل می‌شوند که منجر به دوربینی یا پیرچشمی مرتبط با سن می‌شود. افراد بالای ۴۰ سال اغلب از کاهش دید نزدیک شکایت دارند و شروع به استفاده از عینک مطالعه می‌کنند.

آب مروارید یکی از شایع‌ترین بیماری‌های چشمی مرتبط با سن است که تقریباً در ۷۰٪ افراد بالای ۶۰ سال رخ می‌دهد. در آب مروارید، عدسی کدر می‌شود و انتقال نور متوقف می‌شود. در مراحل اولیه، این بیماری ممکن است خود را به صورت بهبود غیرمنتظره در دید نزدیک نشان دهد. درمان آب مروارید عمدتاً جراحی است و در آن عدسی طبیعی با عدسی مصنوعی جایگزین می‌شود.

گلوکوم به دلیل اختلال در خروج مایع داخل چشم ایجاد می‌شود که منجر به افزایش فشار داخل چشم و آسیب به عصب بینایی می‌شود. خطر گلوکوم این است که اغلب بدون علامت است. تنها راه تشخیص به موقع بیماری، معاینات منظم توسط چشم پزشک است. درمان گلوکوم شامل استفاده از قطره‌های چشمی برای تثبیت فشار داخل چشم و در برخی موارد، جراحی است.

دژنراسیون ماکولا یک بیماری نسبتاً جدید است که با افزایش امید به زندگی مرتبط است. این بیماری در افراد بالای ۷۵ سال، به ویژه افراد سیگاری و افراد با مو‌های بور، شایع‌تر است. این بیماری ناحیه مرکزی شبکیه، ماکولا، را تحت تأثیر قرار می‌دهد که منجر به از دست دادن بینایی مرکزی می‌شود. آزمایش آمسلر، یک خودآزمایی ساده، می‌تواند برای تشخیص زودهنگام دژنراسیون ماکولا استفاده شود. درمان شامل مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی و در برخی موارد، تزریق مهارکننده‌های رگ‌زایی است.

رتینوپاتی دیابتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ و نوع ۲ ایجاد می‌شود. این بیماری باعث ایجاد تغییراتی در رگ‌های خونی در فوندوس چشم می‌شود که می‌تواند منجر به از دست دادن بینایی شود. رتینوپاتی دیابتی به ویژه در دیابت نوع ۲ خطرناک است، زیرا افراد اغلب نمی‌دانند که دیابت دارند. علائم معمولاً در مراحل بعدی بیماری ظاهر می‌شوند و شامل تاری دید، مشکل در خواندن و کار با جزئیات کوچک و ظاهر شدن نقاط شناور در مقابل چشم هستند.

کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که در آینده تعداد بیماران مبتلا به تمام بیماری‌های چشمی فوق افزایش یابد. این به دلیل سبک زندگی مدرن است که شامل تغذیه نامناسب، استرس، کمبود خواب و سبک زندگی بی‌تحرک می‌شود. پیشگیری اصلی از بیماری‌های چشمی، اصلاح سبک زندگی و مراجعه به موقع به متخصص است.

روش‌های تشخیصی مدرن به ما این امکان را می‌دهند که بیماری‌های چشمی را در مراحل اولیه تشخیص دهیم، که این امر شانس درمان موفقیت‌آمیز و حفظ بینایی را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد. معاینات منظم توسط چشم‌پزشک، به ویژه پس از ۴۰ سالگی، به بخش مهمی از مراقبت‌های بهداشتی چشم تبدیل شده است. علاوه بر این، حفظ سبک زندگی سالم، تغذیه مناسب و محافظت از چشمان در برابر اشعه ماوراء بنفش می‌تواند به کاهش خطر بیماری‌های چشمی مرتبط با سن کمک کند.