به گزارش مجله خبری نگار، افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری آلزایمر و سایر مشکلات شناختی هستند. یک مطالعه جدید از دانشگاه اومئو در سوئد نشان میدهد که این ممکن است به این دلیل باشد که افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ برای خلاص شدن از شر پروتئینی که میتواند باعث این بیماری شود، با مشکل بیشتری مواجه هستند.
پروفسور اولوف رولندسون، سرپرست این مطالعه از دانشگاه اومئو، گفت: «این نتایج ممکن است برای تحقیقات بیشتر در مورد درمانهای احتمالی که میتوانند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کاهش دهند، مهم باشد.»
موادی که محققان مورد مطالعه قرار دادند، دو ماده به اصطلاح بتا آمیلوئید بودند که از جمله مهمترین اجزای پلاکهای موجود در مغز افراد مبتلا به آلزایمر هستند.
محققان سطح خونی بتا آمیلوئیدهای Aβ۱-۴۰ و Aβ۱-۴۲ و همچنین آنزیمی که بتا آمیلوئید را تجزیه میکند، در یک گروه آزمایشی مبتلا به دیابت نوع ۲ و یک گروه کنترل سالم اندازهگیری کردند. به هر دو گروه به مدت چهار ساعت گلوکز داده شد که باعث هایپرگلیسمی حاد یا قند خون بالا شد و سپس نمونههای خون تکرار شد.
بلافاصله پس از تزریق محلول قندی، گروهها مقادیر مشابهی داشتند. به زودی، مقادیر بتا آمیلوئید در گروه کنترل به شدت کاهش یافت، در حالی که مقادیر آنزیم تجزیهکننده آمیلوئید افزایش یافت. در میان گروه دیابت نوع ۲، هیچ تغییری مشاهده نشد، یعنی سطح بتا آمیلوئید کاهش نیافت و هیچ افزایشی در آنزیم تجزیهکننده آمیلوئید مشاهده نشد.
یافتهها نشان میدهد که بدن افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ توانایی یکسانی برای مقابله با بتا آمیلوئید مانند افراد سالم ندارد، که این امر ممکن است خطر تجمع آن در مغز و ایجاد بیماریهای شناختی مانند آلزایمر را افزایش دهد.
اولوف رولندسون میگوید: «برای تأیید نتایج این مطالعهی محدود، تحقیقات بیشتری لازم است. امیدواریم در درازمدت، این امر به درمانهای جدیدی نیز منجر شود. اما این نتایج بر اهمیت پیشگیری از دیابت نوع ۲ تا حد امکان تأکید میکند و اینکه افراد مبتلا به آن باید از دورههای قند خون بالا اجتناب کنند.»
این مطالعه شامل ده فرد مبتلا به دیابت نوع ۲ و یازده فرد غیر دیابتی در گروه کنترل بود. شرکتکنندگان ۶۶ تا ۷۲ سال سن داشتند.