به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه نشان داد که از دست دادن چندین دندان، که میتواند در سنین پیری اتفاق بیفتد، با افزایش خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی، سکته مغزی و سایر بیماریهای قلبی کشنده مرتبط است. این مطالعه در مجله Endodontics منتشر شده است.
مطالعات قبلی ارتباط بین از دست دادن یک یا چند دندان و افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی و بیماریهای قلبی عروقی را به طور گستردهتر نشان دادهاند.
سلامت ضعیف دهان و دندان همچنین یک عامل خطر شناخته شده برای بیماری قلبی عروقی (CVD) است، گروهی از بیماریها که بر قلب و رگهای خونی تأثیر میگذارند و در مجموع عامل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان هستند.
ممکن است عجیب به نظر برسد، اما احتمالاً از دست دادن دندان یا بهداشت ضعیف دهان و دندان میتواند به عوامل بیماریزای مزاحم اجازه ورود به لثهها را بدهد و باعث عفونتهایی شود که به جریان خون نشت میکنند و باعث التهابی میشوند که میتواند بر قلب تأثیر بگذارد.
با این حال، عوامل بسیار دیگری نیز وجود دارند که بر سلامت قلب و خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی تأثیر میگذارند، از سیگار کشیدن و ورزش گرفته تا دیابت، سطح کلسترول و فشار خون.
این امر باعث شده است که محققان نتوانند به درستی تشخیص دهند که آیا واقعاً رابطه علت و معلولی بین از دست دادن دندان و بیماری قلبی وجود دارد یا خیر. برخی مطالعات چنین چیزی را نشان نمیدهند - ارتباط بین از دست دادن دندان و بیماری قلبی پس از در نظر گرفتن سیگار کشیدن در یک تحلیل در سال ۲۰۱۸ از بین رفت - در حالی که برخی دیگر شواهدی ارائه دادهاند که از وجود یک رابطه علت و معلولی پشتیبانی میکند.
در تلاش برای روشن شدن برخی از این جنجالها، یک تجزیه و تحلیل جدید بر روی از دست دادن شدید دندان متمرکز شد و دادههای ۱۲ مطالعه منتشر شده را جمعآوری کرد که هر کدام سلامت دهان و دندان و پیامدهای بیماریهای قلبی عروقی را در دورههای ۳ تا ۴۹ سال پیگیری کرده بودند.
آنیتا آمینوشاریا از دانشگاه کیس وسترن رزرو در اوهایو میگوید: «نتایج ما به وضوح نشان میدهد که از دست دادن دندان نه تنها یک مشکل دندانی است، بلکه یک عامل خطر مهم برای مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی عروقی نیز میباشد.»
این تجزیه و تحلیل نشان داد افرادی که تمام یا بیشتر دندانهای خود را از دست داده بودند، ۶۶ درصد بیشتر از افرادی که فقط تعداد کمی از دندانهای خود را از دست داده بودند یا هیچ دندانی نداشتند، در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی بودند.
این ارتباط در پنج مطالعهای که شامل افرادی با کمتر از ۱۰ دندان باقیمانده بودند، نسبت به هفت مطالعهای که شامل افرادی با هیچ دندان جویدنی باقیمانده بودند، بسیار متنوعتر بود.
با این حال، افزایش خطر مرگ ناشی از بیماریهای قلبی عروقی همچنان پابرجا بود، که در بین افرادی که حدود ۲۲ دندان یا بیشتر از دست داده بودند، قابل توجه بود.
هر ۱۲ مطالعهای که در این تجزیه و تحلیل گنجانده شدند، از نظر سن و وضعیت سیگار کشیدن تعدیل شدند و ۱۰ مورد از آنها حداقل پنج متغیر کمکی حیاتی مرتبط با خطر بیماری قلبی عروقی را بررسی کردند.
امینوشاریا و همکارانش در مقاله منتشر شده خود نوشتند: وقتی محققان بررسی کردند که آیا این عوامل بر نتایج آنها تأثیر گذاشته است یا خیر، افزایش خطر همچنان ادامه داشت که «تأثیر از دست دادن شدید دندان بر مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی عروقی را تأیید میکند».
اگرچه این تجزیه و تحلیل از مطالعات مشاهدهای فقط میتواند به ارتباطات اشاره کند و نه علل مستقیم، اما نشان میدهد که میتوان با بهبود سلامت دهان و دندان، بار جهانی بیماریهای قلبی عروقی را تا حدی کاهش داد.
این میتواند شامل تضمین دسترسی بهتر به غذاهای سالم (به جای غذاهای شیرین و فرآوری شده که باعث پوسیدگی دندان میشوند) و مراقبتهای دندانپزشکی مقرون به صرفه، به ویژه در کشورهای کمدرآمد و متوسط و در میان جمعیتهای مسنتر باشد.
در سال ۲۰۱۹، یک سوم مرگ و میرها در سراسر جهان ناشی از بیماریهای قلبی عروقی، از جمله حمله قلبی، سکته مغزی، گرفتگی عروق و نارسایی قلبی بود.
امینوشاریا و همکارانش نتیجه میگیرند: «بنابراین، حفظ دندانها و حفظ سلامت مطلوب دهان و دندان را نمیتوان دست کم گرفت.»