به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان دانشگاه ماساچوست امهرست (ایالات متحده آمریکا) تأثیر تغییرات طول گام بر هزینههای متابولیکی هنگام راه رفتن را بررسی کردند و تأثیر قابل توجهی بر مصرف انرژی یافتند. نتایج این مطالعه که در پورتال bioRxiv منتشر شده است، نشان میدهد که بیشترین قدرت متابولیکی با سطح تغییرپذیری طول گام ۱۰٪ حاصل میشود.
این مطالعه شامل ۱۸ بزرگسال جوان سالم بود که مجموعهای از تستهای تردمیل را انجام دادند. در طول آزمایش، مستطیلهای نورانی روی شرکتکنندگان تابانده شد که تغییرات طول گام را در سطوح ۰٪، ۵٪ و ۱۰٪ نشان میداد. محققان با استفاده از نشانگرهای بازتابنده روی پاها و کالریسنجی غیرمستقیم، طول گام واقعی و هزینه متابولیک را ردیابی کردند.
نتایج نشان داد که قدرت متابولیک در سطح تغییرپذیری طول گام ۱۰٪، با ۴.۳۰ ± ۰.۲۳ وات بر کیلوگرم، در مقایسه با راه رفتن عادی بدون تغییر (۳.۹۸ ± ۰.۲۵ وات بر کیلوگرم) در بالاترین حد خود بود. هر ۱٪ افزایش در تغییرپذیری منجر به ۰.۷٪ افزایش در هزینه متابولیک شد.
به گفته نویسندگان این مطالعه، این یافتهها ممکن است پیامدهایی برای درک جنبههای فیزیولوژیکی راه رفتن در جمعیتهای مختلف، از جمله بزرگسالان مسن و بیماران مبتلا به بیماریهای منتشر شده است، نشان میدهد که بیشترین قدرت متابولیکی با سطح تغییرپذیری طول گام ۱۰٪ حاصل میشود. عصبی داشته باشد. افزایش تنوع طول گام ممکن است تا حدودی افزایش هزینههای متابولیک مشاهده شده در این گروهها را توضیح دهد.
این مطالعه بر اهمیت تحقیقات بیشتر در این زمینه برای توسعه روشهای مؤثر توانبخشی فیزیکی و بهبود کیفیت زندگی بیماران دارای محدودیت حرکتی تأکید میکند.