مرز عشق و نفرت! چرا اخراج مورینیو و جذب دروسی عاقلانه است؟

به گزارش مجله خبری نگار، در نهایت کار ژوزه مورینیو در رم تمام شد و آخرین اقدام او سپری کردن محرومیت از همراهی تیمش در سن سیرو بود که با باخت جالوروسی به پایان رسید. بدون شک بخشی از هواداران از اخراج او ناراحت هستند، آن‌ها مربی پرتغالی را از خودشان می‌دانستند، اما متأسفانه تصمیم‌گیری با آن‌ها نبود.

کمتر از یک سال و نیم قبل در خیابان‌های رم جشن شادی قهرمانی لیگ کنفرانس اروپا را برگزار کرده بودند. این افتخار جایگاه مورینیو را به عنوان یک اسطوره در المپیکو تثبیت کرد، اما روی مشکلات تیم سرپوش گذاشت. آمار سری A وحشتناک بود، چون متوسط امتیازی تیم با او از تمام مربیان سه دهه اخیر که حداقل ۵۰ بازی روی نیمکت تیم نشستند، کمتر بود. تحمل این برای دن فرایدکین ممکن نبود.

جالب، اما زمان‌بندی رفتن مورینیو با انتخاب جانشینش بود. باشگاه پایتخت که از واکنش احتمالی هواداران آگاه بود به سراغ سناتوری رفت که در میان اسطوره‌های باشگاه است. دانیله دروسی در میان بهترین‌های تاریخ باشگاه فقط پشت سر امثال فرانچسکو توتی قرار می‌گیرد.

ریسک بزرگی است، چون دوران مربیگری او تا اینجا درخشان نیست. دنبال‌کنندگان سری B دوران فاجعه‌بار کارش در اسپال را به خوبی به یاد دارند که چند ماه بیشتر طول نکشید. درست است که عوامل زیادی در آن ناکامی نقش داشت، اما سابقه خوبی در کارنامه مربیگری دروسی ثبت نشد.

اما بی‌طرف‌ها هم می‌گویند آقای خاص باید چند هفته یا چند ماه زودتر می‌رفت. او مربی تأثیرگذاری است و جام اروپایی این را ثابت کرد، اما به ندرت زیاد در تیمی مانده. برای تیمی پرهزینه مثل رم رتبه نهم سری A قابل قبول نیست و دروسی این فرصت را پیدا کرده که اوضاع را تغییر دهد.

شاید با آمدن او اتفاق تکراری بازی‌های جالوروسی از بین برود. مورینیو کارت قرمز‌های زیادی گرفت، اما تیمش هم هیچ کاری را بهتر از حلقه زدن دور داور و اعتراض به عملکرد او انجام نمی‌داد. مربی جدید در زمان بازی جنگنده بود، اما امید می‌رود تیمش شیوه بهتری برای ابراز خودش نسبت به زمان مربی قبلی پیدا کند.

راه برای بازگشت به اروپا و حتی لیگ قهرمانان باز است. اینتر، یوونتوس و با کمی فاصله میلان وضعیت خوبی در رده‌های اول تا سوم دارند، اما اختلاف رتبه چهارم که در حال حاضر در اختیار فیورنتینا است، با تیم‌های بعدی زیاد نیست و رم برای رسیدن به بنفش‌ها و کنار زدن رقبای دیگر نیاز به یک تحول شگرف ندارد.

در بازی شنبه با ورونا به مورینیو ادای احترام می‌شود، دو فینال اروپایی که یکی را بردند، دستاورد قابل توجهی است، اما در لیگ اوضاع روبه‌راه نبود. دو ششمی و این فصل که تا نیمه آن ضعیف پیش رفته‌اند؛ مورینیو با این آمار به تالار افتخارات باشگاه راهی ندارد. به هر حال او در بر انگیختن احساسات هواداران و استفاده تأثیرگذار از رسانه‌ها متبحر است. برخی از رفتار‌های کنار نیمکت او و اظهارات پس از بازی‌اش از عده‌ای از هواداران دلربایی کرد، اما برای بیشتر آن‌ها نه.

عده‌ای از رفتن او متأسف می‌شوند و این کار را برای جانشینش سخت می‌کند. از بخت خوش دروسی بازی‌های ابتدایی‌اش چندان سخت نیست و او با شروعی پرقدرت خاطرات مورینیو را محو می‌کند هرچند او به خوبی درک کرده بود گرفتن جام در هر سطحی بیش از پایان لیگ برای هواداران اهمیت دارد. به ندرت نایب قهرمان لیگ در اتوبوس بدون سقف در خیابان‌ها جشن می‌گیرد. اگر نتیجه بگیرند، مورینیو فراموش می‌شود.

ماهیت فوتبال مدرن فراموشی ستاره‌های دیروز است و مورینیو این را از همه بهتر می‌داند. هواداران قدردان این جام هستند بدون اینکه زیاد از رفتنش ناراحت شوند. مربی هم با این جدایی کنار می‌آید و آماده مبارزه بعدی می‌شود.

سری A ایتالیا

شنبه ۳۰ دی ۱۴۰۲،

۲۰:۳۰ رم – ورونا

۲۳:۱۵ اودینزه – میلان

یکشنبه ۱ بهمن ۱۴۰۲،

۱۵:۰۰ فروزینونه – کالیاری

۱۷:۳۰ امپولی – مونتسا

۲۰:۳۰ سالرنیتانا – جنوا

۲۳:۱۵ لچه – یوونتوس

سوپرجام ایتالیا

پنجشنبه ۲۸ دی ۱۴۰۲،

۲۲:۳۰ ناپولی – فیورنتینا

جمعه ۲۹ دی ۱۴۰۲،

۲۲:۳۰ اینتر – لاتزیو