این آخرین فرصت است امیرخان! ۱۱ سال ناکامی قلعه‌نویی به پایان می‌رسد؟

به گزارش مجله خبری نگار، امیرقلعه‌نویی که اکنون سکان مهم‌ترین تیم ورزشی در ایران را عهده دارد در حالی برای دومین بار در تجربه مربیگری خود گام به جام ملت‌های آسیا می‌گذارد که ۱۱ سال ناکامی را پشت خود می‌بیند.

آخرین جامی که امیر در عرصه باشگاهی صاحب شد به فصل دوازدهم لیگ برتر مربوط می‌شود؛ همان فصلی که استقلال با انبوهی از ستاره‌ها صاحب جام قهرمانی لیگ برتر شد و درلیگ قهرمانان آسیا نیز تا جمع چهار تیم پایانی پیشروی کرد.

در آن فصل قلعه‌نویی همه ابزار‌های لازم برای قهرمانی درلیگ را در اختیار داشت و خود نیز به خوبی از این فرصتی که دراختیارش قرارداده شده نهایت بهره را برد تا استقلال به جام قهرمانی برسد.

امیر بعد از آن موفقیت دو فصل دیگر سکان هدایت استقلال را عهده دار بود که از رسیدن به جام بازماند وحتی نتوانست قهرمانی در جام حذفی را به چنگ آورد.

درنهایت امیرقلعه‌نویی به دلیل ناکامی در به موفقیت رساندن استقلال ناچار به ترک اردوگاه آبی شد و از آن سال تا قبل از ورودش به تیم ملی هر چه تلاش کرد با هیچ تیمی در فوتبال ایران صاحب جام نشد.

قلعه‌نویی بر اساس آماری که پشت سرش قرار دارد ۱۰ فصل در لیگ برتر ناکام بود و جام‌ها را یکی بعد ازدیگری با تیم‌های متعدد از کف داد و او حتی موفق نشد در دوران حضورش در گل گهر سیرجان نیز که هزینه بسیاری شده بود به توفیقی دست یابد.

قلعه‌نویی برای زدودن این همه سال ناکامی حالا چشم به موفقیت درتیم ملی دوخته است و درسال یازدهم بعد از آخرین قهرمانی در لیگ برتر به دنبال رسیدن به یک موفقیت بزرگ‌تر است تا شاید تمام دورانی که در فوتبال باشگاهی ناکام بود را با قهرمانی در جام ملت‌های آسیا به دست فراموشی بسپارد و میان خود و آن‌ها که از او قطع امید کرده بودند، اعتماد سازی دوباره کند.

سرمربی تیم ملی، اما مسیر دشواری را برای پاکسازی خاطرات تلخ خود در عرصه باشگاهی برگزیده است. موفقیت در جام ملت‌های آسیا کاری بس سخت و طاقت فرسا است و روشن نیست او در کوران رقابت با غول‌های آسیا چه تدابیری درسر دارد تا موانع را یکی بعد از دیگری پشت سربگذارد.

پرواضح است که تیم او از مرحله گروهی صعود خواهد کرد و فلسطین، هنگ کنگ و امارات خللی در صعود ایران ایجاد نخواهد کرد و اگر ایران تیم اول صعود کند که احتمالش بسیار زیاداست به بهترین تیم سوم گروه‌های دیگر برخورد خواهد کرد که به احتمال زیاد صعود از مرحله یک شانزدهم نهایی نیز دشوار نخواهد بود، اما ماموریت امیر تازه از این مرحله به بعد شروع خواهد شد؛ جایی که شاید دوباره با کره جنوبی مصاف دهد.

اگر کره اولین حریف جدی ایران در راه قهرمانی در جام ملت‌های آسیا باشد یک بازی انتقام گونه پیش روی سرمربی تیم ملی قرار خواهد چرا که همه به یاد دارند در جام ملت‌های آسیا در مالزی قلعه‌نویی به دست کره جنوبی پیر و فرسوده آن زمان از رقابت‌ها حذف شد و در ضربات پنالتی به این تیم باخت تا او یکی از گس‌ترین شکست‌های تاریخ مربیگری خود را تجربه کند و سال‌های طولانی حسرت حضور در کادر فنی تیم ملی را بخورد.

قلعه‌نویی، اما اکنون بعد از حدود شانزده سال از آن واقعه دوباره به همان نیمکت بازگشته است. به مجموعه‌ای که شاید در برقراری ارتباط کلامی با آن‌ها توفیق بیشتری داشته باشد. با مجموعه‌ای از بازیکنان متفاوت و با تجربه در عرصه بین المللی. اما سرمربی تیم ملی با تیمی مواجه است که بی شباهت به آن سال جام ملت‌ها نیست. در آن جام بازیکنانی در اختیار قلعه‌نویی قرار گرفتند که دو جام جهانی را دیده بودند و با سبب تعدد بازی خارج از لیگ ایران به نوعی اشباع شده بود و احتمالا یکی از دلایلی که موجب ناکامی او شد همین بود. تیم کنونی نیز از این منظر بی شباهت با آن تیم نیست، اما وجه تمایز آن این است که شاید حرف شنوی بیشتری از او داشته باشند تا شاید همان اتفاقاتی که در مالزی رخ داد در قطر تکرار نشود و تیم او دست کم تا جمع چهار تیم نهایی بالا برود.

بی هیچ تعارفی این آخرین شانس زندگی قلعه‌نویی در عرصه ملی خواهد بود وسرمربی تیم ملی که ریسک پرخطری مرتکب شده، اگر نتواند از این مجموعه به عالی‌ترین شکل ممکن بازی بگیرد و در انتخاب روش بازی و بازیخوانی رقبای سرسرخت تیم ملی دچار اشتباه شود، برای همیشه شانس بودند در این دایره را از دست خواهد داد و چه بسا برای رسیدن به نیمکت‌های باشگاهی نیز با دشواری مواجه باشد.

اینکه او یکی از پرافتخارترین مربیان تاریخ لیگ برتر محسوب می‌شود قطع به یقین قابل تامل است، اما امیر سالیان طولانی است جامی نگرفته و با وجود عقبه پر رنگ در کسب جام درلیگ برتر، اما شکست‌های بسیاری در کارنامه اش حک شده است.

اینکه امیر بتواند در جام ملت‌های آسیا پایان خوشی برای خود وتیم ملی رقم بزند و آینده کاری‌اش در تیم ملی را تضمین کرده و درجام جهانی بعدی نیز سکان هدایت تیم ملی را به عهده داشته باشد، معمای است که فقط به دستان خودش حل خواهد شد و هیچ کس جز خودش نمی‌تواند راه موفقیت را هموار کند.