به گزارش مجله خبری نگار، او در آخرین مورد از اظهارات خود، با اشاره به میزان مشارکت مردم در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰، گفته است: «گاهی مشارکت نکردن و رأی ندادن در انتخابات به معنای نوعی رأی دادن است. باید برای جلب مشارکت مردم تلاش کنیم و کاری کنیم آنهایی که پای صندوق میآیند، بتوانند به جای رأی سفید، حداقل به چند نفر رأی بدهند و مانند انتخابات ۱۴۰۰ با میزان کمسابقه رأی سفید مواجه نشویم.»
اما نکته جالب توجه آن است که روحانی درحالی به میزان مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ گریز میزند و بر لزوم عدم تکرار آن تأکید میکند که در طول سالهای اخیر، بیشترین میزان از عدم مشارکت مردم در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی همزمان با دوران مدیریتی او رقم خورده است. مشخصاً انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در سال ۹۸ که با مشارکت پایینتری نسبت به انتخاباتهای قبلی همراه بود، در فضایی متأثر از سیاستورزی و عملکرد دولت حسن روحانی انجام شد.
نارضایتی مردم از سیاستها و اقدامات دولت دوازدهم که نمونه آن را میتوان در ماجرای گرانی یکشبه بنزین در آبان ماه سال ۹۸ مشاهده کرد، به عقیده ناظران سیاسی، ضربه مستقیمی به اعتماد عمومی وارد کرد و ناکارآمدی مدیریتی دولت دوازدهم سبب تأثیر بر مشارکت پای صندوقهای رأی شد؛ این در حالی است که مجلس دهم در تهران از اکثریت اصلاحطلب تشکیل شده بود و در سراسر کشور نیز تقریباً متشکل از حامیان دولت روحانی بودند.
در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ نیز نارضایتی مردم ایران از عملکرد فاجعهآمیز دولت دوازدهم بویژه در زمینه عدم تحقق وعدههای اقتصادی همچون سقوط تاریخی بازار سرمایه و مدیریت مرگومیرهای کرونایی که منجر به ناامیدی آنها از بهبود وضعیت موجود شده بود، پای صندوقهای رأی نمود پیدا کرد. این نارضایتی عمومی از دولت حسن روحانی به اندازهای بوده که نصرالله پژمانفر رئیس کمیسیون اصل نود در خرداد ماه سالجاری اعلام کرد که تنها در دو پرونده، ۷۰۰هزار شکایت مردمی از رئیسجمهور سابق (حسن روحانی) در خصوص مشکلات بورس و مداخلات ارزی به دادستانی ارسال شده است.