به گزارش مجله خبری نگار،آمار دیابت نوع ۲ در سراسر جهان در حال افزایش است. به همین دلیل تاکنون این بیماری که با عوامل ژنتیکی و سبک زندگی از جمله اضافه وزن یا چاقی، رژیم غذایی نامناسب و فعالیت بدنی ناکافی، مرتبط است، موضوع تحقیقات زیادی بوده است.
اکنون محققان دانشگاه ایلینوی شیکاگو (UIC) مطالعهای انجام دادند و تأثیر روزهداری متناوب یا غذا خوردن با محدودیت زمانی را بر کاهش وزن و کنترل قند خون در بیماران دیابتی نوع ۲ بررسی کردهاند.
کریستا وارادی، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: مطالعه ما نشان میدهد که خوردن در محدوده زمانی مشخص ممکن است جایگزین مؤثری برای رژیمهای سنتی برای افرادی باشد که نمیتوانند به آن رژیمها پایبند بمانند یا در حین رعایت آن دچار فرسودگی شدهاند. برای بسیاری از افرادی که سعی در کاهش وزن دارند، شمارش زمان آسانتر از شمارش کالری است.
محققان ۷۵ شرکت کننده را برای یک آزمایش شش ماهه انتخاب کردند و آنها را به صورت تصادفی در یکی از سه گروه زیر قرار دادند:
فقط از ظهر تا ساعت ۸ بعد از ظهر غذا بخورند. (تغذیه با محدودیت زمانی بدون شمارش کالری)، ۲۵% محدودیت انرژی روزانه (رژیم غذایی با کالری محدود) و یک گروه با تغذیه عادی به عنوان گروه تحت کنترل. میانگین سنی شرکت کنندگان ۵۵ سال بود و شامل شرکت کنندگان سفیدپوست، آسیایی، اسپانیایی و سیاه پوست بود.
محققان متوجه شدند که شرکتکنندگانی که از رژیم غذایی با محدودیت زمانی پیروی میکردند، نسبت به شرکتکنندگانی که ۲۵ درصد کالری دریافتی خود را کاهش دادند، وزن بیشتری در طول ۶ ماه از دست دادند. هر دو گروه، کاهشهای مشابهی در میزان قند خون درازمدت داشتند.
محققان متوجه شدند که شرکتکنندگان در گروهی که در محدوده زمانی مشخصی غذا میخوردند، پیروی از رژیم غذایی را آسانتر از همتایان دارای محدودیت کالری میدانستند.
محققان گمان میکنند که ممکن است دلیل این مسئله این باشد که متخصصان اغلب به افراد مبتلا به دیابت میگویند که کالری را به عنوان اولین درمان برای این بیماری کاهش دهند، و آنها قبلاً یک رژیم غذایی با کالری محدود را امتحان کرده اند و از آن جوابی نگرفته اند.
همچنین ممکن است خوردن در محدوده زمانی مشخص به این دلیل از نظر شرکت کنندگان بهتر باشد که میتوانند آنچه را که میخواهند بخورند، اما فقط در بازه زمانی هشت ساعته.
هیچ یک از گروههای درمانی هیچ عارضه جانبی نامطلوبی را در طول مطالعه گزارش نکردند. بروز هیپوگلیسمی (قند خون پایین) و هایپرگلیسمی (قند خون بالا) بین گروه درمان و گروه تحت کنترل تفاوتی نداشت.
محققان میگویند که گنجاندن شرکت کنندگان اسپانیایی تبار و سیاه پوست مهم است، زیرا دیابت در میان آن گروهها شایعتر است، بنابراین انجام مطالعاتی که غذا خوردن با محدودیت زمانی را مستند کند مفید است.
آنها قصد دارند این مطالعه نسبتاً کوچک را با مطالعات بزرگتر دنبال کنند. محققان این نکته اشاره میکنند که آن دسته از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ که میخواهند رژیم غذایی با محدودیت زمانی را شروع کنند، باید قبل از انجام این کار با پزشک معالج خود مشورت کنند.
این مطالعه در مجله JAMA Open Network منتشر شده است.