به گزارش مجله خبری نگار، هانا کیترل (Hannah Kittrell) پژوهشگر اصلی این مطالعات میگوید: افرادی که هدفشان کاهش وزن یا کاهش چربی است، ممکن است علاقهمند به ورزش با شدتی باشند که حداکثر سرعت چربی سوزی را ممکن میسازد. اکثر دستگاههای ورزشی تجاری بسته به سن، جنس و ضربان قلب، گزینه منطقه چربی سوز را ارائه میدهند. با این حال، منطقه چربی سوزی که معمولاً توصیه میشود تأیید نشده، بنابراین افراد ممکن است با شدتهایی ورزش کنند که با اهداف کاهش وزن شخصی آنها همسو نیست.
این مناطق اغلب به چهار یا پنج بخش کلی تقسیم میشوند و از اولین منطقه که برای بهبود سلامتی بهترین است شروع میشود. این بخش دربرگیرنده فعالیتهایی مانند پیاده روی، شنا و دوچرخه سواری آسان است، با این هدف که ضربان قلب ۵۰ تا ۶۵ درصد حداکثر باشد. در انتهای دیگر این طیف، منطقه بی هوازی است که شامل تمرینات با شدت بالا مانند دویدن سریع و دوچرخه سواری شدید است. ضربان قلب در این ناحیه باید ۸۰ تا ۱۰۰ درصد حداکثر آن باشد.
با این حال، بین این دو بخش، یک منطقه چربی سوزی بهینه وجود دارد که معمولاً ۵۰ تا ۷۵ درصد حداکثر ضربان قلب است. در این مرحله، بدن تا ۸۵ درصد کالری را از ذخایر چربی میسوزاند. هنگامی که از این منطقه فراتر بروید، بدن سریعتر به سوخت نیاز دارد، بنابراین کربوهیدرات میسوزانید. در حالی که این روش مطمئناً هنوز هم برای تناسب اندام، سلامت قلب و عروق و کاهش خطر ابتلا به بسیاری از بیماریها چیز بدی نیست، اما اگر بخواهید وزن خود را در مقایسه با ورزش با شدت پایینتر کاهش دهید، کارآمدتر نیست.
در این مطالعه، دانشمندان دریافتند که روش معمول برای تعیین ضربان قلب هدف برای ورود به منطقه چربی سوز با کم کردن سن فرد از ۲۲۰ برای تعیین حداکثر ضربان قلب و سپس بررسی ۵۰ تا ۷۵ درصد از آن میتواند بیشتر باشد.
با استفاده از مقیاس FatMax که منطقه چربی سوزی کارآمد را اندازه گیری میکند، یک تست ورزش بالینی روی شرکت کنندگان نشان داد که ضربان قلب به طور گستردهای از نرخ پیش بینی شده بر اساس فرمول سنتی متفاوت است.
به این ترتیب، افراد ممکن است بهترین نتیجه را از تمرینات خود نگرفته و محققان میافزایند، بر این باورند که ارزیابی فردی به عنوان بخشی از یک برنامه ورزشی کامل برای دیدن نتایج بسیار سودمندتر است.
محققان اکنون امیدوارند که این یافتهها را در مطالعهای اعمال کنند که ارزیابی کند چگونه رویکرد شخصی بر کاهش وزن و سایر نشانگرهای سلامت متابولیک مانند خطرات دیابت نوع ۲ و بیماری قلبی تأثیر میگذارد.