چند نقص در بدن انسان که احتمالا خبر ندارید

به گزارش مجله خبری نگار،درد طاقت فرسایی که زنان هنگام زایمان متحمل می‌شوند به دلیل تغییراتی است که بدن انسان طی روند تکامل دستخوش آن‌ها شده است. در حقیقت، نزدیک به ۶ میلیون سال طول کشیده است تا بدن انسان به شکلی که امروز هست درآید، گرچه تغییراتی که دستخوش آن‌ها شده ایم ما را بی عیب و نقص نکرده اند و بدن ما چند نقص طراحی دارد که احتمالاً از آن‌ها بی خبرید.

استخوان لگن

سر بچه‌ها بزرگ و دهانه‌ی لگن ما بسیار کوچک است. به همین دلیل مجرای رحم زنان برای سر بچه بسیار تنگ است و همین امر زایمان را بسیار دردناک می‌کند.

راه حل: برای کمتر شدن درد زایمان ما باید استخوان لگن پهن تری داشته باشیم، اما این امر باعث می‌شود باسن پهن تری پیدا کنیم که در نتیجه‌ی آن، راه رفتن برایمان دشوار می‌شود. یک راه حل دیگر این است که بچه‌ها از طریق ناف به دنیا بیایند.

نوک سینه‌ی مردان

نوک سینه در مردان کاملاً بی استفاده است. در حقیقت، این بافت کوچکی که در پشت آن‌ها وجود دارد می‌تواند هدف سرطان قرار گیرد. مردان به احتمال زیاد به این دلیل نوک سینه دارند که آن‌ها بقایای چیزی هستند که در رحم مادر شکل می‌گیرد. نوک سینه پیش از شکل گیری جنسیت جنین به وجود می‌آید.

راه حل: برای آنکه مردان بدون نوک سینه متولد شوند، جنسیت جنین باید پیش از رشد نوک سینه شکل بگیرد.

چشم‌ها

گرچه خودمان متوجهش نمی‌شویم، اما چشمان ما یک نقطه کور دارند که فاقد بینایی است. نقطه کور چشم نقطه‌ای روی شبکه چشم است که محل خروج رشته‌های عصبی چشم از آن است و در آنجا هیچگونه سلول گیرنده‌ی نور وجود ندارد، به همین دلیل از آنجا هیچگونه پیام عصبی به مغز فرستاده نمی‌شود و آن بخش در تصویری که فرد می‌بیند وجود ندارد. برای آنکه ما تصویر واضحی از منظره‌ی پیش روی خود داشته باشیم، هر دو چشم با یکدیگر همکاری می‌کنند.

راه حل: برای حل این مشکل باید چشمانی اختاپوسی داشته باشیم، چرا که شکل شبکیه چشم اختاپوس‌ها به گونه‌ای است که نقطه کوری در آن وجود ندارد.

ستون فقرات

کمر درد، مشکل بسیار رایجی که شاید همه‌ی ما دست کم یک بار آن را تجربه کرده باشیم، نتیجه‌ی روند تکامل بدن انسان است. در گذشته‌های خیلی دور، زمانی که چهار دست و پا راه می‌رفتیم، ستون فقرات ما قوس بی عیب و نقصی داشت که باعث می‌شد اندام‌های بدن مان در حالت راحتی قرار بگیرند. به همین دلیل فشاری به پشت مان وارد نمی‌شد.

اما حالا که روی دو پا راه می‌رویم، ستون فقرات مان مجبور است برای محافظت از اندام‌های بدن و ایجاد فضا برای آن‌ها خم شود.

راه حل: برای خلاص شدن از کمر درد، باید دوباره چهار دست و پا راه برویم.

پا‌ها

ما در پا‌های خود استخوان‌های زیادی داریم (۲۶ عدد) که پا‌ها را مستعد درد و آسیب می‌کنند. دلیلش این است که اجداد میمون مانند ما برای گرفتن شاخه‌ی درختان و بالا رفتن از آن‌ها به این استخوان‌ها نیاز داشتند. حالا، اما ما دیگر برای این منظور به آن‌ها نیاز نداریم.

راه حل: ما باید پا‌هایی مانند شترمرغ‌ها داشته باشیم که استخوان‌های کمتری دارند. چیزی که از پای شترمرغ‌ها می‌بینیم یک زانوی تو رفته نیست، بلکه مفصل مچ پای آن‌ها است. این امر پا‌های آن‌ها را کمتر مستعد آسیب می‌کند و کمک می‌کند سریع‌تر بدوند.

گلو

به این دلیل غذا به راحتی در گلوی مان می‌پرد که تنها یک بافت زبانه‌ای کوچک به نام اپیگلوت، نای ما را می‌پوشاند و مانع ورود غذا به آن می‌شود. وقتی چیزی می‌بلعیم اپیگلوت نای را می‌پوشاند تا غذا وارد مری شود و به معده برسد. پریدن غذا در گلو زمانی رخ می‌دهد که اپیگلوت به موقع عمل نمی‌کند.

راه حل: ما باید از توانایی صحبت کردن دست بکشیم. چون اگر اپیگلوت را در پشت دهان خود نداشتیم، می‌توانستیم بدون نگرانی از پریدن غذا در گلویمان، غذا بخوریم، اما به جایش باید از حنجره‌ی خود می‌گذشتیم.

دندان‌ها

ما انسان‌ها (و اغلب پستانداران) تنها دو دست دندان داریم، دندان‌های شیری و دائمی. اما وقتی به آن فکر کنیم که دندان هایمان چقدر زود آسیب می‌بینند و چقدر پول باید صرف آن‌ها کنیم، متوجه می‌شویم که یکی از نقص‌های بدن ما محسوب می‌شوند.

ما به دلایل به خصوصی به دندان نیاز داریم. در گذشته، از دندان‌های نیش برای جویدن گوشت استفاده می‌شد و دندان‌های آسیب برای جویدن گیاهان بودند. با این حال، اگر بدن مان یک دست دندان دیگر درمی آورد، درد زیادی متحمل می‌شدیم.

راه حل: شاید دندان‌های کانگورو‌ها بهتر باشند. دلیلش این است که دندان‌های آن‌ها وقتی خراب می‌شود، می‌افتد و جایش را به دندان عقبی خود می‌دهد.

منبع:روزیاتو