به گزارش مجله خبری نگار،فرض کنید مورچهای از این گونه با مدفوع دارکوب تماس پیدا کرده و به کرم نواری (Anomotaenia brevis) آلوده میشود. جالب اینجاست که این مورچه ممکن است در نهایت سه برابر بیشتر از همتایان خود عمر کند. گفتنی است که مورچههای غیر آلوده کارهای مورچه آلوده را انجام داده، آن را حمل میکنند، به آن غذا میدهند و تا آخر روز مراقب آنها هستند.
گروهی از محققان به سرپرستی سوزان فویتزیک (Susanne Foitzik) حشره شناس در دانشگاه یوهانس گوتنبرگ آلمان اکنون توضیحی ممکن برای این سبک زندگی عجیب و غریب پیدا کرده اند. وقتی کرم نواری در روده مورچه وارد میشود، به نظر میرسد که آنتی اکسیدانها و سایر پروتئینها را به جریان خون این موجودات پمپاژ میکند.
هنوز مشخص نیست که این پروتئینهای خاص چه اثراتی بر سلامتی دارند، اما این احتمال وجود دارد که آنها بخشی از چیزی باشند که به مورچههای آلوده کمک میکند جوان بمانند.
در چرخه زندگی کرم نواری Anomotaenia، مورچه تنها نیست. حالت تولید مثل بالغ آن در بدن یک دارکوب اتفاق میافتد، به این معنی که انگل علاقه خاصی به جوان نگه داشتن میزبان موقت خود دارد.
تحقیقات نشان داد: مورچههای کارگر که وظیفه مراقبت از همتایان آلوده خود را بر دوش دارند، خیلی زودتر مردند و اگرچه به نظر میرسید نه مورچههای آلوده و نه مراقبان نشانههای فیزیولوژیکی استرس را نشان نمید هند. از آنجایی که مورچههای آلوده بسیار جوان به نظر میرسیدند، محققان همچنان کنجکاو بودند تا دریابند چه چیزی میتواند به آنها کمک کند عمر طولانی تری داشته باشند.
محققان در مطالعه جدید خود که هنوز مورد بررسی قرار نگرفته اند، مجدداً مورچههای آلوده و غیر آلوده را با هم مقایسه کردند و این بار سطح پروتئین موجود در همولنف مورچهها (معادل جریان خون بی مهرگان) را بررسی کردند.
دانشمندان دریافتند: پروتئینهای کرم نواری بخش قابل توجهی از پروتئینهایی را تشکیل میدهند که از جریان خون میگذرند و دو تا از فراوانترین آنها آنتیاکسیدان بودند. برخی از پروتئینهای دیگر میتوانند توضیح دهند که چرا با مورچههای آلوده مانند خانواده سلطنتی رفتار میشود.
یک پروتئین به نام ویتلوژنین مانند A که در سطوح بالایی در انواع آلوده یافت میشود توسط انگل تولید نمیشود بلکه توسط خود مورچه تولید میشود. شناخته شده است که این پروتئین تقسیم کار و تولید مثل را در جوامع مورچه تنظیم میکند.
در نتیجه، محققان فکر میکنند که این پروتئین ممکن است به نحوی بر رفتار مورچهها تأثیر بگذارد، به گونهای که دیگران را فریب دهد تا روی آنها تمرکز کنند. به گزارش سیناپرس، چیزی که هنوز مشخص نیست این است که آیا کرم نواری به طور فعال بیان ژن پروتئینهای مورچهای مانند ویتلوژنین A را دستکاری میکند یا اینکه این یک محصول جانبی تصادفی عفونت انگلی است.
فویتزیک میگوید: از آنجایی که تفاوتهای کاستی در حشرات اجتماعی معمولاً به دلیل تفاوتهای ژنتیکی نیست، بلکه توسط بیان ژنی متفاوت کنترل میشود، اثبات اینکه یک انگل بدن مورچه را به جای بدن مورچهای که در پاسخ به مهاجم عمل میکند، دستکاری میکند، بسیار دشوار خواهد بود.
شرح کامل این مطالعه در مجله bioRxiv موجود است.