به گزارش مجله خبری نگاربین سالهای ۱۹۳۷ و ۱۹۳۸ بود که جستجو در مورد این تمدن در کوههای «باران کایا اولا» در مرز بین چین و تبت آغاز شد.
باستانشناسان معتبر دوران از جمله Chi Pu Tei در این تحقیق شرکت داشتند. در ابتدا یک سری عظیم از غارهای دست ساز که به هم راه داشتند در زیر زمین کشف شد. دیوار غارها کاملا صیقلی و براق بودند که احتمال کنده شدن آنها با ابزار ابتدایی را از بین میبرد.
کشف بعدی قبرستانی بود حاوی اسکلتهای عجیب. طول اسکلتها به ۴ فوت میرسید (۱۴۰ سانتی متر) و اندازه جمجمهها بسیار بزرگتر از حد طبیعی بود. با توجه به یافتن نقاشیهای هوشمند بر دیوار غارهای مجاور احتمال اینکه این اسکلتها متعلق به گونهای از گوریل بوده باشد نیز رد شد. نقاشیها حاوی تصاویری از خورشید-ماه-زمین و ستارگان بودند.
چیز دیگری که از این تمدن به دست آمد تعدادی دیسک اطلاعاتی بود که تا به امروز خوانده نشده اند. آزمایشات قدمت آنها را به ۱۲ تا ۱۰ هزار سال قبل از میلاد تخمیم زد.
روبین ایوانس یک محقق انگلیسی بود که بعد از کوشش فراوان موفق شد تصویری از ملاقات رهبر دروپاها در سال ۱۹۴۷ با دالایی لاما به دست آورد.
خط هیروگلیفی که از دروپاها در سنگ نوشتهها به دست آمده بود سرانجام توسط Dr. Tsum Um Nui خوانده شد. طبق ترجمه یکی از خطوط چنین میگوید:
دروپاها در سفینه خود از آسمان پایین آمدند. زنان – مردان و کودکان شهرهای اطراف (Ham) در غارهای خود پیش از طلوع خورشید پنهان شدند. تا وقتی که حداقل زبان اشاره دروپاها را فهمیدند و دانستند که این مهاجران قصد بدی ندارند…»
بر اساس این لوحهای کشف شده سفینه این گروه از دروپاها با صدای وحشتناکی بر زمین و در میان کوههای صعب العبور سقوط کرد و آنها دیگر نتوانستند به سیاره خود بازگردند.
در اساطیر آن ناحیه صحبت از آدمهای کوچک زرد رنگی است که از آسمان آمدند..
منبع:اینفو