سر پسر ۳ ساله‌ام درد می‌کند برای درگیری و بزن‌بزن!

به گزارش مجله خبری نگار، پسری دارم ۳ ساله. مشکلاتی دارد که بعضی‌ها می‌گویند بگذار زمان بگذرد تا بهتر شود، اما من نمی‌دانم که آیا با بزرگ‌تر شدنش بهتر خواهد شد یا نیاز به درمان تخصصی‌تر دارد؟ او خیلی سریع عصبی می‌شود، دست بزن هم دارد و انگار سرش درد می‌کند برای درگیری، دعوا و بزن‌بزن با بچه‌های دیگر. رفتار درست با چنین بچه‌ای باید چگونه باشد؟

والد گرامی، این سن از مراحل بی‌تعادلی کودک است و کودک به سرعت تغییر می‌کند و هر روز رفتار جدیدی را بروز می‌دهد. او هفته به هفته با ارتباطی که با محیط برقرار می‌کند، از رفتار‌های گذشته فاصله می‌گیرد و رفتار‌های او پایدار نیست. پس جای نگرانی زیادی نیست، اما چند توصیه به شما دارم.

پرخاشگری پیامد احساس ناامنی

عصبیت و پرخاشگری کودک، پیامد ناکامی یا احساس ناامنی است که شما باید همواره با نگاه سیستمی، عوامل ناامنی پیرامون کودک را زیر نظر داشته باشید و در تامین امنیت و آرامش او کوتاهی نکنید.

این اشتباه را مرتکب نشوید

کودک نیاز زیادی به توجه اطرافیان دارد. اگر به‌طور مثال، کودک ناخودآگاه ضربه‌ای به صورت اطرافیان بزند، به دلیل این‌که این ضربه‌ها بدون کینه و قصد قبلی است، در این شرایط بزرگ سالان با بوسیدن دست کودک و خنده و توجه، این رفتار کودک را ناخواسته تقویت می‌کنند و او تشویق می‌شود برای جلب توجه، این رفتار را تکرار کند! اگر زمانی که چنین رفتار‌های نامتعارفی از کودکان مشاهده می‌شود با بی‌توجهی اطرافیان مواجه شود، این بی‌توجهی باعث خاموشی آن رفتار می‌شود. توجه داشته باشید اگر کودک سه ساله، از خواب و تغذیه مناسب و به هنگامی برخوردار باشد و الگو‌های پرخاشگرانه در اطرافش نباشند، عصبیت و پرخاشگری اش به حداقل می‌رسد.

نیاز کودک‌تان به بازی و کنجکاوی

والدینی مانند شما که فرزندشان دوره کودکی اول را تجربه می‌کند، باید به دو ویژگی بارز این مرحله حساس بها بدهند. اول این که کودک در این دوره سنی بسیار کنجکاو است و والدین باید با صبر و حوصله از سرکوب این ویژگی خودداری کنند، چون ارضای کنجکاوی کودک با حذف باید‌ها و نباید‌های مرسوم می‌تواند خلاقیت او را شکوفا کند. نکته دوم هم این‌که، بازی در کودکی اول حیاتی است و به رشد حداکثری ذهنی و جسمی کودک کمک می‌کند پس لازم است والدین با کمک کودک درون خود همبازی قهاری برای فرزندشان باشند.

به جای فرزند، خودتان به مشاور مراجعه کنید

نکته آخر هم این‌که برای حل مسائل کودک‌تان ضرورتی ندارد او به مشاور ارجاع شود. این والدین آگاه هستند که برای ایفای هرچه بهتر نقش تربیتی خود به مشاور مراجعه می‌کنند بنابراین اگر با راهکار‌های مطرح شده تغییری در رفتار کودک‌تان مشاهده نکردید، از یک مشاور کمک بگیرید.

منبع: خراسان