به گزارش مجله خبری نگار، شبکه خبری سیانان اعلام کرد، «مفهوم عملیاتی مقاومت» که گفته میشود طرحی را برای مقابله کشورهای کوچکتر با قدرتهای بزرگتر فراهم میکند، در سال ۲۰۱۳ در پاسخ به درگیری روسیه با گرجستان در سال ۲۰۰۸ توسعه یافت.
این رویکرد یک «رویکرد مبتکرانه و غیرمتعارف درقبال جنگافزار و دفاع کامل است» که نه تنها نظامیان اوکراین، بلکه شهروندان آن را هم هدایت میکند.
مارک شوارتز، ژنرال ارشد بازنشسته آمریکایی میگوید از نظر دفاع همهجانبه برای دولت اوکراین، این به معنای یک فراخوان عمومی است. اوکراین از تمامی منابع خود استفاده میکند. این کشور همچنین برای ایجاد اختلال در ارتش روسیه، اقدامات غیرمتعارفی میکند.
شوارتز که در طول توسعه این مفهوم، مسئول فرماندهی عملیات ویژه اروپا بود، گفت: باور کردنی نیست، اینکه با وجود مرگومیرها و فداکاریهای غیرقابل باور، اراده مقاومت و تصمیم برای مقاومت چه میتواند بکند.
کوین دی استرینگر، سرهنگ بازنشسته ارتش آمریکا که رهبری تیم توسعه این مفهوم را بر عهده داشت، ادعا کرد که انفجارها در تأسیسات نظامی روسیه در کریمه - با فاصله زیاد از خط مقدم در دونباس - در اوایل ماه اوت نشان داد که این استراتژی پنتاگون در حال اجراست.
کییف هرگز به نقش خود در این وقایع اعتراف نکرد، اما سیانان گزارش داد که یک گزارش دولتی اوکراین را دیده که نشان میدهد اوکراین پشت این حملات بوده است.
مقاومت مردمی تحت این مفهوم شامل اقدامات بدون خشونت از جمله تحریم رویدادهای عمومی، اعتصابات کارگری و حتی استفاده از طنز به عوان یک ابزار مقاومت است. اقدامات خشن مانند استفاده از کوکتل مولوتف، ایجاد حریق و ریختن مواد شیمیایی در مخازن سوخت برای تخریب وسایل نقلیه دشمن هم بخشی از این مفهوم هستند.
به صورت کلی، این دکترین به کارزارهای مقاومت عمومی پیشنهاد میکند تا روایت مناقشه را کنترل کرده، از انتشار پیامهای طرف مقابل جلوگیری کرده و جمعیت را متحد نگه دارند.
سیانان میگوید که فیلمهای ویدئویی از سختافزارهای تخریبشده روسیه که با آهنگهای جذاب منتشر شده، کلیپهایی از نیروهای اوکراینی در حال نجات حیوانات ولگرد، و سخنرانیهای روزانه ولودیمیر زلنسکی، رئیسجمهوری اوکراین - خواسته یا ناخواسته - بخشی از این استراتژی هستند.
نیکول کرشمان، سخنگوی فرماندهی عملیاتهای ویژه اروپا میگوید، در یک دهه گذشته دستکم ۱۵ کشور در بخشهایی از این دکترین مقاومت پنتاگون تعلیم دیدهاند.
این برنامه یک نسخه ثابت جهانی ندارد، بلکه بر اساس منابع، زمین ویژگیهای مردم هر کشور طراحی میشود. در گزارش سیانان از استونی، لیتوانی و لهستان به عنوان کشورهایی یاد شده که نسبت به این استراتژی اشتیاق نشان دادهاند.