ترس و وحشت آمریکا از ورود به جنگ مستقیم با روسیه

به گزارش مجله خبری نگار، روزنامه رای الیوم چاپ لندن در تحلیلی به قلم عبدالباری عطوان، نویسنده سرشناس جهان عرب و سردبیر این روزنامه نوشت: بعد از هنری کیسینجر، امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه نیز نسبت به کوچک شمردن روسیه هشدار داد و خواستار عدم بستن کامل در‌ها در برابر فرصت‌ها برای رسیدن به یک راه حل مسالمت آمیز جهت خروج از بحران اوکراین شد، او همچنین در گفتگو با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه خواستار توقف این جنگ در راستای خدمت به بشریت شد. تقریبا می‌توان گفت که ماکرون دائما با پوتین در تماس است و از معدود رهبران اروپایی است که به کی یف نرفت، مساله مهم‌تر این است که او تسلیحات سنگین در حمایت از ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین و سربازانش ارسال نکرد، زیرا به خوبی درک می‌کند که آمریکا و هم پیمانان آنگلوساکسونش در این جنگ شکست خورده اند و هرچقدر مدت این جنگ طولانی‌تر شود خسارت‌های اقتصادی، نظامی و سیاسی آن نیز بیشتر خواهد شد.

نویسنده آورده است: رئیس جمهور فرانسه همانند کیسینجر، وزیر خارجه پیشین آمریکا به خوبی می‌داند که نیرو‌های روسیه اگر به پیشروی خود ادامه دهند و سرزمین اوکراین و شهر‌های این کشور را یکی پس از دیگری بگیرند، با ذلت و تحقیر مواجه نخواهند شد و شکست نخواهند خورد بنابراین به منظور اجتناب از تحریک دولت‌های آمریکا و انگلیس این انتقاد "مودبانه" را مطرح می‌کند.

در این تحلیل آمده است: نیرو‌های روس اکنون و بعد از گذشت ۱۰۰ روز از حمله به اوکراین، پنج منطقه از اوکراین به ویژه در جنوب شرق این کشور را در اختیار گرفته اند، علاوه بر این شبه جزیره کریمه را نیز در اختیار گرفته و به خشکی‌های روسیه متصل کرده است و چه بسا درخواست‌های رئیس جمهور فرانسه برای ایجاد کانال‌های سیاسی با روسیه به منظور کاهش خسارت‌ها و دوری از شکست بزرگ و همچنین رسوایی‌هایی است که به دنبال خواهد داشت.

سردبیر بخش اقتصادی روزنامه گاردین دو روز پیش چندین بار بر همین مساله تاکید داشت و از نگاه خوشبینانه غربی‌ها انتقاد کرد و گفت که "تحریم‌های غرب شکست خورد و روسیه پیروز جنگ اقتصادی شد، زیرا قیمت نفت و گاز بیشتر شد و میزان تجارت روسیه افزایش یافت تا جایی که تنها صادرات نفتی این کشور به چین بیش از ۵۰ درصد نسبت به سال گذشته بیشتر شد".

دولت جو بایدن بعد از این همه دستاورد‌هایی که روسیه محقق کرد اعلام نمود که موشک‌های "هیمارس" با برد ۸۰ کیلومتر را به اوکراین ارسال خواهد کرد به شرطی که از این موشک‌ها برای هدف قرار دادن خاک روسیه استفاده نشود، ولادیمیر پوتین در پاسخ گفت که این سامانه‌های موشکی را مورد هدف قرار خواهد داد و همانند "بیسکویت" آن‌ها را له خواهد کرد و همچنین اهداف دیگر اوکراینی که در هفته‌های گذشته مورد هدف قرار نداده بود را هدف قرار می‌دهد، زیرا نیت و قصد آمریکا از این اقدام طولانی‌تر کردن مدت جنگ است.

عطوان آورده است: مفاد پیامی که پوتین می‌خواهد به همتای آمریکایی خود برساند این است که او هنوز به بمباران هر هدف پناه نیاورده است تا در پی آن، هر موشک آمریکایی که به اوکراین برسد تا معادلات جنگ را تغییر دهد به طور فوری و با قدرت با آن مقابله شود. کار جو بایدن بسیار عجیب است، زیرا اگر به "بازیچه دستش" زلنسکی شرط کرده است که از این موشک‌ها برای هدف قرار دادن خاک روسیه استفاده نکند پس فایده آن‌ها چیست؟ کجا باید از آن‌ها استفاده کند؟ لذا این امر به معنای ترس و هراس آمریکا از ورود به جنگ مستقیم با روسیه است نه بیشتر و نه کمتر.

در بخشی از این تحلیل آمده است: غربی‌ها اکنون به دلیل شکست بیشتر سناریوهایشان در این جنگ،احساس تب می‌کنند، زیرا تمام تلاش هایشان نتایج معکوس داده است و نرخ تورم و بیکاری در کشورهایشان افزایش یافته و قیمت بیشتر مواد غذایی اساسی نیز بالا رفته است، علاوه بر این قیمت انرژی نیز بالا رفته است و بوریس جانسون، نخست وزیر انگلیس و همپیمان نزدیک بایدن امروز با رای اعتماد در پارلمان این کشور مواجه شد و برخی از تحلیلگران سیاسی معتقد بودند که او به دلیل شکست سیاست هایش در این رای گیری شکست می‌خورد البته دلیل شکست جانسون تنها جنگ اوکراین نیست بلکه او در سیاست داخلی نیز با شکست مواجه شده و بیشتر شهروندان انگلیسی در زیر خط فقر قرار گرفتند.

در پایان این تحلیل آمده است: روسیه نه تنها پیروز جنگ اقتصادی است (همانگونه که رئیس بخش اقتصادی روزنامه گاردین اعتراف کرد) بلکه تا به این لحظه در جنگ نظامی و سیاسی نیز پیروز شده و نهایت اقدامی که همپیمانان درجه دو آمریکا و اروپایی‌های جدید مانند بلغارستان، مقدونیه شمالی و مونته نگرو انجام دادند این بود که اجازه ندادند هواپیمای سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه از حریم هوایی آن‌ها عبور کند، اما اروپایی‌های قدیمی مانند آلمان و بلژیک همچنان در یک مجادله بیزانسی غرق شده اند و این سوال را پیش خود مطرح می‌کنند که "آیا نفت و گاز روسیه را تحریم کنند؟ چگونه و تحت چه شرایطی؟ " این بحث و جدل از همان روز اول جنگ مطرح شد و چه بسا تا هزاران روز دیگر ادامه خواهد داشت.