به گزارش مجله خبری نگار/ایران: لیورپول و رئال مادرید دیشب برگزار کننده آخرین و البته مهمترین مسابقه فصل فوتبال اروپا بودند و در فینال لیگ قهرمانان اروپا به مصاف هم رفتند. این نهمین تقابل اروپایی دو تیم و سومین نبرد آنها در فینال اروپا بود. اما با تغییر شرایط فوتبال جهان حالا این احساس همراه با نوعی نگرانی به وجود آمده که گرچه این باشگاهها قدمت زیادی دارند و گذشته و حال متعلق به آنهاست، اما به نظر میرسد که آینده فوتبال به نسلی از تیمهای ثروتمند که مالکان و اسپانسرهایی از حکومتهای دیگر را پشت سرخود دارند، تعلق خواهد داشت.
مسابقه دیشب قرار بود در سن پترزبورگ روسیه انجام شود، اما ماجرای حمله نظامی روسیه به اوکراین همه برنامهها را تغییر داد و یوفا مجبور شد پاریس را به عنوان میزبان جدید این مسابقه در نظر بگیرد. پاریس شهری است که تیم پاری سنژرمن در آن حضور دارد؛ یکی از همان تیمهایی که حامی مالی از حکومت یک کشور دیگر (قطر) را پشتسر خود میبینند و حالا یک دهه است که به پشتوانه سرمایهگذاری وسیع مالکان عربی خود، در فوتبال اروپا عرض اندام میکنند.
همین هفته گذشته بود که این باشگاه توانست کیلیان امباپه ستاره خود را با ارائه یک پیشنهاد جذاب مالی حفظ کند و رئال مادرید را از رسیدن به ستارهای که سالها به دنبالش بود، ناکام بگذارد. مالکان قطری پاری سن ژرمن از اینکه جام لیگ قهرمانان اروپا فقط یک یا دو شب میهمان شهر پاریس باشد و تیمهای دیگر آن را به خانه ببرند ناراحت هستند و به همین دلیل مصمم شدهاند که جام قهرمانی این تورنمنت را به شهر پاریس و باشگاه پاری سن ژرمن بیاورند. ۶ ماه بعد، جام جهانی قطر فرصت بزرگتری برای قطریهاست که جنبههای خوب فوتبالی و قدرت اقتصادی خود را به نمایش بگذارند حتی با وجودی که انتقادهای زیادی به این کشور بابت مسائل مربوط به حقوق بشر و مرگ کارگرانی که در ساخت ورزشگاههای جام جهانی مشارکت داشتند، وجود دارد. زرق و برق جام جهانی باعث خواهد شد که این انتقادها کمتر به چشم بیاید.
با این شرایط، دیدن لیورپول و رئال مادرید که به ترتیب سومین و اولین تیمها از نظر کسب افتخار در لیگ قهرمانان اروپا هستند، در فینال این جام یک اتفاق نوستالژیک و هیجان انگیز بود که شاید در سالهای بعد کمتر تکرار شود. این دو باشگاه متعلق به دورانی هستند که پول مهمترین راه رسیدن به موفقیت نبود و تیمهایی با حمایت دولتها و حکومتهای مختلف در تورنمنت حضور نداشتند. لیورپول و رئال هر دو متعلق به دوران فوتبال سنتی، تماشاگرپسند و دلنشین هستند.
البته که لیورپول هم سرمایهگذاران امریکایی دارد و به آنها وابسته است و از طرف دیگر رئال مادرید هم با فلورنتینو پرس، رئیس جنجالی خود، به دنبال به راه انداختن طرح عجیب سوپر لیگ اروپا بود تا خودخواهانه ثروت فوتبال را در اختیار چند باشگاه قرار دهد. این یعنی حتی باشگاههای بزرگ و سنتی نیز در حال تغییر فرهنگ و تسلیم شدن در برابر قانون به دست آوردن پول به هر قیمتی هستند، اما دست کم آنها هنوز هویت خود را به عنوان تیمهای اسپانیایی و انگلیسی حفظ کردهاند و سرمایهگذاران آنها هم اشخاص هستند و نه حکومتهایی که تمایل به خرید تیم دارند.
چهارمین قهرمانی منچسترسیتی در پنج فصل اخیر لیگ برتر انگلیس و تمدید قرارداد امباپه با پاری سن ژرمن و حضور هر دوی این تیمها در فینالهای دو سال گذشته، و از سوی دیگر خریدن دیگر ستاره بزرگ فوتبال جهان یعنی ارلینگ هالند از سوی منچسترسیتی نشان میدهد که ثروت نامحدود مالکان قطری و اماراتی این دو باشگاه شرایطی نگرانکننده برای باشگاههای بزرگی مثل لیورپول، رئال مادرید و بارسلونا و البته طرفداران فوتبال جهان ایجاد کرده است.
کنسرسیومی که تاد بولی میلیاردر امریکایی در آن است سهامدار عمده باشگاه چلسی شد. باشگاه چلسی در سایت خود رسماً انتقال مدیریت این باشگاه به تاد بولی را تأیید کرد. پیش از او رومن آبراموویچ از سال ۲۰۰۳ به عنوان مالک باشگاه چلسی معروف شد. چلسی پس از فروخته شدن به رومن آبراموویچ، ۵ لیگ برتر، ۲ لیگ قهرمانان اروپا، ۵ جام حذفی، ۳ جام اتحادیه، ۲ عنوان قهرمانی در اروپا و یک جام جهانی باشگاهها را به دست آورد.
بریتانیا آبراموویچ را متهم کرد که با ولادیمیر پوتین مرتبط است که در حمله به اوکراین نقش داشته است. این در حالی است که آبراموویچ پیوسته هرگونه ارتباط با رئیسجمهور روسیه را رد کرده است. در نهایت بعد از فشارهای زیاد آبراموویچ تصمیم به فروش این باشگاه گرفت. تاد بولی مالک امریکایی باشگاههای لیکرز و داجرز است و چهره شناخته شدهای در ورزش امریکا محسوب میشود.